Küçük alıntılar:
~
"Emret çiçeğim, tüm dünyayı önüne sereyim."
"İzin ver sevdiğim, bir gülüşün için ömrümü ver."
***
"Sana neden çiçeğim diyorum biliyor musun?" Yaralı ellerini göstererek hafifçe gülümsedi. "Benim çiçeklere alerjim var. Onlara dokun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin please<3
&&&&
-Yazar'dan
Hemen ertesi gün gelmiş, aynı bankta oturarak ismini bile bilmediği çocuğu beklemeye başladı İris.
Yarım saat olmuştu ama gelen yoktu.
Her geçen saniye ümidi yavaş yavaş azalırken bacaklarını kendine çekip sallana sallana beklemeye devam etti.
Bir süre sonra yağmur gün yüzüne çıksa da İris yerinden kıpırdamadan beklemeye devam etmişti. Yağmur yağalı 10-15 dakika olmuştu. Gözlerini etrafta çevirdi bir kez daha.
Yine kimse yoktu.
Başını dizine gömeceği sırada adım sesleriyle arkasına döndü.
Beklediği kişi arkasındaydı.
İris ruhsuz bir şekilde "Çok geciktin." Diyerek fısıldadı.
"Beklemezsin sanmıştım."
"İkimiz de yanılmışız." Diye fısıldadı.
"Nasıl yani?"
"Sen beklemeyeceğimi sandın, ben de geleceğini. İkimizde yanılmış olduk."
İris'in konuşmasının ardından bir süre ikisi de susmuştu.
Genç adam İris'in yanına oturup İris'in ona verdiği ceketi uzattı. "Ceketini getirdim."
