FISILTI +18

- Feryadın Tiz Çığlığı -

Selam beklediğimiz bölüm geldi Armağanın dönüm noktası bu bölüm Armağana veda edeceğim bölüm sonu Armağanın dönüm noktası olan isimle tanışacağız :) ve bu isim çok kişinin hayatını mahvedecek. 

Yorumlarda görüşürüz aşklar.

***

Arabanın içinde yediğim birkaç dayak ve hırpalanmadan sonra yaka paça beni nasıl indirdiklerini şaşırmıştım. Zadenin evine beni zorla soktuklarında kalbim bir kuş misali korkuyla çırpınıyordu bağırış çağırış içerisinde ellerinden kurtulmaya çalışıyordum ama ikisine de karşı koymam imkansız gibiydi. Sonra üst kattan aşağıya inen Asudeyi görmüştüm oda beni görmüştü tepkisizce baktı sadece ellerinden kurtulduğunda koşarak arkasına saklanmıştım.

"N-ne olur bana yardım et yalvarırım Asude lütfen."beni kandıran adamın karısından yardım dileniyordum bana yardım edecek kadar vicdanı vardır öyle değil mi? Adamlar tam bana doğru hareket edecekken elini kaldırıp adamları durdurmuştu sonra bana döndü.

"Merak etme bu konuyu çözeceğim."dedi ama suratı çok ifadesizdi buda beni korkutuyordu elimi tuttuğunda beni peşinden alt kattaki bir odaya ilerletti. Odaya girdiğimizde Zade ve bebeğimi öldürmeye çalışan doktor da oradaydı sonra o iki yandaşı da gelmişti. Bir anda tuttuğu elimden beni Zadeye doğru fırlattığında kapaklanarak yere düşmüştüm. "SANA KAÇ DEFA BU KONUYU HALLET DEMEM GEREKİYOR? NEDEN ONU BENİM EVİME GETİRİYORSUN! ŞU KADARCIK UTANMAN YOK MU GÖTÜR FAHİŞENİ BAŞKA BİR YERDE İŞİNİ GÖR."dedi ve bana döndü bir pisliğe bakarmış gibi baktı. "BU TARZ KADINLARI GÖRMEKTEN TİKSİNİYORUM BİR DAHA Kİ SEFERE OYUNCAKLARINLA DIŞARIDA OYNA!"dedi ve duraksadı. "BU EV ATABEY YALISI VE BU EVİN HANIMI BENSEM BANA BU EVDE EN AZINDAN SAYGI DUYMAK ZORUNDASIN! BU EV BAYAN ATABEYE AİT SENİN OYUNCAKLARINA DEĞİL."sonra tekrar bana döndü. "PEKİ YA SEN AHLAKSIZ OROSPU EVLİ BİR ADAMLA YATMAYA UTANMADIN MI? ŞİMDİDE BENDEN YARDIM İSTİYORDUN O ZAMAN AKLIN NEREDEYDİ?"bilmiyordum... Kollarımı sıkıca tuttuğunda irkilmiştim. "KOCASI BİR KADININ İTİBARIDIR O NE HALT EDERSE ETSİN SEN HERKESE HAYKIRARAK BENİM DE İTİBARIMI ADIMI ZEDELEMEYE ÇALIŞTIN!"beni bıraktığında bu defa Zadenin tartaklamasına marus kalmıştım beni yerden kaldırdığında saçlarıma asıldı.

"Sana bir kez anlattım daha kaç kez anlaman için anlatmam gerekiyor? Kulakların duymuyor mu?"kafamı arkaya doğru itti birkaç kez sendeledim sonra da kolumdan tutup çekiştirerek odadan çıkardı. Furkan ve Ali de arkamızdan gelirken bodruma giden merdivenleri düşe kalka inmiştim beni arkasından umursamaz bir şekilde sürüklediğinde ayakta durmak daha da güç hale geliyordu.

"Za-Zade bırak lütfen!"bodrum katta beni bir odanın içine fırlattığında arkamdan girip kapıyı kilitlemişlerdi. Korkuyla yerde sürünürken duvar dibine kadar girmiştim bana bu kadarını yapabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi. Bu kadar ileriye gidebileceğini asla düşünmezdim bana ne yapacaklardı? "Bı-bırakın gideyim."tırnaklarımı avuç içime batırdım çok ağır geliyordu kendimi zavallı gibi hissediyordum. "Ya-yalvarırım bırakın."diye fısıldadım bir yandan da ağlamaya devam ettim. Hayatımın en korku dolu son bir buçuk saatini yaşıyordum bana ne yapacaklarını bile bilmiyordum.

"Bırakacağız güzelim bırakacağız."diye mırıldandı Zade. Yanında duran Furkana kısa bir bakış attığında yarım ağız güldü. "Sırtındaki yükten kurtulduktan sonra ebediyen rahat bırakacağız."Korkuyla oturduğum yerde titrerken onlara bakamıyordum sadece bir an önce beni bıraksınlar diye saniyeleri sayıyordum. Ne demek istediğini bile anlamamıştım ta ki adamları bana saldırana kadar. Karnıma, kafama, koluma, bacağıma her nereye denk gelirse gelsin vurmaktan vazgeçmemişlerdi ama en çok karnıma. Karnıma yediğim tekmelerin sayısı bile yoktu her vuruşta nefessiz kalıyordum kafama aldığım tekme darbesinden sonra kısa bir süreliğine gözlerim kararmıştı.