Küçük alıntılar:
~
"Emret çiçeğim, tüm dünyayı önüne sereyim."
"İzin ver sevdiğim, bir gülüşün için ömrümü ver."
***
"Sana neden çiçeğim diyorum biliyor musun?" Yaralı ellerini göstererek hafifçe gülümsedi. "Benim çiçeklere alerjim var. Onlara dokun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar.
&&&&
Yazar'dan.
Güneşin batmasına yaklaşık 3 ya da 4 saat vardı. Hava insanların içleri gibi kararmak üzereydi. Etrafta 2-3 insan tek vardı. Bunun nedeni insanda yağmur kokusu bırakan kötü hava olabilirdi.
Normal, sıradan bir parkta oturmuştu küçük kız. Üzerinde beyaz okul elbiseleri ve kalın bir ceket vardı.
Gözlerini etrafta çevirdi. Hava kötüleşmeye başladığı için insanların yavaş yavaş gittiğini fark etti. Birazdan yağmur yağacaktı ve eve dönüp anne ve babasının kavgalarına kulak kabartmak, isteyeceği son şey bile değildi.
"En azından yağmur benimle olacak. Yalnız olmayacağım." Diye mırıldandı. Küçük eliyle bedenini ısıtmaya çalıştı. Bacaklarını birleştirip başını bacaklarına gömdü. O sırada kulaklarını adım sesleri doldurdu. Başını kaldırıp kimin geldiğini anlamaya çalıştı.
Karşısında güvenlik görevlisi duruyordu.
"İsmin ne kızım?"
"İris."
"Yağmur yağacak İrisciğim. Artık evine gitmen gerekiyor."
"Burada kalsam olmaz mı?"
"Hasta olursun. Hem senin ailen nerede?"
Hızla ayağa kalktı İris. Eğer görevli evden kaçtığını anlarsa babası eliyle koymuş gibi bulurdu onu.
"Evim hemen bakkalın yanında. Annem beni çağırmadan gitsem iyi olacak."
"Tamam, hadi evine koş."
'5 değil 12 yaşındayım!' Diye geçirdi içinden. Cüssesi yaşına kıyasla 9-10 yaşındakileri andırdığı için onunla çocukmuş gibi konuşuyor olmalıydı.
Görevliye göz devirip parktan uzaklaştı. Yağmur yavaş yavaş yağmaya başlamıştı. Nereye gittiğini bilmeden yürüyordu. Aklından geçen tek şey buradan uzaklaşmaktı. En azından bir süre kafa dinlemek, babasının onu daha geç bulmasını sağlamak istiyordu.
Başını kaldırıp bulutlara çevirdi gözünü. Gözüne gelen damlalarla sebepsizce gülümseyip gözlerini etrafta çevirdi.
"Yalnızım." Diye geçirdi. Hemen yanındaki banka oturduğu esnada yanında biri olduğunu fark etmesi uzun sürmedi.
Başını dizleri arasına yerleştirmiş 14-15 yaşlarındaki genç adama çevirdi gözlerini.
