𝘠𝘰𝘶 𝘈𝘳𝘦 𝘈 𝘚𝘵𝘢𝘳

14. KAYIT

14. KAYIT

Sabaha kadar düzgün uyku uyumamış olan Taehyung kısa bir duş aldıktan sonra üzerine birşeyler giydi. Ne yapacağını, ne düşüneceğini bilmiyordu. Jungkook'un yaptığı şeyleri düşündükçe sinirleniyor ama söylediği şeyler aklına gelir gelmez sakinleşiyordu.

Bugün çekim olmadığı için yatağa uzanıp biraz olsun uyumaya çalışacaktı. Kendini aşırı yorgun hissediyordu. Gözlerini kapattı ama o anda Jungkook'un suratında gördüğü en son ifadesi aklında belirdi. Gözlerinde hayal kırıklığı, kırgınlık ve biraz da pişmanlık görmüştü.

İç çekerek uzandığı yerden doğrulup oturdu. Uykusu vardı ama uyuyamıyordu. Mutfağa gidip kahvaltı yapmayı tercih etti. Belki yanında koyu bir kahve de iyi giderdi.

Mutfağa gittiğinde Jungmin'i görünce geri döndü. Şu anda düşük çenesini dinleyecek durumda değildi. Koridorda yürürken farkında olmadan Jungkook'un odasının önünden geçtiğinde yavaş ve mümkün olduğunca sessiz olmuştu.

Odanın içinden hiç ses gelmemişti. Onun uyuduğunu düşünüp uzaklaştı. Kapının önünde yakalanmak istemiyordu.

Bilmediği şeyse Jungkook'un da hiç uyumamış olduğuydu. Bütün gece odasında ki koltukta oturmuş ve aşk gibi boktan duyguyu içinden nasıl söküp atacağını düşünmüştü. Eskisi gibi birşey hissetmemek ve sadece işine odaklanmak istiyordu.

Koltuktan kalkıp duşa girdi. Yıkanıp bir an önce dışarıya çıkmalıydı. Birşeyler yapmazsa oturduğu yerde kafayı yiyebilirdi. Film seti dışında bir süre Taehyung'u görmek istemiyordu.

Hızlı bir duşun ardından giyindi ve garajdaki arabasına gitti. Aracına bindiği gibi gazladı.

Öğlen saatlerinde daha fazla aç kalamayan Taehyung mutfağa gidip kendine bir sandviç hazırladı ve aldığı bir kupa kahve ile yemeğini yedi. Kendini biraz iyi hissetmenin yanında salona gidip oturmayı tercih etti. Ayakları her seferinde Jungkook'un odasının önünden geçmesine sebep oluyordu ve bu yüzden kendine kızıyordu.

Salonda bir tek Jimin'i gördü. Elinde tuttuğu çizgi romana o kadar çok odaklanmıştı ki Taehyung'u fark etmedi. "Merhaba Jimin."

Jimin çizgi romanı kapatıp kucağına koydu ve ona baktı. "Merhaba Taehyung. Pek iyi görünmüyorsun. Gece Jungkook uyutmadı mı?"

"Hayır... Yani sayılır. Çok kötü tartıştık. Maaşımı ondan aldığımı ve şu anda oynadığımız filme onun sayesinde girdiğimi öğrendim." Yorgun bir şekilde kendini kanepeye bıraktı.

"Acaba dün gece Yoongi ile benim konuşmamı duyma ihtimalin yüzde kaç?"

"Yüzde yüz. Çekilen kasetlerin yakıldığını, maaşımı ondan aldığımı, kandırıldığımı sizden duydum ama şu anki filme baş rol oyuncusu olarak alınmamı sağlayan Jungkook'un yapımcı ile sevişmesini bizzat ondan öğrendim."

Jimin sıkıntılı bir iç çekti. "Taehyung... Belki onun bu tarz hareketleri hatalı olabilir ama sana değer verdiği için saçmaladığını unutma. Jungkook'un kendi çapında edindiği bir takım kuralları vardır. Bu sayede yetişkin film sektöründe ilerledi. Duygularına yenik düşen biri olsaydı çoktan defalarca yıkılmıştı. Tüm prensiplerini yıkıyorsa sana kalbini açtığı anlamına gelir. Tabii karşılık bulamazsa aynı hızla da kapatmasını bilir. Aranızdaki sorunu konuşarak çözün. Şahsen ben sizi birbirinize çok yakıştırıyorum."

"Tabii karşılık bulamazsa aynı hızla da kapatmasını bilir.''

Bu cümle zihninde yankılanırken korku yüreğine oturdu. Dün gece ona öyle bir izlenim vermiş miydi? Konuşmalarını hatırlamaya çalıştı. İlk konuşmaları o kadar kötü değildi ama tartışmalarının sonlarına doğru... herşey kötüleşmişti.

"Yaptığın şeyler sevgi değil."

"NE O ZAMAN?! DELİRDİM Mİ SENCE?! EĞER SEVMEK DELİLİKSE EVET DELİRDİM!! LÂNET OLSUN! İLK DEFA BİRİSİNİ SEVDİM AMA O BUNU GÖRMEK İSTEMİYOR!!"

Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlarken kendi verdiği tepkiyi düşündü. O sevdiğini söylemişken kendisi birşey demeden çekip gitmişti. Yüzündeki son ifade aklına kazınmıştı. Hayatı boyunca kendisi de defalarca o duyguyu hissetmişti. Hayal kırıklığını...

"Jimin... Jimin beni artık sevmeyecek... Ben-Ben onu hayal kırıklığına uğrattım. Ben çok öfkeliydim ve kalbini bana açtığı kısmı göremedim."

Jimin elini onun omzuna koyup hafifçe sıktı. "Onunla bir konuş. Affeder belki."

Taehyung yüzünü ellerine gömüp ağladı. Ya uzaklaşırsa, ya kendinden soğursa... O zaman ne yapardı?