ROZDZIAŁ PIĄTY ↳ duszpasterz młodzieży (wersja petera)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nastąpiła cisza, a Maia zmarszczyła brwi.
– Słucham?
– No cóż, umarłaś...
Maia westchnęła i mocniej przytuliła kotka. Zwierzę miauknęło, a ona podrapała je po główce.
– Słyszałam. Po prostu jestem zaskoczona. – Uniosła dłoń, aby zasłonić nią sobie usta.
Peter miał ochotę jednocześnie się roześmiać i rozpłakać.
MJ westchnęła.
– Czy istnieje jakiś sposób, żebyśmy odesłali ich do odpowiedniego świata, żeby sami mogli rozwiązać swoje problemy? – Wskazała na rodzeństwo ze znużoną miną. – Nie dam rady użerać się z nimi i z naszym Peterem.
Maia szybko uniosła palec, chcąc ją uciszyć.
– Cicho. – Posłała jej uśmiech, przykładając kciuk do jej ust, a następnie odwróciła się do Petera. Wyglądał tak samo, jak jej Peter. Aż nazbyt. – Niby jak to umarłam? Jestem w zaświatach? O Boże, czy to piekło? Kurwa, wiem, że nie powinnam była kraść tego mleka, kiedy miałam siedem lat. O Boże, o Boże...
Kotek się w nią wtulił, jakby próbował ją uspokoić, dlatego Maia go pocałowała.
– Um, po co ci ten kot? – zapytał potulnie Ned.
– Mam zaburzenia przywiązania.
Po tych słowach odłożyła zwierzaka na podłogę. MJ westchnęła, obserwując, jak dziewczyna w mgnieniu oka przestaje panikować, a zaczyna zachwycać się kotem.
– Zdecydowanie jest w jakimś sensie z rodziny Parker.
Maia uśmiechnęła się do kociaka, aż w końcu popatrzyła na drugą dziewczynę.
– Och, hej! – Pomachała jej. – Jak masz na imię?
– MJ?
Szeroko otworzyła oczy.
– Och.
– Och? – MJ zmarszczyła brwi. O co chodziło tej dziewczynie?
– Moja dziewczyna nazywa się MJ – wytłumaczyła Maia, zaciskając wargi. – Czyli istnieje rzeczywistość, w której mój brat umawia się z inną wersją mojej dziewczyny?
– W sensie to ty umawiasz się z inną wersją dziewczyny twojego brata? – poprawił ją Ned.
– Właściwie to wygląda na to, że ja jestem z moją dziewczyną dłużej, kumplu. – Szeroko się uśmiechnęła brunetka. – Maia. Maia Parker.
