Clarelisse's verhaal [On Hold]

16. Messenwerper

Hoelang ik hier al lag? Geen idee. Wel lang, kan ik je vertellen. Zó een honger dat ik had! Volgens mij lag ik hier ongeveer 24 uur. Ik lag nog steeds op het martelbed, vastgehangen.

Het was een vrij kille ruimte, met donkergekleurde muren. Er was maar een raam, maar het was een vuil raam. Daardoor kwam er niet veel licht in de ruimte.

Een dag hier liggen, het begon saai te worden. En ik was er ook niet zeker van of ik nog lang zonder eten zou kunnen! Ik had zo een honger!

'Ha, hallo. Dag Clary, je leeft nog. Je hebt dus het eerste deel van de martelingen overleefd', hoorde ik iemand zeggen. Het was Oranjegloed. Ik was blij dat ik eindelijk terug iemand zag! Ondertussen was het al middag. Dat dacht ik toch, de zon scheen in elk geval heel erg fel.

'Oh, ik dacht dat je me al was vergeten. Hoor ik hier niet te verhongeren?'

'Ja, ik kwam toch eens kijken of je nog leefde. En omdat ik ook zat te denken dat verhongering maar een rare dood is'

'Hoe gaat het met mijn vrienden?'

'Die leven nog'

'Doe met mij wat je wil, maar zorg er alsjeblieft voor dat zij niet doodgaan! Alstublieft! Het is mijn fout dat zij hier zijn, zorg er alsjeblieft voor dat ze niet doodgaan! Dat is m'n laatste wens voor ik sterf.'

'Niet zo overdrijven, ik heb eten mee. Zei ik niet dat ik verhongering een slechte dood voor jou vond?'

'Doden zal je mij uiteindelijk toch, toch?'

Daar kreeg ik geen antwoord op. Hij maakte me los, en ik zag dat hij weer een kom frietjes bij zich had. Hij gaf me de kom, terwijl ik recht ging zitten. Zou zijn nieuwe plan me vetmesten zijn? Mm.. Dan zou ik hem veel succes wensen, want ik eet normaal gezien per dag meer dan 20 koeken. En meestal ook nog een zak snoep. Bij alles wat ik doe, eet ik. Als ik 's nachts niet kan slapen, eet ik. Je kan nu niet zeggen dat ik mager ben, maar zeker ook niet dik!

Ondertussen dat ik begon met de frietjes te eten, kwam Oranjegloed naast me zitten. We zaten gewoon een tijdje zwijgend naast elkaar.

'Ik moet gaan, ik hang je niet terug vast als je belooft dat je in deze ruimte blijft.' Zei Oranjegloed.

Wat voor vraag was dat nu? Was het zelfs een vraag?

'Bull mag niet weten dat ik je heb losgemaakt ik kom zo snel mogelijk terug en probeer ook wat eten te brengen. Ik vertrouw je.'

Wat waarom maakte hij mij nu los zonder dat het van zijn vriend mocht? Ráár

Ik at nog snel de frietjes op, en ging in de kamer rondkijken. Ik bestudeerde de marteltuigen, en hoe ze werkten.

Er stond een guillotine, ik voelde aan het mes. Dat was zo scherp dat ik me in mijn eigen vinger sneed. Toen viel me plots op dat er oud bloed aan het mes hing.

Bwffa, ik kreeg de kriebels en liep snel naar een ander toestel.
Uiteindelijk vond ik toch niet echt een deftig toestel, dat ik langer dan een minuut naar kon kijken.

Hoe zou het met mijn vrienden zijn? Ik wou zo graag weten dat ze oké waren!
Daarom liep ik naar de deur, op slot natuurlijk! Er was nog een tweede deur dus daar ging ik ook aan voelen. Verassend, die was wel open!

Plots hoorde ik Oranjegloed terug in mijn hoofd: ik hang je niet terug vast, als je me belooft dat je in deze ruimte blijft.

Gedeeltelijk door die waarschuwing, en omdat ik toch niet wist hoe ik van daar naar m'n vrienden geraakte (ik was er vrijwel zeker van dat je via daar niet naar de andere kant van het gebouw raakte), ging ik maar niet door de deur.

In de kamer stond er ook nog een gewone tafel, en er hingen nog vele messen.

Ik ging op de tafel zitten en pakte een mes vast in m'n rechterhand. Het mes voelde echt goed in m'n hand. In de muur rechtover me zaten al gaten, zag ik. Daarom gooide ik het mes richting die muur.

Het bleef mooi steken in de muur. Snel pakte ik nog wat andere messen en smeet ik die ook.

Na een tijdje begon ik echt goed te worden.
De hele avond gooide ik nog met de messen. Uiteindelijk werd ik toch wat moe, en viel ik op de harde, houten tafel in slaap.

Vergeet zeker niet het vote knopje in te duwen ;)