Tutsak

13

Kalbim artık cam fanusun içine hapsolmuş gülün yapraklarının arasında saklıydı."🍂🍁

•Bölüm•13•
"Buz tutmuş Kalp "🤍

...

Sen gerçek olamazsın," diye fısıldadım dehşet içinde. "Bu mümkün değil"

Bakışlarının ardındaki ruhunu gördüm, ifadeleri giyinmiş orda saklıyordu. Korkmuştu, Maraz ilk defa benim için korkmuştu.

Bileğimdeki elini yavaşça boynuma çıkardı,tenimin altıma gömülü olan damarların üzerinden geçerek ensemde durduğunda diğer elini yüzümden çekerek yavaşça belime kaydırdı.

Kırık bir sesle," Maraz,"diye fısıldadım. " Yapma, sarhoşun."

Tutku, tehlikeli bir oyundu; bir anda aklını başından alabilir, sonrasında insana tahribat yaratabilirdi."

Belime yerleşen eli bedenimi , onun yüzüne yaslarken yüzü yüzüme yaklaşmaya başladı.

Nefesime yaklaşan nefesi kanıma da karışırken hafiflemeye başladığımı hissettim. Bir elim göğüsüne gitti ve kazagini kavrayıp onu kendi bedenimden uzaklaştırmaya çalıştım.

Dudakları dudaklarıma dokunamadan durdu. Aramızda tek adım, tek nefes, tek kalp atisi vardı ama durdu.

Gözlerine baktığımda kapalı olduklarını gördüm. Kaşları çatılıydı ve içindeki mücadelenin yanlılarının sessizliğinde duyuyordum. " Özür dilerim" diye fısıldadı dudaklarıma doğru.

Sesi zihnimde yankılandı ve katlanarak büyüdü.

Aralanan gözleriyle bana baktığında konuşmamı beklediğini fark ettim ama devam etti. "Yapamadıklarım için" Bir anda bu sözüyle afallamisken o gülüp konuşmasına devam etti.

" Seni sonsuza kadar yanımda tutarak hayatını benim yanımda cehenneme çevirmek istiyorum. " gözlerimin dolmasına engel olamazken Marazin bundan zevk alması daha da canımı sıkıyordu.

"Seni defalarca kırmak, belki de yaralamak."

"Kendi ayaklarınla bana gelip yalvarmani istiyorum.

Yüzündeki kin ve nefret hala ilk günkü gibiydi. Konuşamıyordum onun karşısında böyle olmaktan nefret ediyordum.

Gözlerimi gözlerinden ayırarak uzaklaşmaya çalıştım.