Undercover

15 - Britt

Het is raar om weer terug te zijn in Nederland. Het is net alsof er niks is gebeurt, want alles is hier zo rustig. Ook al zijn we nu al weer een week terug, ik kan Ashton geen seconde uit mijn hoofd houden. Hij heeft gewoon iets speciaals, hij geeft me een speciaal gevoel. Ik ben wel vaker verliefd geweest, dat dacht ik tenminste, maar bij Ashton is het anders.

Nadat Lana en ik met Michael hadden gebeld heb ik wel een paar sms'jes gekregen van hem, maar ik heb niet gereageerd. Ik heb geen idee wat ik hem zou moeten vertellen en ik heb samen met Lana besloten om ze te negeren. We praten nog wel regelmatig met Michael en Calum, maar Luke en Ashton ontwijken we.

Van Marcel krijgen we ook weer om de haverklap nieuwe opdrachten. Hij vraagt ook elke dag of we al iets gehoord hebben van de jongens, waarop wij altijd nee antwoorden want Marcel gaat het niet leuk vinden als hij hoort dat we ze negeren.

Het is nu dinsdag, dat betekent dat morgen het concert is. Voor zover ik weet, zijn de jongens nog niet in Nederland. Lana en ik zitten nu op kantoor, maar we zijn al klaar met het artikel van vandaag dus we zitten de tijd te doden tot we naar huis mogen.

'Nog wat van de jongens gehoord?' vraag ik. Lana zit een of ander dom spelletje te spelen op haar computer en ik zit onderuitgezakt in de bureaustoel mee te kijken.

'Nee, Michael zei dat ze vanavond aan zouden komen. Hij wou nog langskomen met Calum, vind je dat goed?'

'Ja, zolang het alleen hun twee zijn.' Ik werp een blik op de klok. 'Het is vier uur, kom je?'

~

Het is nu acht uur 's avonds en we zijn aan het wachten tot Michael en Calum er zijn. We hebben de tijd gedood door films te kijken, zoals gewoonlijk. Lana's tafel staat helemaal vol met eten dat we vanmiddag ook nog hebben gekocht, we konden niet kiezen wat we wouden dus hebben we alles maar genomen.

Een kwartier te laat gaat eindelijk de bel. Ik sta op en doe de deur open.

'Jullie hebben wel iets met te laat komen hè?' zeg ik als ik de jongens in de deuropening zie staan.

'Ook leuk om jou weer te zien Britt,' zegt Michael. Ik lach en trek ze in een knuffel. 'Leuk om jullie weer te zien,' grinnik ik.

'Zijn ze er al?' schreeuwt Lana vanuit de keuken. In plaats van antwoord geven, lopen ze meteen door naar de keuken. Ik hoor een zacht gilletje gevolgd door het geluid van glas dat breekt. 'Ik schrik me dood man.'

Michael en Calum helpen met het opruimen en halen dan een lichtblauwe tas van de Albert Heijn tevoorschijn.

'We vonden dat we nog wat eten mee moesten nemen en de chauffeur zei dat dit een supermarkt was en toen moesten we wel eten kopen,' zegt Calum terwijl hij de inhoud dumpt op de bank. Er vallen zeker vijf dozen ijs uit de tas.

'Dat is erg lief van jullie hoor, maar we hebben zelf ook al redelijk wat eten.' Lana wijst naar de tafel.

'Nou, dan hebben we genoeg voor vanavond. Je hebt vast wel lepels hè?' zegt Calum.

Even later zitten we allemaal op de bank met een bak ijs op schoot. Ik heb ijs met stukjes koekjes deeg erdoor, Lana met caramel, Michael heeft aardbeienijs en Calum heeft van zijn vanille-ijs een milkshake gemaakt.

'Britt, hoe zit het nou met jou en Ash? Hij zegt dat je hem negeert,' vraagt Calum.

'Ik negeer hem ja. Ik heb niet echt iets tegen hem te zeggen.'

'Volgens mij mist hij je, hij praat de hele tijd over je,' zegt hij.

'Dat is dan leuk voor hem. Hij heeft toch een ander?' zeg ik.