The Queen's MVP

Chapter 7

Guess what? Nasa condo na ako kaagad. Wala ng explanation, umuwi na kami kaagad kanina.

"Is there something wrong?" I asked her but she just started the car and drove fast.

And now I'm here sitting alone in my bed. I wonder if she's okay.

Naiintindihan ko naman yung nararamdaman niya pero wala ako sa lugar upang damayan siya. Remember? I should look I don't know anything. Dapat mapaniwala ko sakanya na hindi ko alam na may feelings pa rin siya kay Denden.

Poor Ly. If only I could help her pero ayaw niya ren kaseng magopen-up dahil nga kakakilala palang namin dalawa.

Hindi na ako nagisip ng masyado dahil nakapagdesisyon akong tawagin siya sa viber at kaagad naman niyang sinagot.

"Hm?" Almost a whisper.

"You sure you're okay?" I asked her. Pero nangibabaw ang mga tunog ng hikbi niya.

"Don't lie, I know you are not okay." Hindi siya nagsasalita pero rinig ko ang pagiyak niya.

Tumayo ako kaagad ang lumabas sa condo ko. Maybe, she really needs me right now. Sabi nga niya kanina wala siyang kaibigang malapit dito.

Pinindot ko na yung doorbell at binuksan naman niya kaagad. Nagulat ako dahil bigla niya akong sinalubong ng yakap na mahigpit.

"I really don't know what to do, Sam." Niyakap ko siya ng mahigpit. If only I could absorb her sadness. Ako nalang sana ang mag-inda ng sakit ng nararamdaman niya, gagawin ko.

"I still love Den..." She already said it. Naamin niya na.

"That's why na ganyan ka. I'm sorry Ly." Nakayakap parin ako sakanya hanggang ngayon.

Hinintay ko muna siyang tumigil sa pagiyak niya at nang natapos na siya ay pinaupo niya ako sa kama niya.

"Den and I were team mates before. Sa Ateneo kami naglalaro for almost 4 years. Tapos syempre sumasali kami sa mga liga. Minsan kakampi ko siya at minsan naman kalaban ko siya. Mahal na mahal ko siya. Yung mga pagpipigil ko dati, pinagsisihan ko na talaga ngayon. Nagsisi lang talaga ako nung kinasal siya. Imagine, I'm one of the bridesmaid." Masakit talagang maging abay lang ng taong mahal mo.

"Siguro akala ng mga tao umiiyak ako nung kasal niya dahil, wow my bestfriend is getting married but no. I'm crying because that was my last chance to be with her. That was the last chance that I can confess my feelings for her. Pero anong ginawa ko? Wala. I did not take the risk. Masyado akong selfish nung mga araw na yon."

"Bawat araw na nagigising ako di mawala-wala sa isip ko na, ay ako si Alyssa Valdez na duwag. Nagsisi talaga ako everyday na bakit hinayaan ko siyang mawala sa akin."

Lumapit ako sa tabi niya at niyakap ko siya sa side.

"Ly darating din ang araw na pinakahihintay mo. Magugulat ka nalang dika na magsisi sa mga ginawa mo. Trust me." Sabi ko naman sakanya. She needs love and attention. Lahat ng bagay na pwede kong gawin ay gagawin ko na para sakanya.

"Wala akong karapatang diktahan ka. Pero makakamove ka rin. Hayaan mo lang ang sarili mong gumaling. I think there would come a time that all of those things are just part of the past." Pinunasan ko mga luha niya.

"Thank you, Sam." She said.

"Ang swerte ko naging kaibigan kita. Walang taong magiging ganito tapos kakilala palang. Magaan lang talaga loob ko sayo. Thanked God I found her. Sinagot niya siguro mga dasal ko, baka ikaw na ang binigay siya sa akin."

Hinintay ko siyang makatulog. Kinumutan ko siya at pinatay na rin yung lampshade.

"Wag kang mag-alala Ly. Nandito lang ako. Goodnight." Pabulong na sabi ko sakanya bago umalis sa unit niya.

●●●
Next Day

Alyssa's POV

Nagtry akong magdoorbell sa unit ni Sam pero wala paring bumubukas ng pinto. Monday ngayun eh, baka may work. Oo nga pala, shunga.

Habang pabalik na sana sa unit ko nakita ko naman si Sam na pabalk dito. Bihis na bihis at parang may importanteng gagawin.

"Goodmorning Ly! Kinausap ko lang yung front desk to give you my access card den sa unit ko. Para everytime you need me you can just go in nalang. By the way, punta na ako sa work ha. I'll be home by 4pm." Niyakap niya ako at nagulat ako sa ginawa niya dahil hinalikan niya noo ko. Aaminin ko, gumaan loob ko nang hinalikan niya ako sa noo. It felt like "Don't worry everything's gonna be alright."

"Ingat ka Sam! Pero dika ba natatakot na baka nakawan kita?" She waved back to me at naglakad na rin papalayo.

"I know you won't do that to me, Ly!" Biro niyang sigaw sa akin.

She's so sweet. She even gave me her access card to her unit. Ang bait ni Sam...

Bumalik ako sa loob ng unit ko at doon ako nagpalapas ng oras. I don't know why I can't do anything without Samantha. Lahat nalang yata ng gagawin ko dapat kasama ko siya.

After 8 hours of waiting for her, lumabas na ako sa unit ko at inabangan ko siya.

After a minute I saw her looked very tired so I came and help to hold her bag.

"Pagod na pagod ka yata?" I asked her and she just nodded.

Sinundan ko siya papasok sa condo niya at bigla nalang niyang binagsak yung katawan niya sa kama.

Binaba ko mga gamit niya at nakapagdesisyong ako na ang magtanggal ng heels niya.

Infernes, ang ganda ng balat ni Sam. Walang kasugat-sugat...

"Anung ginagawa mo, Ly?" Tanong niya at tinignan ako.

"Shhh..." Bawal ko sakanya.

"Pagluto kita ng dinner mo. Pero wala ka yatang groceries." Tinignan ko pantry niya puro mga biscuits at cereals. Walang meat sa ref puro prutas lang.

"Ly, nakakahiya wag na." Tinignan ko siya ng matagal.

"I'll cook for you, wait for me." Lumabas muna ako para magluto sa unit ko.

After 30 minutes, naluto na ang lugaw na niluto ako. Kumuha nalang ako ng bread para may makain siyang solid. Yan kase ang ginagawa ng mama ko, ayaw niyang binibigla sikmura ko after training kaya lugaw talaga pinapakain sa akin.

For the first time, nagamit ko yung access card niya.

"Kumain ka na. Pinagluto kitang lugaw." Napangiti naman siya sa akin.

"Ly, thank you." At humigop siya ng lugaw.

"You are very welcome, Sam."

Sam, I may have your access key to your unit but you are not always here. Namimiss na kita kaagad...