Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸
*** Abimde geldikten sonra bütün erkekler bahçede otuma karar vermişti ve biz kadınlar masayı toplayıp salona geçmiştik.
Annem ve Selam teyze salonda sohbet ederken ben ve Eylül kahveleri hazırlıyorduk.
Daha doğrusu ben hazırlıyordum.
O ise kendini mutfak masasına yaslamış dalgınca yere bakıyordu.
Hazır olan kahveyi fincanlara dolduruken, "Samet abiyle aranızda ne var sizin?" diye sormamla gözlerini hızla bana doğru çevirdi ve huzursuzca kıprıdanıp, "Hiç..." diye sessizce mırıldandı.
Gözlerimi Eylül'e çevirip, "Emin misin? Hiç de öyle görünmüyordunuz." dedim.
Gözlerini kaçırıp, yeniden yerinde huzursuzca kıprıdandı. "Almila abla, düşündüğün gibi bir şey yok." dedi. İnanmadım. "Hem abim gibi o benim, olur mu öyle şey."
Bence bal gibi de olurdu. Çok yakıştırıyordum onları.
Tepsiyi elime alıp bahçeye çıkmadan önce. "Seni bilmem ama Samet abi sana karşı bir şeyler hissediyor Eylül," dedim sakince. Gözlerini bana çevirip sessizce beni dinledi, "ve senden ricam seni bu kadar çok seven bir adamı üzme. Eğer sende ona karşı bir şeyler hissediyorsan bunu ona söyle ve bunu yaparken de kimseyi düşünmeden kendi isteğinle yap." diyerek onu biraz düşünmesi için mutfakta bıraktım.
Kahveleri bahçede oturan adamlara dağıtıktan sonra tepsiyi masanın üstüne bırakıp, babam ve abimin arasında olan boş sandalyeye oturdum.
Kadir amca çaprazındaki sandalyede oturuyordu. Akif abi benim karşımdaydı ve sol tarafında oturan Fatih abiyle konuşuyordu. Samet abi ise Akif abini sağ tarafındaki sandalyeye oturmuş abimle konuşuyordu.
Ben bahçeye çıktıktan bir kaç saniye sonra Eylül' de geldi ve Samet abinin yanındaki boş yere oturdu. Onun Samet abini yanına oturmasıyla Samet abinin bakışlar direk Eylül'ü buldu ve iç çekti.
