Undercover

29 - Britt

De dag in het pretpark was voorbij gevlogen en het was echt super. Ik heb onwijs veel gelachen en ondanks het feit dat we om de tien minuten werden onderbroken door fans, was het heel gezellig.

Het is nu al avond en we zijn net terug in het hotel. We zitten weer met z'n allen in de kamer van Calum en Michael. Michael is nog steeds chagrijnig en heeft zijn oortjes weer in gedaan. Hij zit weer in zijn geliefde stoel bij het raam en Calum kijkt hem soms bezorgd aan. Ik vraag me echt af wat er met hem aan de hand is, hij is in ieder geval niet alleen maar moe. Hij heeft vanmiddag ook met Lana gepraat, dus het moet lukken om iets uit hem te krijgen. Ik neem Lana wel mee als ik het ga vragen.

We zijn rustig een beetje tv aan het kijken tot Michael opstaat. Iedereen kijkt hem verbaasd aan en hij zucht.

'Zouden jullie weg kunnen gaan? Ik wil Cal even spreken.' We staan allemaal op en verlaten de kamer. Ik ga met Ashton weer naar onze eigen kamer, waar we ons op de bank laten vallen.

'Wat gaan we nu doen? Ik verveel me nu al,' zucht ik.

'We kunnen ze afluisteren..' Hij kijkt me met een enorm grote grijns aan.

'Afluisteren? Is dat wel zo slim? Michael klonk best serieus..'

'Ach, daar kunnen ze wel tegen hoor. Kom je?' Hij is al opgestaan en steekt zijn hand naar me uit. Zuchtend pak ik hem aan en laat ik me meesleuren. Hij pakt nog een glas mee die ergens op de tafel stond.

'Zo kan je het beter horen of zo,' mompelt hij terwijl hij mij ook een glas geeft.

Als we bij de goede deur aankomen drukt Ashton zijn glas voorzichtig tegen de deur aan. Hij houdt zijn oor er tegenaan en steekt zijn duim op, als teken dat het werkt.

'Je moet wel stil zijn,' fluistert hij als ik zucht. Ik kijk hem vernietigend aan en druk mijn glas ook voorzichtig tegen de deur. Ik hoor vage stemmen, maar ik kan de stemmen van Michael en Calum niet onderscheiden.

'Je kan het niet doen! Je kan het ze niet aandoen!' roept een van de twee.

'Ik moet wel.. Anders kunnen we niet samen zijn. Jij betekent meer voor me dan de band, dat snap je toch wel?'

'Nee Mike! Dat snap ik niet. Je kan de fans niet zo in de steek laten, ze houden van ons!' Dat is dus blijkbaar Calum. Wat is Michael van plan?

'Cal, als we samen willen zijn, dan-'

'Wat zijn jullie aan het doen?' vraagt Luke die net aan komt wandelen.

'Luke! Je verpest alles! Hij wou het net zeggen,' sist Ashton. We schrikken allemaal van voetstappen vanuit de kamer van Calum en Michael die dichterbij komen en we rennen terug naar onze kamers. Gelukkig hebben Ashton en ik onze deur open laten staan. We glippen naar binnen. Luke, die blijkbaar achter ons aan is gerend, slaat de deur dicht.

'Luke! Niet zo hard!'

'Sorry,' mompelt hij. Vijf seconden later klopt er iemand op de deur. Ik geef Ashton en Luke een vragende blik, maar ze blijven allebei zitten. Fijn, nu mag ik dus open doen.

Als ik de deur open doe schrik ik me rot. Calum staat er, met tranen in zijn ogen.

'Cal! Wat is er gebeurd?' vraag ik wanhopig. Hij geeft geen antwoord maar loopt alleen door naar binnen. Verbaasd doe ik de deur achter me dicht en volg ik hem. Hij gaat naast Luke op de bank zitten.

'Cal, wat is er gebeurd? Is het iets met wat Michael je wou zeggen?' vraagt Luke die een arm om hem heen geslagen heeft. Calum knikt en legt zijn hoofd in zijn handen. Zijn schouders schokken en Luke trekt hem in een knuffel.