Undercover

3 - Britt

'Sorry ik heb het denk ik niet goed verstaan. Ik verstond dat we 5 Seconds of Summer moeten interviewen,' vraag ik na een tijdje.

'Je hebt me prima verstaan. Jullie gaan morgen naar Australië om ze te interviewen,' antwoordt Marcel.

Oh.

'Waarom wij?' Vraagt Lana.

'Omdat jullie de enige zijn die hier geschikt voor zijn. De rest van de medewerkers zijn te oud.'

'Te oud?' Ik moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Je kan nog beter een bejaarde hun laten interviewen dan ons.

'Ja inderdaad, te oud. Ik stel voor dat jullie even pauze nemen voordat ik jullie verder inlicht over wat er gaat gebeuren.'

'Graag,' zucht Lana.

We staan op en lopen naar ons kantoor, waar we allebei neerploffen in een stoel.

'Ik snap Marcel echt niet, wij zijn hier echt totaal ongeschikt voor,' zucht ik.

'Inderdaad we zijn hier niet geschikt voor, maar bekijk het positief, we gaan naar Australië!' zegt Lana.

Ik moet toe geven, het was altijd al mijn droom om naar Australië te gaan. Zon, zee, strand en mijn beste vriendin, beter kan niet. Lekker shoppen en kijken naar shirtless jongens terwijl we aan het strand liggen. Alleen dan komt fucking 5 Seconds of Summer er nog bij.

'Hallo? Aarde aan Britt,' zegt Lana terwijl ze haar hand voor mijn hoofd schudt.

Blijkbaar was ik weer eens aan het dromen. Oeps.

'Wat is er?' vraag ik

'Nou, we gaan het toch wel gewoon doen? Ik wil echt heel graag naar Australië!' zegt ze.

'Ja tuurlijk, we gaan er het beste van maken.'

Even later zitten we weer in het kantoor van Marcel, benieuwd naar wat onze taak is.

'Zo meiden, ik zal jullie eens alles uitleggen,' zegt hij terwijl wij gaan zitten aan zijn perfect opgeruimde bureau.

'Er zijn de laatste tijd nogal wat roddels over 5 Seconds of Summer, er wordt gezegd dat ze aan de drugs zijn. Dat soort dingen gaan ze natuurlijk nooit vertellen aan journalistes, daarom gaan jullie undercover. Jullie doen je voor als fans van de band, we hebben VIP-tickets geregeld voor jullie zodat jullie ze kunnen ontmoeten. Het is de bedoeling dat jullie zoveel mogelijk tijd met ze doorbrengen en dat ze jullie vertrouwen. Jullie moeten bewijsmateriaal krijgen van het drugsgebruik van de jongens. Jullie moeten ze in de loop van de tijd steeds meer vragen stellen, zodat het een interview wordt. Een van de redenen dat we jullie hebben gekozen voor deze opdracht, is dat jullie absoluut geen fans zijn. Jullie zullen het dus geen probleem vinden om de jongens te verraden. Jullie krijgen nog een mail waarin staat uitgelegd hoe jullie je moeten gedragen bij de jongens. Nog vragen?' Hij kijkt ons vragend aan.

What the hell.

'Dus eigenlijk moeten we gewoon vrienden met ze worden? Ik weet niet wat je van ons verwacht, maar ik denk niet dat ze zomaar vrienden worden met een stel random fans,' zegt Lana.

Ik knik instemmend. Zo dom zijn ze nou ook weer niet.

'Daarom is het ook de bedoeling dat jullie je goed gedragen. Jullie moeten niet gillend binnen rennen, maar ook niet doen alsof het jullie niks kan schelen. Verdere uitleg hierover volgt nog zoals ik al zei.'

'Wanneer vertrekken we?' vraag ik.

'Jullie vertrekken morgen, jullie hebben de rest van de dag vrij zodat jullie kunnen inpakken. Alles is al geregeld, het vliegtuig vertrekt morgen om 11 uur,' zegt hij alsof het niks is.

Aan een dag heb ik niet genoeg. Ik heb meer tijd nodig voor mentale voorbereiding.

'Ik neem aan dat dit alles was wat jullie verder wouden weten?' vraagt Marcel.

We knikken allebei en hij staat op.

'Fijn, dan zie ik jullie de komende tijd dus niet meer. Er staat nog iemand op het vliegveld te wachten, die jullie nog de laatste dingen vertelt. Ik wens jullie veel plezier en natuurlijk veel succes!' Met die woorden verlaat Marcel zijn kantoor en laat hij Lana en mij verbaasd achter. Dit wordt leuk.

