Harry Potter one-shots

𝖥𝖺𝗆𝗂𝗅𝗒 𝖽𝗂𝗇𝗇𝖾𝗋 𝗏𝗈𝗅 2

𝚈/𝚗'𝚜 𝙿𝙾𝚅

Καθομαστε όλοι στο τραπέζι και περιμένουμε τον 𝙻𝚘𝚛𝚎𝚗𝚣𝚘 και τον  𝚃𝚑𝚎𝚘𝚍𝚘𝚛𝚎 να έρθουν για να ξεκινήσει το δείπνο. Ο 𝚁𝚎𝚖𝚞𝚜  και η 𝙳𝚘𝚛𝚊 τηλεφώνησαν και είπαν πως δεν μπορούν να έρθουν γιατί ο μικρός ανέβασε πυρετό.

𝙽: 𝙳𝚛𝚊𝚌𝚘, παιδί μου, μην το κοιτάς έτσι το φαγητο, είναι αγενιά!

𝙳:Λες να παρεξηγηθεί το κοτόπουλο, ρε μαμα? Ρωτάει και όλοι αρχίζουμε να γελάμε

𝙼:Προς υπεράσπιση του 𝙳𝚛𝚊𝚌𝚘, και εγω το κάνω!

𝚈/𝚗: Άλλο βαθυστόχαστο πλάσμα και εσύ!

𝙶𝚒𝚗: Ρε παιδιά, μέχρι να έρθουν οι υπόλοιποι, θέλετε να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο?

𝙷:Σαν ποιο?

𝙾: Τι λέτε για 20 ερωτησεις?

Όλοι συμφωνούν και ο 𝙼𝚊𝚝𝚝𝚎𝚘 φέρνει τις στοιβαγμένες κάρτες των ερωτήσεων και ενα μπουκάλι Ουίσκι της φωτιάς, στην περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να απαντήσει.

𝙽:Ας αρχίσουν οι οικοδεσπότες!

Ο 𝙼𝚊𝚝𝚝𝚎𝚘 τραβάει μια κάρτα και γυρίζει ώστε να με κοιτάζει στα ματια

𝙼: Υπάρχει κάποιο μυστικό ανάμεσα μας ?

Εγω παγωνω. Δεν υπήρχε  πρίν απο μια ωρα? Διστακτικά, παίρνω το μπουκάλι από το τραπέζι και ετοιμάζομαι να βάλω στο ποτήρι μου, όταν ένα χερι μου το αρπάζει και το βάζει πάνω στο τραπέζι.

𝙼: Τι ειναι 𝚈/𝚗? Ποιο είναι το μυστικό? Με ρωτάει και πιάνει το σαγόνι μου για να τον κοιτάζω. Οι υπόλοιποι περιμένουν με αγωνία, εκτός από την 𝙽𝚊𝚛𝚌𝚒𝚜𝚊 που με κοιτάζει με συμπόνια.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζει το πατωμα.

𝚈/𝚗: Δεν μου είπε απλά ότι της έκλεψα το γιό της... Με αποκάλεσε καταραμένο ορφανό και με καταραστηκε να με ντύσουν νύφη στο νεκροκρέβατο, λεω και η φωνή μου σπάει στην λέξη "ορφανό ". Από τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα που ματαια προσπαθώ να σταματήσω. Ο 𝙼𝚊𝚝𝚝𝚎𝚘 με έχει κλείσει στην αγκαλια του και εγω προσπαθώ να ανασανω κανονικά

𝙽:Κοριτσάκι μου, ξέρεις πως δεν  ισχύουν αυτά που λέει η αδερφη μου! Την  ξέρεις ότι είναι φαρμακόγλωσσα,δεν χρωστάει καλή κουβέντα σε άνθρωπο!

𝙾: Έλα ρε 𝙱𝚕𝚊𝚌𝚔, γελά μας λιγάκι! Δεν είναι λες και έχασες την Χρυση μέσα από τα χέρια!

𝙳: Αυτά δεν γίνονται! Μια φορά προσπάθησα και έφαγα κλωτσιά στην καρωτίδα!

Το κουδούνι χτυπάει και η 𝙷𝚎𝚛𝚖𝚒𝚘𝚗𝚎  πάει να ανοίξει. Ο 𝚃𝚑𝚎𝚘 και ο  𝙴𝚗𝚣𝚘 έρχονται κεφάτοι στο δωμάτιο, αλλά τα γέλια κόβονται μόλις με δούνε (βασικά μόλις δούνε την έκφραση του 𝙼𝚊𝚝𝚝𝚎𝚘,  δεν παίζουμε με αυτά!)