Delilik Solumda

~17~

Selam çiçeklerim. Yeni bölümü erken attığım için biraz kısa ama bir dahaki sefere telafi edeceğimi umuyorum. Sizden bir şey rica edeceğim. Beni kırmayacağınızı umuyorum. Geçen günlerde bir yerde gördüm. Çok yorum alan kitaplar çabuk yükseliyormuş. Bu konuda size güveniyorum. Zaten çoğunuz bir çok yorum atıyor. Bu bölüm içinde şöyle bir şey yapalım. Her vote atan en az üç yorum atsın olur mu? Bana yardımcı olur musunuz? Kitabımı benimle birlikte duyurur musunuz?

***""***

Görkemle birbirimizden ayrıldığımızda elini tutup onu sofraya
çekiştirdim. Babamla Baran sofrayı kurmuş bizi bekliyorlardı. Yemek masamız salonun köşesinde duruyordu. Altı kişilikti ve dikdörtgen şeklindeydi. Babam baş köşeye otururken Benle Görkem babamın sağındaki sandalyelerde oturuyorduk. Baran da bizim karşımızda babamın sol kısmında oturuyordu. Servisi yapıp yerime oturduğumda sohbetlerini dinlemeye başladım.

"Görkem senin baban ihaleyi aldı mı? Çok çalışıyordu."
"Aldı almasına da simdi Efe'nin sırtına çökmüş, yerime geç diye." Görkem ufak bir kahkaha atıp başını iki yana salladı inanamıyormuş gibi. "Çocuk daha mezun olmadım diyip duruyor ama bakalım. Kendim için korkuyorum." Babam ve Görkem sıkıcı sohbetlerini ederken onları dinliyorduk Baranla birlikte. "Offf yaaa." Sonunda dayanamadım ve sesli bir şekilde ofladım. Masadaki üç baş aynı anda bana dönerken "Neee?" dedim 'e' harfini uzatarak.

"Hayırdır kızım niye ofluyorsun?" Biri babama insanın sıkılınca ofladığını söylesin.
"Sıkıldım çünkü baba. Masaya oturduğumuzdan beri şirket, toplantı,ihale gibi saçmasapan kavramlardan konuşuyorsunuz. Masada bir insan ve bir hayvan daha oturuyor. Lütfen ama."
"Lan sen hayvan diye bana mı dedin?" Baran'ın hayvan kelimesini duyduğu anda verdiği komik tepki her ne kadar gülmemi tetiklese de gülmemi bastırdım ve Baran'a göz devirdim.
"Senden başka hayvan mı var mal? Ayrıca üstünden alınman da bir gelişme." Baran'ı sinirlendirmeyi çok seviyordum. Verdiği tepkiler o kadar komikti ki onu gıdıklama manyağı yapmak istiyordum. Baran sıktığı dişlerinin arasından bana bakarken "Görürsün kızım sen." diye mırıldandı ve bardağından bir yudum su içti.

"Yemekten sonra bir oyun mu oynasak acaba?" Görkem'in fikri hepimizden onay alınca gülümsedim. Uzun bir aradan sonra ailemle bir şeyler yapmak heyecanlanmama neden olmuştu. Evet, Görkem ve Baran benim çocukluğumdan beri ailemdi. Küçükken ailelerimiz bir araya gelir ve aile günü yapardık. Arada Baran'ın ailesiyle aynı şekilde bir araya geliyorduk ama Görkem'in ailesini uzun süredir görmemiştim.

Biriyle ya da birileriyle aranızda bir bağ olması için, ona ya da onlara kardeş demeniz için, ailem demeniz için illaki aynı kan bağına sahip olmanız gerekmiyordu. O kadar ilişkiye şahit olmuştum ki öz olsalar aynı bu şekilde olurdu diyeceğim türdendi hepsi. Bizimde aramızda böyle bir ilişki vardı işte. Bu iki kahraman benim ailemdi.
Çalan kapının sesi düşüncelerimi bölerken Baran hemen ayağa kalktı ve kapıya doğru koşarken "Ben bakıyorum." diye bağırdı. Kör değiliz mal, görüyoruz senin baktığını. Allah'ım ya.

Benle Görkem masayı toplamaya başladık. Babam da koltuğa geçmişti. Tabakları mutfağa bırakıp tekrar salona geçtiğimde karşımda Damla,Eymen, Ozan, Bora ve Efe'yi görmeyi beklemiyordum. Bora şu doğum günü partisinde dans ettiğim tatlı çocuktu ve Efe de Görkem'in abisiydi. Ben yüzümdeki şok ifadesiyle her birine bakarken Damla oturduğu koltuktan kalktı ve koşup bana sarıldı.

"Sidar, sürprizimizi nasıl buldun bebeğim?" Damla geri çekilirken bana sorusunu yöneltince "Şaşırtıcı?" diye cevap verdim.
Sürprizler zaten şaşırtmak içindir mal.
İç sesime göz devirmek istesemde kendi içimde bir çatışmaya girmek istemiyordum. Damla ufak bir kahkaha atıp yerine geçince hepsine ithafen "Hoşgeldiniz." diye mırıldandım.
Hepsinden de "Hoşbuldum" cevabını alınca kimseyle konuşmadan sofrayı toplamaya devam ettim. Babamın 'ac mısınız çocuklar' demesi üzerine adımlarımı yavaşlattım. Açlarsa sofrayı toplamayı bırakırdım, Sonuçta kaldır indir kolay değildi.