Undercover

4 - Lana

De vierentwintig uur die ik nog had aan voorbereiding zijn voor bij gevlogen alsof het er maar twee waren. En nu zit ik in de taxi. Als ik uitstap zie ik Britt al staan. Haar moeder wilde haar perse brengen voor deze bijzondere gelegenheid. Ik ren naar haar toe en geef haar een knuffel. Ze neemt uitgebreid afscheid van haar moeder, maar het ziet er niet uit alsof ze dat heel erg leuk vindt. Ik ben dan toch erg blij met mijn totaal niet bezorgde moeder. Ze weet dat ik mezelf makkelijk red en als er iets is, dan heb ik mijn mobiel.

'Lieverd, als er iets is bel je hé? Ik ben altijd bereikbaar. En papa ook.'

'Ja mam, dat weet ik.' Ze zucht even waardoor ik moet lachen.

'Oh jeetje, het is al half tien. Ga maar snel lieverd. Ik houd van je.' Ze geeft haar dochter, die beschaamd om zich heen kijkt, een zoen. Ik pak mijn koffers en trek Britt weg.

'Dag mevrouw!' zeg ik snel. Ik sleur Britt achter me aan. We zuchten allebei opgelucht als we Schiphol binnen lopen. Ik kijk rond en zie in de verte iemand met een bord waar onze namen op staan. Ik stoot Britt aan en wijs naar het bord. Britt loopt er gelijk naar toe en geeft de man een hand. Ik loop achter haar aan en stel mezelf ook voor.

'Zo dames, zullen we even ergens wat gaan drinken?' Ik knik en zie in mijn ooghoek Britt hetzelfde doen. Even later zitten we in een restaurantje met een glas cola en drie ijsklontjes er in.

'Jullie staan voor een best moeilijke opdracht. Maar ik heb vertrouwen in jullie. Het zal niet makkelijk zijn, dus ik heb wat te doen voor jullie in het vliegveld.' Hij pakt twee pakken papier uit zijn tas.

Daar gaat mijn laatste vrije uurtje in het vliegtuig.

'Hier staat allerlei informatie in over 5 Seconds of Summer. Ik zou ook graag willen dat jullie nu nog wat nummers downloaden van ze zodat jullie er ook wat mee kunnen zingen.' Britt en ik kijken elkaar aan en ik kan hetzelfde afgrijzen van haar gezicht aflezen.

'Hebben jullie nog vragen?' We schudden allebei ons hoofd.

'Dan kunnen jullie nu naar de douane lopen en daarna wachten op het vliegtuig.' Hij staat op en geeft ons allebei een hand.

'Ik wens jullie allebei heel veel succes, en laten we hopen op een goed artikel.'

Ja, daar gaat het ze alleen maar om. Een goed artikel. Hij loopt weg en Britt en ik blijven zielig achter.

'Fijn dit,' zucht ik. 'De hele vliegreis lang naar mijn lievelingsband luisteren.' Het laatste was inderdaad sarcastisch. 'Als ze maar niet denken dat ik dat echt ga doen.'

'Dat hoorde ik.' De man staat opeens achter ons. 'Ik was vergeten te vertellen dat we verwachten dat jullie allebei een fan account maken op Twitter. Dat hebben fans nou eenmaal.'

'Wat?' roept Britt.

Jekkes.

'Jullie moeten nu echt gaan, hier zijn jullie tickets nog en nu hup, hup. Wegwezen.' Snel lopen we naar de douane.

~

We zitten na heel veel moeite eindelijk in het vliegtuig. Met 5 Seconds of Summer in onze oren en een extreem dik pak papier op onze schoot.

'Ik had dat reisje naar Australië toch wel iets leuker verwacht,' zucht Britt.

'Misschien komt dat nog,' probeer ik optimistisch te blijven.

'Oké, wat is Ashtons hele naam?'

'Weet ik veel.'

'Ashton Fletcher Irwin.'

Ik gier het uit. 'Fletcher? Serieus? Arme jongen.' Britt grinnikt ook.

'Oké, hoe oud is Calum?'