Clarelisse's verhaal [On Hold]

10. Vrienden redden?

Ik zag dat Blauwvloed en Oranjegloed langs de andere deur de kamer verlieten. Dit was mijn kans. Ik liet me uit de pijp vallen, en lande anderhalve meter lager.

Nu stond ik in de kamer. Ik liep richting Riley en pakte m'n mes uit m'n broeksriem. Ik begon te snijden aan de touwen van Riley. Eerst haar handen, toen ik daar doorzat begon ik aan haar middel en als laatste haar voeten.

Toen ik Riley had losgemaakt, hielp ik haar in de buis. Ik liep richting Brandon en probeerde de riemen waar hij mee vast zat los te maken. De riemen zaten super vast. Ik kreeg ze niet los, ik kreeg er zelfs nog geen beweging in.

Plots hoorde ik stemmen afkomen. Ik was hier toch al een halfuur binnen, dus waarschijnlijk kwamen Blauwvloed en Oranjegloed terug.

Ik besefte dat ik geen tijd meer had om Brandon te helpen.

Ik moest terug in de verluchtingspijpen, en snel ook. Ik sprong zodat mijn handen de pijp al vast hadden - Ik hoorde de klink bewegen. Ik hees derest van m'n lichaam ook in de buis - Blauwvloed en Oranjegloed kwamen binnen.

Blauwvloed en Oranjegloed zagen natuurlijk meteen dat Riley er niet meer was.

'Waar is ze?' Riep Blauwvloed

'Weg zeker? Ofzo iets?' Antwoordde Oranjegloed.

'Bull, ze kan niet zomaar ontsnapt zijn! Heb jij haar niet goed vastgemaakt?' Schreeuwde Blauwvloed terug

Oranjegloed noemde dus Bull, wel ik vond Oranjegloed dus beter klinken.

'Bedankt voor het vertrouwen hoor, broer. Tuurlijk heb ik haar wel goed vastgemaakt! En de enigste manier dat ze hier kan uitgeraakt zijn is via de verluchtingspijpen. En dat hebben we al eens gezien, dat zal ze niet lang volhouden.' Zei Oranjegloed een beetje geïrriteerd.

'Wel nou ja, je kan wel eens gelijk hebben. En als ze terugkomt voor haar vriendje, dan nemen we haar te grazen.' Zei Blauwvloed. Hij riep al niet meer maar zijn stem was wel nog steeds heel luid.

'Kijk Bull, het stomme wicht is zelf de rugzak van deze jongen vergeten meenemen. Amper kans dat ze het overleefd. Ze heeft geen wapens, geen voedsel, helemaal niets!'

Oh stom van me ik had de rugzak moeten meenemen! Brandon had zoveel handige dingen bij!

Ik kroop over Riley, maar probeerde zo weinig mogelijk gewicht op haar te zetten. Ze zag er daarjuist in de witte kamer al misselijk uit, en ik had zo het voorgevoel dat ze er nu enkel nog slechter aan toe was.

'Ik ga je zo meteen op mijn rug leggen en dan zorg ik ervoor dat we hier wegkomen.' Fluisterde ik in Riley's oor. Ze gaf geen antwoord, dus het zou wel eens gekunt hebben dat ze was flauwgevallen.

Ik tilde Riley lichtjes op en legde haar op me. Ik kroop haal langzaam vooruit, wat zou het toch handig zijn moesten deze buizen wat hoger zijn. Ik voelde me een dweil. Er zaten terug enkele rode ratten op me maar dat merkte ik niet echt, ik had het veel te druk met mijn beste vriendin in veiligheid te brengen.

Na een tijdje over de grond te hebben gekropen zat ik helemaal onder het stof, en begonnen mijn spieren ook veel pijn te doen. Ik moest namelijk vooruit kruipen door mijn armen naar voor te leggen, en dan mijn lichaam naar voor te trekken. Op zich is dat al heel erg vermoeiend, maar als je dan nog eens stomme bloedzuigers rond je hebt zitten is het een hel!

Na een uur te hebben gekropen, en er zeker van te zijn dat er hier geen rode ratten meer zaten, stopte ik met kruipen. Ik kroop vanonder Riley en scheen met m'n zaklamp op haar. Ze zag er niet echt goed uit. Ik doode eerst alle rode ratten en zag toen dat Riley haar ogen nog steeds niet open had. Ik voeld aan haar hartslag maar die was er nog.

Ik pakte mijn slaapzak en legde Riley er in, ik nam mijn rugzak en begon mijn voorraden te checken. We zouden het er niet meer erg lang meer met kunnen doen. Ik had een enorma honger maar besloot om dus toch niets te eten.

'Clary?'

-Riley was wakker geworden-

'Ja?'

'Wat is er gebeurd?'

Ik vertelde Riley wat er gebeurd was, maar liet de dingen zoals de rode ratten die mij aanvielen weg.

'Clary, denk je dat Brandon dood is?'

'Ik weet het eigenlijk niet, hij bewoog in elk geval niet meer. Wat denk jij?'

'Ik weet het niet.'

Ik nam wat voedsel en water uit mijn rugzak, en gaf het aan Riley. Ik besloot om zelf ook wat te nemen. Maar niet te veel, ondanks dat ik verging van de honger. We moesten hier nog zien uit te geraken voor ik mijn voorraden terug kon bijvullen. Als we hier ooit nog uitgeraakten. 

'Ga jij maar slapen Riley, ik hou wel de eerste wacht.'

'Oke, maak me maar wakker over een half uurtje ofzo' 

Tuurlijk zou ik haar niet wakker maken, ze was er veel te slecht aan toe. Maar op zo'n momenten kan je Riley beter gewoon zeggen dat het oke is, dat je zal doen wat zij wil.