K.O. OKULU

1.BÖLÜM

Selamlarr
Kitabıma hoş geldiniz. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalarrr

**********

"Beni kan tutuyor" diyerek ellerimi yüzüme kapattım.

Hepsinin bana baktığını hissetmiştim. Her konuda bilgisi olan Bilnur' un sesini duymamla ellerimi yüzümden çekip ona döndüm. "Tamam herkes çıksın buradan. Alpay sen Afşin ile etrafa bak. Bunu ya okuldan birisi yaptı ya da okula sızan biri olmalı."

Spor salonundan çıkarken olanları düşünüyordum. Her şey çok saçma geliyordu. Birçok yetimhaneden bazı kişiler -bende dahil olmak üzere- bu okula gönderilmişti. Okula araba ile 10-15 dakika uzaklıkta yeni yetimhanemiz vardı. Servisler ile sabahları buraya, akşamları ise tekrardan oraya götürülüyorduk. Bir anda buraya getirilmemiz hakkında birçok soru sormuştum. Sorularıma karşılık aldığım cevaplar ise oldukça kısıtlıydı. Burası, yani K.O. Okulu yeni açılmış bir yetim okuluydu. K.O.' nun açılımının Kerem Oltay yani müdüründen alındığı biliniyor. Okulun dağın başında olması ise ayrı bir fantazi idi açıkçası.

Bu okul açılalı 2 hafta olmuştu. 2. haftadan böyle bir olay yaşanması insanı bu okul hakkında biraz korkutuyordu. Tamam tamam pekala biraz değil. ŞU ANDA AŞIRI KORKUYORDUM !!!

Herkes dersinin olduğu sınıftayken tesadüfe bakın ki bütün sınıftaki öğretmenlerin acilen bir yere gitmesi gerekiyor. Ne tesadüf değil mi? Aradan 5-10 dakika geçtikten sonra ise kocaman bir çığlık sesi. E bizde öğrenciyiz sonuçta. Tabi ki gidip baktık. Tabi hiç kimse bir öğrencinin cesedi ile karşılaşmayı ummuyordu.

Okulun dışına çıktığımda derin bir nefes aldım. Telefonumu açıp baktığımda tahmin ettiğim gibi tabi ki, çekmiyordu. En başından beri bu okul hakkında zaten şüphelerim vardı. Hangi okul şehre 5-6 saat uzak olur ki. Fakat elden ne gelir...

Tam banklara oturmayı düşünerekten oraya ilerleyecektim ki bir anda isminin Alpay olduğunu öğrendiğim o çocuk yanıma geldi. "Hey iyi misin ?" diyerek elini omzuma koymuştu. "Okulda bir cinayet oldu farkında mısın?" Umursamaz bir şekilde ellerini iki yana açtı. "Ee ne olmuş yani ?"

Derin bir nefes verip başımı iki yana salladım ve onun konuşmasını dinledim. "Bak senin de dediğin gibi okulda bir cinayet oldu. Hem de az önce. Tek başına burada olman ne kadar mantıklı olur sence?" Bir süre ben ona o bana bakmıştı. "Hadi gel içeriye geçelim. Bütün öğrenciler olarak toplanıp konuşmamız lazım." Başımı sallayarak onu onayladım ve içeriye doğru yürümeye başladık.

**********

Bütün öğrenciler öğretmenler odasındaydı. Kimse bir şey demiyordu. Zaten okuldaki öğrenci sayısını toplasak 60 falan olurdu. Bir anda bir çocuk ortaya atılmıştı. "Öncelikle şunu söylemeliyim ki bence okuldan dışarı çıkmamalıyız. Çünkü tam şu anda bir planlamanın ortasında olduğumuzu hissediyorum. Eğer burada bir katil varsa okulun etrafında da olmadığı ne malum... Şu andan itibaren çok dikkatli olmalıyız. Bu nedenle benim bir planım var." Susup herkesle göz teması kurduğu sırada Bilnur araya girdi. "Hadi Barın uzatma ve söyle." Barın Bilnur'a ters bir bakış attıktan sonra derin bir nefes verip devam etti. "Herkes beş kişilik gruplar oluştursun. Böylelikle kimse bir yere tek başına gitmeyecek. Bir kişiye bir şey olursa diğerleri müdahale edecek." Bilnur yeniden söze girmişti. "Buna bir şeyde ben ekleyeceğim. Bütün gruplar kız erkek ya da üst sınıf alt sınıf karışık olacak. Kimse buna karşı gelmeyecek. Her şey bizlerin güvenliği için." Barın bir anda ellerini birbirine vurdu. "Tamamdır o zaman hadi herkes grubunu seçsin"

Herkes birer köşeye doğru gruplanmaya başlamıştı. Alt sınıflardan bir kız yanıma gelince kaşlarım istemsizce çatılmıştı. "Senin grubunda olabilir miyim ?" "Benim grubum mu?" 'Bunda ne var' der gibi "evet" dediğinde gülümseyerek "Peki olur" dedim. "Ben Ahu bu arada. Ahu Çoker " Bende gülümseyerek bana uzattığı elini sıktım. "Bende Güneş Sahra Acar. Sen bana Güneş diyebilirsin. Genelde bu ismimi daha çok seviyorum." İkimizde birbirimize gülümsedik.