HINDI NAGKULANG

Pang 30

"So my parents told you na pala." Ang sabi ni Eddie sa amin.
Tumango kaming magkapatid.
Ngumiti si Eddie, "Maganda yun wala na akong maitatago sa inyo. Incase na sumakit ang ulo ko at manghina ako wala na akong dapat iexplain. Guys dont cry, Im okey, Im happy and whatever happens masaya ako na nakilala ko kayong magkapatid. May pain reliever naman eh so dont worry."
"Kuya Eddie ang weird mo paano mo nagawang ngumiti pa sa kabila ng lahat ?" Ang sabi ni Migoy sa kanya.
"Ang totoo niyan Im thankful of this tumor. Nong nalaman kong may brain tumor sobrang nalungkot ako, I even hate God, sabi ko non kung gusto mo pala akong mamatay ng maaga bakit di mo lang gawin hindi ung pasasakitin mo pa ung ulo ko, pahihinain mo pa ung katawan ko. Kaya hayun binangga ko ung sasakyan ko para maging madala na ung lahat. Pero hindi Niya ako kinuha. Tapos habang nasa hospital ako napag-isip ako... ready na nga ba akong mamatay? Kung pinagbigyan ako ng Diyos doon suicide attempt ko... saan ako mapupunta? When Clara heard that it is a suicide attempt doon nya pinameet sa akin si Pastor James at doon ka rin na realized that Jesus wants me to be saved. Migoy, Myra, tumor lang ito... buhay pa ako... and Im already decided to do what is good for the Lord for the rest of my life. I dream that one day He will told me job well done My faithful son." Bumuntong hininga siya at ngumiti, "Ang sarap marinig un kay Lord. Yung salvation at pagmamahal Niya sa akin brings me joy and peace and it makes me complete."
Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Eddie... hindi ko maintindihan kung bakit nagagawa pa nyang ngumiti sa kabila ng lahat. Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sya natatakot sa anumang pwedeng mangyari sa kanya? Marami akong hindi maintindihan tungkol sa sinasabi ni Eddie siguro ay dahil ngayon ķo pa lang nakilala ang Diyos pero sana dumating din ang araw na maiintindihan ko rin ang sinasabi nya.