"Kung mang-aakit ka, Pwede bang sa'kin ulit?" (Completed)

Chapter 1.

"Ihahatid na kita,"

Inalalayan ako ni Zeleste papasok sa kotse niya. Nakahawak ako sa ulo ko dahil para akong matutumba anytime soon. Nasobraan ako sa inom kaya sumobra din yung epekto saakin. Hays, Alcohol.

"If you're going to find your car, Nasa tapat lang ng bar mo naka park. Yeji was so pissed bringing a lasing to her house, Buti nalang at humaba-haba ang pasensya sa inyo ng abogadong yun."  She blurted.

"Eh yung sayo? Mahaba pa naman pasensya mo sa'kin diba? Diba? Diba!?" nagawa ko pang magbiro sa kanya.

"Sa susunod na malasing ka ng ganoon ay sa presento na kita ihahatid, Naiintindihan mo ba?" she threaten me.

Brutal naman nito.

"Aye, Aye! Boss!" natatawa kung ani at nag salute pa sa kanya.

Hinatid niya ako sa bago kung condo. I was planning to buy my own house so I could settle for good pero hanggang plano palang yun. Hindi naman kasi ako nagtatagal dito sa Pinas because of my flight schedule kaya I decided to rent a condo nalang. Madalas ay sa New york ako nag e-stay dahil dun din naman madalas ang rota namin, Doon ako may bahay...bigay sa'kin ng kapatid ko.

I don't have my permanent place here in the Philippines kasi madali lang akong mawalan ng interes sa parehong place. Every month ay paiba-iba ang condong tinutuluyan ko dito, Pero hindi din naman every month ay andito ako sa Pinas. Sometimes I just stay with Zeleste's house or kena Yeji at Luca.

"Wag munang iinom ngayong gabi, Naiintindihan mo–––"

"Oo na, Oo na, Beauty rest ako ngayong araw, wag kang mag alala." pagpuputol ko sa kanya.

"Siguraduhin mo lang," seryoso niyang ani.

"Kailan pa ba ako sumuway sayo?" I remarked.

"Palagi." She claimed raising her brows, pinitik pa ang noo ko.

I pouted my lips at inirapan siya. Yeji and Zeleste were almost the same when it comes to us. Mas mahigpit pa nga sila kesa sa mga magulang namin. Pa'no kasi, Both public servant kaya alam nila kung gaano ka delikado ang society. Naiintindihan ko naman yun.

"Ingat ka," paalam ko sa kanya ng ibaba niya ako sa harap ng building.

Dumeretso ako sa loob at check in. Nasa 5th floor ang room ko, Yung pinakamalaki yung akin. Nang makapasok ako, Hinagis ko agad ang dala kung bag sa sofa at dumeretso sa bathroom para maligo. Habang hinihintay ang napuno ang bath tub ay hinubad ko na lahat ng suot ko only to know that I still have that gold-white card on my pocket. It has a name on it, pero walang contact number or workplace man lang.

Rexander Brylan Chavez - Investor

Yan lang yung nakalagay. Kanina ko pa iniisip kung anong nangyari kagabi, Pero wala talaga akong maalala. And I became more curious ng makita ang card na'to sa bulsa ko pag gising ko kanina.

"Who the hell are you?" Pagbubulong ko sa sarili. I just can't remember anything from last night! That is the disadvantage kapag nalalasing ako, Kahit na siguro ay gumastos ako ng isang milyon sa isang gabi ay hindi ko din maaalala.

Nilagay ko sa bag ko ang card bago ako naligo. It took me hours to finish kasi binabad ko pa ang katawan sa bath tub. I ordered a food online to feed myself, Marunong naman akong magluto, I just don't feel the urge to cook right now.