"Aklım çıkıyor benden geçeceksin diye," dedi elini belime atıp beni kendine yanaştırarak. Nefesi nefesime çarptı. "Benden geçip başkasına yâr olacaksın diye aklım çıkıyor."
"Benden nefret et." derken nasırlı parmakları göz altlarımdan başlayıp yanağıma kadar indi. "Hatta şu bakmaya kıyamadığım gözlerini bir daha bana değdirme bile..." dedi dişlerini sıkarak. "Ama benden geçme." diye tamamladı sözlerini.
Elimin altındaki tenine tırnaklarımı bastırdım. Bu hareketim onun bana biraz daha yanaşmasına neden oldu. Alnı alnıma yaslandı ve vücudlarımız bir bütün haline geldi. "Akif..." diye mırıldandım. Dudaklarımın arasından çıkan sıcak nefes onunkilere dokundu. Benim nefesimde can buldu ama ona Akif diye seslenmem canını yaktı.
Çünkü o Çakır'dı. Sadece benim Çakır'ım dı.
"Onu deme işte." yalvarır gibi çıkan sesi bu defa benim canımı yaktı. "Bana her şeyi de. Ne istiyorsan yap ama öyle seslenme n'olur." diye yalvardı bir kez daha. Yanağımda ki eli ensemi buldu ve yüzümü kendine bastırarak dudaklarını dudaklarıma sürttü. "Sadece Çakır de" diye fısıldayarak dişleriyle alt dudağımı ısırıp ağzının içine çekti. Ona karşı koymadım, koyamadım. Çünkü buna benim de ihtiyacım vardı.
Dudaklarımızı birbirinden ayırmadan konuştu; "O dudakların benim için daha çok şeyler söyleyecek," dedi ve sanki dayanamıyormuş gibi bir öpücük daha kondurdu dudaklarıma. "Ama şimdilik sadece Çakır desin." diye tamamladı sözlerini ve dudaklarımı tekrar dudaklarının içine hapsetti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
