"Şu an mezarının başında kim varsa doğuş gününe kadar ona bağlı kalacaksın. Bu kişi kontrol için gezen bir güvenlik de olabilir, mezar taşlarını çalmaya gelen bir hırsız da. Bunu gerçekten istediğine emin misin? Dünyaya ikinci kez geldiğine pişman o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dudaklarımdan ilk defa onun hareketlerini kontrol edecek bir komut çıkmıştı. Beni duyduğunu inkar etmesine rağmen söylediklerimi dinledi. Bu şaşırtıcı ama bir o kadar da sevindirici bir durumdu. Bana alışması sanırım kolay olacaktı.
Arabanın baş döndürücü ve beni tekrar tekrar öldüren hızı azalarak sonlanmıştı. En sonunda da uygun bir yerde sağa çekip dörtlüleri yaktı. Bunun için ona teşekkür etmek isterdim ama bir anlaşma yapmıştık.
Tabii ki anlaşmaya uymayacaktım. Ama şu an için sessiz kalarak inatlaşmayı bir kenara bırakmak en doğrusuydu.
Derin derin nefesler alıyordu. Başını direksiyona yaslamış, ellerini de alnının altına sıkıştırmıştı. Alnından bu ayazda boncuk boncuk terler dökülüyordu. Kalbinin çok hızlı attığına emindim. Korku var mıydı içinde bilmiyordum ama ona sesimi vakitsiz bir zamanda duyurmam iyi olmamıştı. Travma yaratıp uzun bir süre içine kapanabilirdi. Şimdilik sadece sakinleşmeye çalışıyor gibi görünüyordu. Onun istediğini yapıp sessiz kalarak kafasını bir süre olsun rahatlatacaktım.
Aldığım nefesi bile sessizce yapmaya çalışıyordum sonra nefes almasam da eksikliğini hissetmediğimi hatırladığımda bunu yapmayı tamamen bıraktım. Sabaha kadar çıtımı bile çıkartmamaya çalışacaktım.
Umarım soluğu psikologda almazdı.
Gerçi Ata, arkadaşlarının ona psikolojik yardım alması gerektiğini söylediğinde buna ihtiyacı olmadığını söyleyerek onları terslemişti. Ancak güvenemediğim kısım arkadaşlarının halihazırda toparlanma teklifini kabul ederek kendi içinde bir savaş veriyorsa bu olay da onun için tuzu biberi olabilirdi.
"Çok içtim. Kafamı sikeyim, çok içtim. " sanırım durum benim açımdan iyiye gidiyordu. Çünkü Ata bu durumun sarhoşluktan kaynaklandığına inanıyor gibiydi.
Mükemmel bir gelişme olmasa da hiç değilse delirdiğini düşünmemişti.
Avuç içiyle alnına birkaç kere vurup arabanın camını açtı ve buz gibi havanın yüzüne çarpmasını sağladı.
Başını koltukta geriye yaslayıp hafifçe doğruldu. Cebinden bir zippo çıkartıp dişlerinin arasına sıkıştırdığı sigarasını yaktı. Aceleyle bitirmesi gerekiyormuş gibi çekti dumanı içine.
Gözleri kapalı, dudaklarının arasında külünü arada çırptığı sigarasıyla baygın gibi duruyordu.
Sanırım bu sessizlik ve kendini ikna edişi onu biraz olsun rahatlatmıştı.
"Eve gitmeliyim. Dışarı çıkmam hataydı zaten. " dedi pişman bir şekilde arabayı tekrar çalıştırırken.
Arabanın hızı artmaya başladığında içeri giren soğuk havadan etkilenmeden sürmeye devam etti. Yüzüne çarpan soğukla hastalanabilirdi. Sanırım ayılma ve dinç kalma konusunda ısrarcıydı.
