SAKLAN! [kth+jjk]

•11•

Yataktan kalkıp zor da olsa yürümeye çalışıyordum. Deliğim sızlıyordu. Banyoya girip kısa bir duştan sonra üzerime pijama takımımı giyip yavaş adımlarla aşağı indim. Takım elbiseleri ile kahvaltıyı hazırlayan Jungkook ile kaşlarım çatıldı. Neden takım elbiseli?

Jungkook, geldiğimi hissetmiş gibi bana döndü. Sıcak gülümsemesi ile elinde ki işi bırakıp bana doğru gelmeye başladı. Ben ise hâlâ aynı şekilde karşısında duruyordum. Kolunu belime sarıp beni kendine çekince ellerimi omuzlarına koydum. "Neden takım elbiselisin?" Yanağıma bir öpücük kondurup konuştu.

"Bebeğim, bir yere gitmem gerekiyor." Kaşlarım daha da çatılmıştı. Bana söyleyemez mi? "Nereye, Jungkook?" Sıkıntılı bir nefes verdi. Anlatamıyor gibi bir hali vardı. Daha çok üstünde durmak istemedim sonra anlatabilirdi.

Yanağına bir öpücük kondurup başımı boynuna sakladım. "Jungkook, deliğim acıyor." Bebek gibi söylediğim şey ile kıkırdadı. "Krem sürelim aşkım, kahvaltıdan sonra." Kafamı boynundan çıkarıp masaya baktım. Çok leziz bir görüntü vardı.

Hemen Jungkook dan ayrılıp masaya oturdum. O da son bir kaç şey getirip karşıma oturdu. ikimiz sohbet ede ede yemeğimizi yemiş ve toplamıştık. Ben salona geçerken aklıma bir şey takılmıştı. Neden Jungkook, bu kadar sıkıntılı görünüyordu? Sert adımlarla ve çatık kaşları ile mutfaktan çıkınca sinirlendiği belli oluyordu.

Neden sinirli ki? Sanırım bugün fazla nedenlerle uğraşacağım. Yerimden kalkıp Jungkook'un önüne geçtim.
"Aşkım, bir sorun mu var?" "Hayır." Sert sesi beni şaşırtmıştı. Kesin bir şey vardı. "Jungkook, anlatsana." Beni aniden duvara sertçe itip dudaklarıma kapandı. Şaşkınlığım geçince ona karşılık vermeye çalıştım ama sanki tüm sinirini dudaklarımdan çıkarmaya çalışıyor gibiydi.

Dilini ağzıma gönderince ben de ağzına doğru inledim. Benden ıslak bir sesle ayrıldı. Dudağıma öpücük kondurup konuştu. "Bebeğim, eve gelince sana anlatırım, tamam mı?" Kafamı olumlu anlamda salladım. Tabi, sizce ben yerimde uslu durur muyum? Merak ettim ben bir kere.

Jungkook, arabaya binip uzaklaşınca ben de hemen üzerime siyah budy gibi bir elbise altıma ise dizlerimin biraz üstünde olan bir etek giydim ardından hızla dışarıya çıkıp başka bir arabaya binip onu takip etmeye başladım.

Nereden bilebilirdim ki. Jungkook'u öldürmeye çalışan biri gibi olduğumu düşünen adamlar tarafından takip edildiğimi.

Jungkook, bir yere arabayı park ettiği zaman ben de o fark etmeden başka bir yere park ettim. Ben arabadan çıkar çıkmaz ağzımın kapatılması ve bileklerimden kelepçelenmem bir olmuştu. Beni bir yere götürmeye çalıştıklarında beni bırakmaları için çırpınmaya başladım.

Üç iri adamdan biri beni omzuna atınca çığlık atmaya başladım. Sonunda sesim de kısılınca yorgun düşüp sessiz sessiz ne olacağını bekledim. Tabi, dayanamayıp gözlerimi kapatmıştım.

Gözlerimi tekrar açtığımda depo gibi bir yerde olduğumu fark ettim. Bir sandalyeye bağlanmış şekildeydim. İğrenç koku ile yüzümü buruşturdum. Bağıramıyordum, sesim kısılmıştı. Önümde ki kapı açılmaya başladığın da bakışlarım oraya kaydı.

Çatık kaşları ve asaleti ile içeri giren Jungkook ile gözlerim far görmüş tavşan gibi açılmıştı. Jungkook, beni görünce çatık kaşları daha da çatılmıştı. "Neden onu aldınız!?" Diye sitem ettiğinde yerimde titredim. "Efendim, sizi takip ediyordu." Ne oluyor ya? Ne efendimi?

Jungkook, sinirle bana bakınca, yutkundum. "Çıkın dışarı." Adamlar çıkınca sadece ikimiz kalmıştık. Ben daha da gerilirken Jungkook, üzerime doğru gelmeye başlamıştı. "Sen neden beni takip ediyordun, ufaklık?" Bu neden beni tanımıyor gibiydi? "Jungkook, ben sadece." Diyecek bir şey bulamadığım için sustum.

Dudaklarıma bir öpücük kondurup geri çekildi. Beni sandalyeden kurtardığı gibi belimden tutup beni sertçe kendisine çekti. Kırmızıya dönen gözler ile hayatımda hiç olmadığım kadar korkmaya başlamıştım.

Jungkook'un ikizi...

Bölüm sonu.

Nasıldı la?
Bakalım bizi neler bekliyor?
Buraya da yazacak bir bok bulamıyorum.

Neyse görüşürüz!

Aşağıda görülmeyen iki sıralama daha var birinde 2 deyiz diğerinde 22 buraya da bunu bırakalım.