i wanna be LOVED not PLAYED! [HIATUS]

//Chapter 45* one more night..

[RECAP: Chapter 44 What hurts the most…]

Umiiyak ako dahil hanggang ngayon walang paramdam si Jadrien.. minsan iniisip ko kung mahal pa ba niya ko? kung niloko lang ba niya ako… o kung pinagtripan lang niya ko… hindi ko alam kung iniisip din ba niya ko sa bawat minute kagaya ng pag-iisip ko sakaniya… ang sakit kase eh! Sobra! (╥﹏╥)

Tumulo nanaman yung luha ko! nakakainis na ah! Kanina pa ko umiiyak dito! Parang madedehydrate na ko dahil ang dame ko nang tubig na nailalabas galling sa katawan ko!

~~

*bzzzt *bzzzt

From: +639*********

Erica pwede ba tayong mag usap please? Hihintayin kita sa Park. :-C

~~

Hindi ko alam kung kanino galing tong text na to pero kusang tumayo ang katawan ko at lumabas ng bahay. Hindi ako sigurado kung si Jadrien ba to’ pero siya lang ang tumatawag sakeng ‘Erica’ kaya sigurado akong siya to!

Hindi na ko nagpaalam kay Thalia, wala din si Kuya JC. kinuha ko yung jacket ko at tumakbo palabas nang gate.

Jadrien… mahal na mahal kita! Hintayin moko. Aayusin naten to.

=================================================

I wanna be LOVED not PLAYED! Chapter 45 one more night

“Ja-jadrien.”  At agad ko siyang niyakap, sobrang na-miss ko siya. naiyak nako sa sobrang pagka-miss sakaniya, sa presensya niya… masaya ako at finally nakapag kita na din kame. Halos ilang linggo din ang tiniis ko nang hindi siya nakikita…

Malamig dito sa park pero sa mga yakap niya parang binabalutan niya ng init ang katawan ko, para siyang nag sisilbing jacket ko na pumoprotekta sa katawan ko.

Umabot din kame ng halos 20 minutes na magkayakapan… halatang na-miss namen ang isa’t isa at ayaw na naming bumitaw sa isa’t isa… kung pwede lang ba sana ganito nalang kame.. yung hindi na kame mag hihiwalay, lageng magkasama.

“I missed you Erica. So much…”

“na-miss din kita Jadrien! Sobra…” at niyakap ko ulit siya, naramdaman kong hinalikan niya ang ulo ko.. tumigil na din ako sa pag-iyak, sobrang na-miss ko siya!! parang kulang ang araw ko kapag hindi ko siya nakikita kaya hindi ko alam kung pano ako naka-survive dahil ilang lingo ko siyang hindi nakikita. Ni hindi din nag-tetext.

***

“Erica…”

“Baket Jadrien?”  nandito pa din kame sa park… nakaakbay siya sakin habang naka-sandal ako sa balikat niya… na-miss ko yung ganitong feeling, yung feeling na parang napaka-safe mo at alam mong andiyan lang siya sa tabe mo.

“Let’s have a vacation…”

“Where? Baket biglaan?”

“Secret. Gusto kitang ma-solo” tsaka siya ngumisi ng nakakaloko, sinuntok ko yung braso niya pero mahina lang, mas lalo niyang hinigpitan yung pag-kakayakap niya sakin.

“gusto kitang makasama Erica…gusto ko tayo lang ang mag-kasama. Na-miss kase kita sobra…”  tsaka niya ko hinalikan sa pisngi.

“Sige… magpapaalam ako kay Kuya JC.”

“wag na, nakapagpaalam nako.”

“pumayag siya?! 0.0”

“oo naman. Ako pa! lakas ko kaya dun! Haha!”   napangiti nalang ako, buti pinayagan si Jadrien, knowing Kuya JC eh’ hindi pa din kame nag kakaayos hanggang ngayon hayyyy… pero bigla akong kinabahan, dahil siguro sa sinabe ni Jadrien na gusto niya kong ma-solo! ~~” kung ano-ano kase pinagsasasabe pero masaya ako at mag kakaroon kame ng moment.