Undercover

18 - Lana

Michael en ik lopen achter elkaar aan, de kamer uit. Vragen waarvan ik nooit antwoord op ga krijgen, spoken door mijn hoofd. Michael schijnt het ook niet te weten, want zijn gezicht staat nog steeds verbaasd.

'Mike!' sis ik. Hij reageert niet. Ik ren een klein stukje, zodat ik hem bij kan houden. 'Michael! Wie is dat?'

'Iemand van het management,' zucht hij.

'Management? Hoe kennen die mijn naam?'

'Geen idee Laan.' De vrouw loopt naar het restaurant en daar aangekomen komt er gelijk een bediende op ons af.

'Een tafel voor drie graag,' bromt de vrouw. De bediende wijst naar een plekje bij het raam, en even later zit ik met Michael tegen over de vrouw.
'Zo, Michael en Lana.' Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Hoe weet U mijn naam?'

'Research. Maar, om gelijk met de deur in huis te vallen, wij willen meer nieuws over 5 Seconds of Summer creeën. We willen dat jullie een relatie krijgen.' Mijn mond valt open.

'Pardon?' Ik zie Michaels gezicht weg trekken.

'Jullie hoorde me goed. Het hoeft niet uitgebreid te zijn, maar gewoon op straat. Handjes vasthouden, kusjes geven, al dat soort kleffe dingen. Oh, en Lana. Jij kan mee op tour.'

'Kan ik zelf niet uitmaken met wie ik iets krijg? Waarom ik? Waarom niet Luke of zo?'

'Omdat jullie al te lang uit het nieuws zijn Michael, en we moesten iemand kiezen. De volgende keer is misschien een van de andere jongens aan de beurt.'

'En wat als ik het niet doe?'

'Dan zullen er dramatische gevolgen moeten komen. Doe het maar gewoon. Het hoeft maar een jaartje of misschien twee.'

'Een jaar?' Ik kijk de vrouw ongelovig aan. 'Moet ik een jaar een nep-relatie hebben omdat híj anders gevolgen kan hebben.'

'Jij was fan toch?' Shit, dat was waar ook. 'Dan wil je toch niet dat de band uitelkaar valt?'

'De band uitelkaar valt?'

'Je denkt toch niet dat wij jou nog accepteren als jij niet doet wat we willen dat je doet? Je hebt een contract ondertekent Michael. Snap dat. Nou, ik hoop voor jullie dat jullie kunnen acteren. Nog een paar dingen. Lana, jij gaat dus zometeen mee naar Brussel.'

'En Britt?'

'Die ook, de taxi rijdt langs jullie huis om jullie spullen te pakken. En we willen graag dat Michael Lana op een openbare plek verkering vraagt. Het liefst zo snel mogelijk, dus nu ongeveer.'

'Wát? Waarom? Doen we niet al genoeg zonder dat? Ik wil niet liegen tegen onze fans!' Michael schreeuwt bijna, en een paar mensen kijken verbaasd op.

'Ga nu maar.' De vrouw glimlacht vriendelijk. 'Ik wens jullie succes.' Ik sta langzaam op. Mijn stoel schuift piepend naar achteren en ik doe geen moeite om hem aan te schuiven. Ik loop naar de uitgang en ga daar op een bankje zitten. Michael komt langzaam aangelopen gaat naast me zitten. Het blijft een tijdje stil.

'Sorry, Mike. Dat dit moet gebeuren.'

'Het geeft niet, jij kan er niks aan doen.'

'Jawel, als ik er niet was geweest hadden ze een beter persoon gekozen.'

'Het ligt niet aan jou Lana. Ik wil gewoon Cal-' Hij stopt met praten als de vrouw weer voorbij komt lopen. Ik bijt op mijn lip.

'Zullen we naar de kamer? Dan gaan we het ze eerst vertellen en daarna gaan we naar buiten om- nou ja- je weet wel.' Ik knik. We staan allebei op en gaan met de trap omhoog. Mijn haat voor liften is nog steeds niet over. Michael zucht nog een keer diep.