Küçük alıntılar:
~
"Emret çiçeğim, tüm dünyayı önüne sereyim."
"İzin ver sevdiğim, bir gülüşün için ömrümü ver."
***
"Sana neden çiçeğim diyorum biliyor musun?" Yaralı ellerini göstererek hafifçe gülümsedi. "Benim çiçeklere alerjim var. Onlara dokun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&&&&
Genç adam, kocaman olan okulu elleri cebinde bir şekilde izliyordu.
Gözleri etrafta gezindi. İris, burada bir yerde olmalıydı. Burada oluşu ona güzel bir sürpriz olacaktı. Adımlarını kapıya doğru ilerlettiğinde güvenlikçi kapıyı kapattı.
"Bu okulda mısın genç?"
"Hayır." Diyerek eliyle istemsizce okulu işaret edip devam etti. "Arkadaşımı görmeye geldim."
"Yabancıları almak yasak maalesef. Okul çıkışı görürsün artık."
"Ama sadece birkaç dakika-"
"Maalesef." Diyerek devam etmesine izin vermeden güvenlikçi kulübesine girdi. Ateşhan, oflayarak gözlerini kapının ardından teneffüs nedeniyle dışarı çıkan öğrencilerde gezdirdi. En azından selam verip gitmeyi istiyordu.
"Ateşhan Sarsılmaz."
Tam ismini başka birinin ağzından duymasıyla hızla başını arkasına doğru çevirdi.
Bu o adamdı, hayatını kurtardığı adam.
"Sen..." diyerek gözlerini üzerinde gezdirdi. "Neden buradasın?"
Aklına yaralı adam gelince korkuyla atıldı. "Yoksa... Onu öldürdüm mü? Bunu söylemek için mi geldin?"
Ciddi bir ifadeyle konuştu. "Hayır, yaşadığını ve ikimizi aradığını söylemek için geldim. En çok da seni..."
Kaşlarını çattı. "B-Benden ne istiyor ki?"
"Beni öldürmek için eline geçen tek fırsatı yok ettiğin için seni yok etmek istiyor çocuk."
Ateşhan anladığını belirtircesine başını salladığında orta yaşlarındaki adam elini Ateş'in omzuna yerleştirdi. "Merak etme, seni kurtaracağım. Sana bir şey yapamayacak."