~

Ik sla de deur achter me dicht en gooi mijn sleutels op tafel. Ik schenk wat te drinken in en laat me zuchtend op de bank neerploffen. Ik moet nog even verwerken dat ik over minder dan 24 uur in het vliegtuig zit naar Australië. Hopelijk hebben we ook nog vrije tijd, Australië lijkt me geweldig en ik heb nu al zin om te shoppen. Ik start mijn laptop op en open mijn mail, Marcel zei dat hij de 'regels' zou mailen. Hij heeft inderdaad de lijst gemaild. Ik klik de mail aan en open het document. Mijn mond valt open. Er staan 87 regels. Hoe moet ik dit ooit uit mijn hoofd gaan leren?

Na een half uur heb ik eindelijk de regels doorgelezen. De meeste regels waren wel te verwachten, bijvoorbeeld dat het niet de bedoeling is dat we de jongens betasten. Ik was namelijk echt van plan om op ze te springen en ze af te lebberen. Niet dus. Verder moeten we rustig blijven en gezellig met ze praten zoals we ook doen met vrienden.

Ik doe nog even wat research, ik moet namelijk wel overkomen als een fan. Ik zie dat Ashton de drummer is en tot mijn verbazing is hij niet eens zo lelijk als ik me herinnerde. Michael is een of andere losgeslagen punker die op elke foto een andere kleur haar heeft. Calum is een soort van puppy met een gitaar, wat ik er best grappig vind uitzien en Luke is ook een losgeslagen punker, maar hij heeft niet op elke foto een andere kleur haar. Ik zie ook nog ergens op internet staan dat Ashton bang is voor eenden. Weirdo. Ik luister een paar liedjes van ze en probeer de tekst een beetje uit mijn hoofd te leren. Het liedje she looks so perfect vind ik eigenlijk wel goed en bij amnesia krijg ik tranen in mijn ogen. Wacht. Wat? Ik tranen in mijn ogen bij een liedje van 5 Seconds of Summer? Ik word vast gek.

Ik sta op en loop naar mijn slaapkamer, het wordt wel eens tijd om mijn spullen in te pakken. Waarschijnlijk is het wel lekker weer in Australië, dus ik begin met korte broekjes te verzamelen. Ik moet eerst mijn hele kast uitruimen omdat al mijn zomer kleren helemaal achteraan liggen, die draag ik nu toch niet. Dan ga ik verder met de shirtjes, ik kom op het geniale idee om in Australië nog even een shirtje te kopen met iets van 5 Seconds of Summer. Als ik ook de rest van al mijn spullen heb ingepakt besluit ik dat het tijd is om Lana te bellen.

'Britt!'

'Laan! Heb je al ingepakt?'

'Ja, tuurlijk. Ik heb er zin in!'

'Ik eigenlijk ook wel haha'

'Je hoeft niet te doen alsof je er geen zin in hebt, alleen maar door 5 Seconds of Summer hoor. Je gaat naar Australië! Ik vind het al heel wat dat je nu niet dansend in de huiskamer staat, dat is namelijk echt iets voor jou'

'Oke dan, ik heb er echt heel erg veel zin in. Ik had nog een idee om een 5 sos shirt te kopen als we daar zijn, dan komen we wat echter over.'

'Ja is goed. Heb je die regels gelezen? Ik heb me echt kapot gelachen, "Het is ten strengste verboden om een relatie te krijgen met een van de jongens". Denken ze nou serieus dat we een relatie met ze zouden willen?'

'Ja inderdaad haha'

Zo gaat ons gesprek nog een tijdje door. Als ons gesprek is afgelopen bestel ik een pizza, alweer, en zet ik nog even het nieuwe album van 5 Seconds of Summer op, om de tekst nog even te leren.

Even later dans ik door het huis en ben ik keihard mee aan het zingen met my english love affair. Ik schrik van de bel en zet meteen mijn muziek zachter. Als ik de deur open doe zie ik de pizza bezorgen staan. Ik neem de pizza aan en betaal hem. Zodra hij weg is zet ik de muziek weer harder en begin ik aan mijn pizza. Zo slecht zijn ze eigenlijk niet.

Na het eten kijk ik nog een keer de regels door, check ik of ik al mijn spullen heb, en ruim ik nog even op. Ik merk dat ik ook zin begin te krijgen om de jongens te ontmoeten, er is echt iets mis met me. Ik besluit vroeg naar bed te gaan, morgen moet ik al om 6 uur op. Even wil ik nog gaan douchen, maar ik besluit dat morgen ochtend te doen. Als ik in bed lig kijk in nog even op mijn instagram, maar er is niks interessants. Ik zet mijn wekker en probeer te slapen, maar dat gaat nauwelijks, want ik ben echt ontzettend zenuwachtig voor morgen. Uiteindelijk lukt het me toch om in een saaie, droomloze slaap te vallen.