Unicode>>>>>>
"ဟယ်....ဖြူ ..လူကြည့် ဘဲလား ပစ္စည်း တွေရော၊ဘာမှ မပါဘူးလား "
"အမတော်...လှူပါ တယ်ဆို ငါကဘာမှယူမလာဘဲ သွားမလား...ပစ္စည်းတွေက တခြားကားနဲ့ဟိုရောက်နေပီ လူသွားဖို့ပဲ ကျန်တော့တာ "
"အော်....ဒါဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့ "
ကားလေးကို မိဘမဲ့ဂေယာဆီသို့သာ မောင်းလာခဲ့လိုက်သည် ။
မိဘမဲ့ဂေယာ ရောက်တော့ ဂေယာမှူးက ထွက်ကြိုနေလေသည် ။
ကျမနဲ့ဖြူက ဂေယာမှူးနဲ့ လိုအပ်တာလေး တွေတိုင်ပင်ဆွေးနွေးရန် ဂေယာထဲသို့သာ ဝင်လာခဲ့ကြသည် ။
လင်းတို့နှစ်ယောက် ကတော့ ကားပေါ်က ပစ္စည်းများကို ကူချပေးရင်း အပြင်မှာသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည် ။
ဟောခန်းလို နေရာတွင် ခုံတန်းရှည်လေးများကို အစီအရီချထားသည် ။
ကလေးများက ထိုခုံတန်းရှည်များတွင် အတန်းလိုက် နေရာဝင်ယူ ကြသည် ။
ကျမတို့ ဝင်လာတာ မြင်တော့ ကလေးများက အဖြူစင်ဆုံး အပြုံးများဖြင့် နှုတ်ဆက်ကြသည် ။
ကလေးတွေကို လိုအပ်သော ပစ္စည်းများနှင့် စားစရာများ လိုက်ဝေပီးသောအခါ ကျမတို့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းနဲ့ ဆုတောင်း စကားတို့ကို သုံပြိုင်ရွတ်ဆို ပေးကြသည် ။
ထို့နောက် ကလေးများ တန်းစီပီးထလာကြကာ ကျမတို့ကို တစ်ယောက်ချင်းဆီ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကြ၏ ။
အခန်းထဲဝင်လာကတည်းက ကလေး တွေရဲ့အနောက်ဘက် ခုံတန်းအလွတ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဇော်တစ်ယောက် ကတော့ လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်ပီးကြသည်အထိ ထိုင်နေရာမှ တဖဝါး မှမရွေ့။
အားလုံးပီးသွားတော့ လင်း အော်ခေါ်မှသာ ကျမတို့အနားရောက်လာ ခဲ့သည် ။
"ကိုကိုရီး....သားသားကို ချီပ့လားဟင်..."
ကလေးလေးတစ်ယောက် ဇော့်ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲပီး မျက်လုံးလေး ပေကလပ် ပေကလပ်ဖြင့် သူ့ကိုချီခိုင်းနေသည် ။
ဇော်ကတော့ မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့ပီး ကလေးလေးကို စိုက်ကြည့် နေခဲ့တယ် ။
ကျမကိုလဲ မနက်က စတွေ့တော့ မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့ပီးကြည့်တာ ၊ အခုလဲ ကလေးလေးကို အဲ့လိုကြီးကြည့် နေပြန်ပီ ။
ကလေးလေးက ကြောက်သွားလို့ ထင်ပါရဲ့ မျက်နှာလေး ငိုမဲ့ငိုမဲ့ ဖြစ်နေသည်။
YOU ARE READING
My Sunshine
Randomမချစ် တော့ဖို့ အတွက် ရွေးမိတဲ့ လမ်းမှာ ကျနော်လက်နက် ချခဲ့ ရတယ်။ အဆင် မပြေ တဲ့တနေ့တာ ရဲ့အဆုံးမှာ မင်းလက်ဖဝါး နွေးနွေးလေး ကိုသာ ဆုတ်ကိုင် ခွင့်ရခဲ့ရင် ကိုယ်ဒီ ဘဝကို အရှုံးပေး တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ Cover photo crd to owner #
