Defying the Playgirl

14- Still Friends?

"I understand naman kung bakit ka galit. Huwag mong isipin na galit din ako sa'yo kasi hindi." Wala na akong masabi... At hindi ko din alam kung ano ang sasabihin ko.

Wala naman akong karapatan na magalit. Eh ako ang may kasalanan.

Nilunok ko na ang pride ko.

Ako talaga ang parating tama noon pero ngayon, putangina nalang.

Why is she looking directly in my eyes? Hindi pa siya umiiwas niyan, ah.

Hindi ako makatingin sa kaniya. Mahirap tumingin sa kaniya!

Pinagtitinginan kami ng mga classmates ko... Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman, mahiya o magalit? Mga chismosa kasi!

"Hey... Just please, take my apology. I can't control myself that time. Gustong-gusto talaga kitang pagalitan." She seems sincere kaya wala naman sigurong dahilan para hindi mo siya paniwalaan.

"I understand. Kasi if I'm in your situation too that time, magagalit din naman ako kapag nilabag ang utos ko." Ngumiti ako eventhough I'm not used to it. Ginawa ko nalang para sa kaniya.

"You're not mad at me?"

"No, I don't," I said. "We're not talking for the past few days, but it doesn't mean I'm mad at you." And I start explaining to her about what's going on my day and everything that she missed about me.

She smiled at me.

Cassidy... Andyan ka na naman sa ngiti mo. Sayang, naka-contacts siya ngayon. Miss ko na ang blue eyes niya.

"In sorry if I'm not on your side for this past few days."

Kwinento ko kasi sa kaniya ang mga struggles ko noong nagkaroon ako ng job and at the same time family problems.

I sighed. "Ano ka ba, okay lang. Atleast naging independent ako noong hindi tayo nagpansinan."

Yeah good thing nga.

She was about to say something... Not until the bell rang. Kailangan na niyang bumalik sa college department.

"Umalis ka na. Baka malate ka pa."

Bumuntong hininga siya, wala na siyang choice.

"Let's talk again later, okay?"

I nod and smiled at her.

Nang paalis siya, hindi ko nalang siya pinigilan. Bakit para saan pa? Wala naman akong sasabihin. At saka pa, kuntento na ako kasi pinapansin na niya ako. It's more than enough.

Nang makabalik ako sa dorm, hiniga ko kaagad ang sarili sa kama kong malambot. Binagsak ko nalang basta-basta kahit hindi pa ako nakakapagpalit.

The bedsheets... Smells new.

Wait, what. Why is my bedsheet clean and new?

Then I remember Adi, siya lang naman ang may pakialam sa mga ganito. I already gave her permission to touch my things and clean my room. Hindi ko naman alam na ganito kalinis. Pati bedsheets ko ay malinis.

Should I thank her? Bukas nalang siguro. Inaantok na talaga ako.

I was about to close my eyes to let myself fell into a deep sleep... But not until my eyes landed on my desk, tambak ang mga assignments na dapat kong gawin at mga hindi pa natapos-tapos na mga activities!

Nagising ang diwa ko!

Damn it... Fuck.

Kailangan ko na talagang matulog. May part time pa ako mamaya pero kailangan ko pa palang tapusin ang mga nasa desk ko!