Undercover

14 - Lana

Ik staar naar buiten vanuit de taxi. Het Nederlandse landschap raast langs ons. Het voelt fijn om weer in ons eigen land te zijn, maar ik vind het ook wel jammer dat we weer gaan. Het was leuk om in een ander land te zijn met mijn beste vriendin. En ik vind 5 Seconds of Summer minder erg dan eerst. Ik vind ze aardig, terwijl ik dat nooit van mijzelf had verwacht, en ik vind een paar nummers wel leuk. Daar blijft het dan ook wel bij. Britt is al helemaal veranderd, ze is zelfs verliefd op Ashton geworden, net als duizenden andere meisjes. Ze is heel erg stil geworden sinds onze ruzie. Ik weet niet zo goed of dat aan mij of aan Ashton ligt.

De taxi rijdt naar Britts huis, en daarna loop ik zelf naar mijn eigen huis. Ik geef Britt een knuffel, pak mijn koffers uit de achterbak en loop langzaam naar mijn eigen appartement. Als ik binnen kom, zucht ik van de rommel die hier is. De hotelkamers waar we de afgelopen week waren, waren toch een stuk opgeruimder dan mijn eigen appartement is. Ik pak mijn spullen uit, ruim een paar dingen op en ga dan moe op de bank liggen. Langzaam vallen mijn ogen dicht.

~

Ik loop vrolijk naar de balie. Britt is te laat, zoals gewoonlijk, en ik besluit om op haar te wachten. Ik ga op een zitzak zitten en pak een tijdschrift. Na tien minuten het door gebladerd te hebben, verveel ik mij al dood. Gelukkig komt Britt net op dat moment binnen.

'Hay!' Ik spring vrolijk op en ren naar haar toe.

'Hoi,' zucht ze.

'Wat is er?'

'Ik heb nog steeds niks gehoord van Ashton. Ik denk dat hij mij al vergeten is.'

'Tuurlijk niet, hij heeft het waarschijnlijk gewoon druk.' Ze kijkt mij ongelovig aan.

'Het is al twee dagen geleden hoor! Hij had al lang minstens één sms'je kunnen sturen.'

'Misschien iets anders, maar hij is je vast niet vergeten. Laat hem anders maar ev-'

'Britt en Lana?' Marcel komt aanlopen. 'Willen jullie even meekomen?' Ik knik. Ik had al verwacht dat we op gesprek moesten komen. Even later zitten we in een van de geweldige stoelen die op Marcels kantoor staan met een kop thee voor onze neus. 'En? Hoe ging het?' Britt haalt chagrijnig haar schouders op dus ik besluit dat ik maar moet gaan praten.

'Nou, we zijn in Portugal dus back stage geweest, we hebben ze onze nummers gegeven. We hebben alleen nog steeds niks van ze gehoord.'

'Zijn ze jullie vergeten?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik denk het wel,' zegt Britt zacht. Marcel tikt nadenkend met zijn pen op het bureau.

'Jullie gaan in ieder geval naar het concert in Nederland. Misschien herkennen ze jullie daar nog.'

'Wanneer is dat?' vraag ik.

'Over een weekje, ik heb al tickets voor jullie. Dat is trouwens niet bepaald makkelijk te regelen dus jullie moeten wel zorgen dat we er wat voor terug krijgen oké? Voor de rest zou ik zeggen dat als ze over een paar dagen nog steeds niet hebben ge-sms't, jullie misschien zelf het initiatief moeten nemen.' Ik knik en Britt staart nog steeds voor zich uit.

'Onder tussen kunnen jullie een artikel maken over Taylor Swift en haar relaties.'

~

Na twee dagen hebben we nog steeds niks gehoord van een van de jongens. Britt ziet er steeds slechter uit, het is echt heel erg zielig. We hebben net ons artikel af over Taylor, als Marcel binnen komt lopen. Britt is naar de wc toe, dus verteld hij het alleen aan mij, met de boodschap dat ik het aan haar moet vertellen.

'Ashton Irwin, die kennen jullie wel hé?' Ik knik en kijk hem vaag aan. 'Hij is gespot met een meisje, ik kan mij de naam niet meer herinneren. Ik wil dat, als jullie ze zien, jullie gaan onderzoeken of er iets opbloeit tussen die twee. En vergeet niet dat jullie ook nog van die drugs moeten onderzoeken.'