IMMORTAL LOVE(kentin)-COMPLETED

CHAPTER 11: pain

SIDAPA/JUSTIN POV:

Nakarating kami sa isang malaking puno. Andito kami sa bundok. Sobrang ganda. "Paano mo nakita toh?"tanong ko. "Nadaanan ko last week"saad nya.

Iniharap nya ako sakanya. At tumingin sa mga mata ko. "Ngayon lahat ng gusto mong sabihin sa taong yun pwede mong sabihin sa akin...isipin mong ako yung taong yun"saad nya na nagpaluha sakin. Kung alam mo lang..ikaw yung taong yun...

KEN POV:

"Mahal...Miss na kita....alam mo bang lagi lang akong nakabantay sayo...noon...ikaw yung nagsilbing buwan ko...ikaw yung nagsilbing tagapagligtas ko...pero ngayon ako naman yung magsisilbing buwan mo..nakikita ko...nasasaksihan ko kung paano mo alagaan ang taong ngayo'y mahal mo...nasasaksihan ko ang bawat sayang nararamdaman mo sa tuwing kasama mo sya"hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon pero parang tinatamaan ako sa bawat salitang binibigkas nya. At habang nakikita ko ang tuloy tuloy na pag agos ng luha nya ay parang na aapektuhan ako.

"Sana...sana maalala mo nako...at kung dumating man ang panahon na naaalala mo na'ko sana hindi pa huli ang lahat...Mahal..."*cried*

"Mahal sana naman iligtas mo ko dito sa kalungkutan..ayoko ditong manatili...pwede bang bumalik kana....para naman makapagpahinga nako sa pahinga ko"saad nya at humagulgol ng iyak. Sa hindi malamang dahilan ay niyakap ko sya ng mahigpit at hindi ko namalayang umiiyak na rin ako.

"Tulad ng buwan ako ang magsisilbing gabay mo. Babantayan kita araw araw at gabi gabi. Proprotektahan kita. Pangako yan...ako ang magiging buwan mo. Kahit na sa gabi lang lumalabas ang buwan ay handa ako na maging araw para mabantayan lang kita." hindi ko alam kung saan ko nakuha ang mga salitang yun pero parang gumaan ang pakiramdam ko. Naramdaman kong mas humigpit ang yakap nya sakin.

JUSTIN/SIDAPA POV:

Kung alam mo lang matagal ka ng naging buwan ko nagpahinga ka nga lang.