Küçük alıntılar:
~
"Emret çiçeğim, tüm dünyayı önüne sereyim."
"İzin ver sevdiğim, bir gülüşün için ömrümü ver."
***
"Sana neden çiçeğim diyorum biliyor musun?" Yaralı ellerini göstererek hafifçe gülümsedi. "Benim çiçeklere alerjim var. Onlara dokun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✴✴✴
Geçmiş.
Hayat omuzlarımda büyük bir yük bırakalı yıllar oluyordu. Şeytan sabrının sonuna gelmiş ve tüm felaketleri ardı ardına vermişti. Bunun haberini ise annem ve babamım bağırışlarıyla vermişti.
Gözlerim duyduğum sesler sebebiyle korkuyla aralanmıştı. Ablam Elis ruhsuz bakışlarını etrafta çevirip sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. "Neler oluyor?"
O an babamın sesi odayı doldurdu. "Bunu nasıl yaparsın?!" Birkaç kırılma sesi hemen ardından gelmişti.
"Babamın sesi..." diye fısıldadım ve aceleyle odamdan çıkıp yan odaya, annem ve babamın odasına, koştum. Kapıyı açıp içeri girdiğimde Elis kapının dibinde durmuş sessizce olanları izliyordu. O hep böyleydi. Hiçbir şeyi umursamazdı.
Gözlerim korkuyla babamı buldu. Elleri yaşadığı öfke krizi sebebiyle delirmişcesine titriyordu. Gözlerinden yaşlar boşalırken karşısında ruhsuzca ona bakan anneme tiksinerek baktı. "Bunu... Neden yaptın? Sana bir yanlışım mı oldu?"
Annem cevap vermeden ona bakmaya devam edince babam öfkeyle aile fotoğrafımız olan çerçeveyi yere fırlattı. "Bana cevap ver!"
Annem "Hayır." Dedi büyük bir rahatlıkla. "Bana hiç yanlışın olmadı, bunu inkar edemem."
"O halde niye beni aldattın?!'
"Çünkü istediğim hayat bu değildi Aras! Hiçbir zaman böyle sefil bir hayatım olsun istemedim."
"Senden ne esirgedim?!"
"Esirgemedin çünkü esirgeyecek bir varlığın hiç olmadı. Ben... Diğerleri gibi rahat bir yaşamım olsun istiyorum!" Eliyle kapının eşiğinde olan bizi işaret etti. "Çocuklarımın her masrafını ödeyebilmek, onların bu zevklerden mahrum kalmasını istemiyorum."
Babam öfkeyle ağzından küfür geveledi ama bunu yaparken bile yanında olduğumuz için mırıldanırcasına söylemişti. "Her şey para mı gerçekten?.."
"Dön bak istersen." Gözleriyle beni işaret etti. "İris'e bak mesela. O üzerindeki pijamalar Elis'in eskilerinden. Eğer önemli olmasaydı şu an yeni kıyafetlerle geziyor olurdu."
"Bunlar en sevdiğim pijamalar. Ben bunlardan gayet memnunum." Diyerek anneme diklendim. Gerçeği söylüyordum. Bunları çok seviyordum çünkü ablamın eskilerine giyerek de olsa babamı masrafa düşürmüyordum.
Ayrıca kesinlikle anneme katılmıyordum. Babam bu yaşıma kadar elinden geldiğince tüm ihtiyaçlarımızı gidermişti.
