Undercover

13 - Britt

Voorzichtig trek ik me terug uit de zoen. Ashton kijkt me verward aan. Ik kijk snel naar Lana en ik zie dat ze op de bank zit. Ik grijp Ashton bij zijn arm en trek hem mee. Ik moet hier weg.

'Britt, waar gaan we heen?' vraagt hij als we op de lift staan te wachten.

'Geen idee, ergens waar we alleen zijn.'

'Kom, we gaan naar mijn kamer, Luke heeft toch geen sleutel.' Ik laat me meetrekken door Ashton en even later staan we in zijn kamer, waar het echt een puinhoop is. Ik plof neer op zijn bed en staar naar de muur. Heb ik net echt Ashton Irwin gezoend?

'Sorry van net, ik wist niet wat ik deed,' zeg ik, nog steeds starend naar de muur.

'Het maakt niet uit. Wil je wat drinken?' Vraagt Ashton.

'Ash, het maakt wel uit. Het is niet normaal om een vriend te zoenen terwijl je ruzie hebt met je beste vriendin.' Ik laat me achterover vallen op zijn bed zodat ik niet meer naar de muur hoef te staren, maar naar het plafond.

'Geloof me nou maar, het maakt niets uit. Wat wil je nou drinken?'

'Doe maar cola,' zucht ik.

Ashton gaat naast me liggen op het bed en geeft me een flesje cola. Ik weet niet eens van wie dit bed is, maar dat maakt me op dit moment ook helemaal niks uit. Ik ga weer rechtop zitten en open het flesje cola.

'Vind je me nu stom?' Vraagt Ashton.

'Nee, waarom zou ik?'

'Omdat je rechtop ging zitten..'

'Ash, ik kan toch niet liggend drinken?' lach ik.

'Oh,' zegt hij terwijl hij ook rechtop gaat zitten. 'Wil je me nu eindelijk vertellen wat Lana heeft gezegd?' Hij kijkt me met puppy ogen aan.

'Nee.'

'Waarom niet? Ik wil je helpen en dat kan niet als je het niet verteld.'

'Ash, ik kan het niet vertellen, Lana vermoordt me. Ik vertel het je ooit wel,' zeg ik. 'Kunnen we nu ergens anders over praten? Ik wil het niet over Lana hebben. Ik ben nog steeds boos, voor als je het niet doorhad, en als ik te lang over haar blijf praten wordt het alleen maar erger.'

'Best. Je kan me helpen inpakken?' Zegt hij half glimlachend. Ik was helemaal vergeten dat hij weg zou gaan..

'Shit, ik was helemaal vergeten dat je ook nog weg moet. Hoe lang hebben we nog samen?' Ik kijk hem aan met een pruillip.

'Ik heb geen idee, maar hoe lang het ook is, het is te kort. Het liefst zou ik hier blijven, met jou. Je bent een leuk mens Britt, hopelijk weet je dat,' zegt hij. Zijn stem is zacht en rustig. Het klinkt gemeend. Op de een of andere manier heeft hij met een paar woorden de hele sfeer veranderd.

'Ik vind jou ook wel een leuk mens Ash.' fluister ik. Ik zie zijn lippen steeds dichterbij komen en voordat ik het weet zoenen we. Het voelt goed, het voelt alsof het zo hoort. Alsof we voor elkaar bestemd zijn.

'Britt..' fluistert Ashton terwijl hij zich terugtrekt. Ik kijk hem raar aan, ik dacht dat hij het ook fijn vond..

'Britt, het spijt me.' Ik bijt op mijn lip en bereid me voor op wat hij gaat zeggen. 'Ik kan dit niet. Begrijp me niet verkeerd, ik vind je oprecht een geweldig persoon, maar we kunnen geen relatie krijgen.' Ik voel mijn gezicht wit wegtrekken.Voor een paar seconden wil ik opstaan en huilend wegrennen, maar ik moet sterk zijn van mezelf. Had ik dan ook echt verwacht dat Ashton een relatie met me wou? Hoe stom kan ik zijn, hij kan elk meisje krijgen. Waarom zou hij mij willen?

'Dacht je dan dat we meteen een relatie zouden hebben?' vraag ik. Ik moet gewoon doen alsof ik helemaal geen relatie met hem wou, dan zou er niks aan de hand zijn.