စီးထားသၫ့္ Pencil heelsေလးကိုေျခသံခပ္ျပင္းျပင္းႏွင့္ျမန္ျမန္ေျပးဆင္းသြားလိုက္သည္။ေတးလဲက်ရာေနရာမွာဆရာမႏွင့္ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသူမ်ားဆင္းလိုက္တက္လိုက္လုပ္ေနသၫ့္ေနရာျဖစ္၍ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသူေလးငါးေယာက္ကေတးကိုဆြဲထူေနေလသည္။သူမလည္းေတးအနားေရာက္၍ေသခ်ာၾကၫ့္လိုက္ရာ နဖူးမွာေပါက္သြားရံုမ်ျွဖစ္၍ ေတာ္ေသးသည္ဟုေတြးကာသက္ျပင္းခ်ႏိုင္သည္။လူမအံုးေစရန္ေက်ာင္းသူမ်ားကိုအတန္းျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသူမ်ားဖဲခြာသြားလ်ွင္ ေတးႏွင့္သူမႏွစ္ေယာက္သာက်န္ခဲ့သည္။သူမေတးကိုေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာေလသံျဖင့္ -
"ဘယ္လိုေနလဲသမီး"
"နဖူးကေတာ့အေတာ္နာတယ္တီခ်ယ္"
"အင္း နဖူးေပါက္သြားတာသမီး"
"မစိုးရိမ္နဲ႔ တီခ်ယ္ကိုကိုင္ထ"
"ဒီနားေလးမွာတိုင္ေလးမွီေစာင့္ေန အေပၚထပ္ကေနအိတ္ယူလာခဲ့မယ္ ေဆးခန္းသြားမယ္"
"ဟုတ္"
ေတးဒဏ္ရာမွစီးက်ေနေသာေသြးေၾကာင့္မ်က္စိမွာပိတ္ထားရသည္။ထို႔ေၾကာင့္သူမညာဘက္လက္ေမာင္းကိုေတးဘယ္လက္ႏွင့္အားယူကာထလိုက္ရသည္။သူမကအေပၚထပ္တြင္ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ကားေသာ့ယူလာၿပီးေနာက္ေတးအနားေရာက္လာသည္။ေတးအနားေရာက္လ်ွင္ေတးနဖူးဘယ္ဘက္စြန္းစြန္းမွေသြးကမ်က္လံုးဆီသို႔က်ဆင္းေနသည္ကိုေတြ့ရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ေဒၚၾကာညိုပိုက္ဆံအိတ္ထဲေမႊေနွာက္ရွာရင္း လည္စည္းပဝါအညိုေရာင္ေလးထြက္လာ၍ စီးက်ေနေသာေတးေသြးမ်ားကိုအသာအယာသုတ္ကာ -
"ေတး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကၫ့္ဦး"
"ဖြင့္လို႔ရၿပီလား"
"ဟုတ္ရပါၿပီ ခုနကေလာက္မဆိုးေတာ့ဘူး"
"ေသြးကထပ္စီးေနမွာစိုးလို႔ဒီလည္စည္းပဝါကိုင္ထား ေသြးက်ရင္သုတ္ေနာ္ ေဆးခန္းကနည္းနည္းလွမ္းလို႔"
"ဟုတ္"
"လာလာ ေခါင္းေတြဘာေတြမူးေနမွာစိုးလို႔တီခ်ယ့္လက္ေမာင္းကိုင္ေလ်ွာက္"
တီခ်ယ့္လက္ေမာင္းကိုင္ေလ်ွာက္ဟူေသာစကားမွာေတးရင္ထဲေအးကနဲျဖစ္သြားေလသည္။ေတးဒီလိုမခံစားဖူးပါ။ေတးျမင္ခဲ့သၫ့္ေဒၚၾကာညိုတြင္ဒီလိုပံုစံ ဒီလိုကရုဏာမ်ိဳးရိွမည္ကိုမထင္ခဲ့၍ ေတးၿပံဳးမွန္းမသိေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေလးကိုဆတ္ကနဲလႈပ္ရင္းၿပံဳးမိသည္။ေဒၚၾကာညိုမွာေဆးခန္းေရာက္ရန္သာဆႏၵေစာေနၿပီး နဖူးေပါက္သြားသည္ကိုျမင္ရသည့္အခါအမွန္တိုင္း၀န္ခံရမည္ဆိုလ်ွင္ သူလည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ကားကိုခပ္ျမန္ျမန္ေမာင္းေနလိုက္မိသည္။ေက်ာင္းမွာၿမိဳ႔ျပင္တြင္ေဆာက္ထား၍ဆယ္မိနစ္ခန႔္ေမာင္းမွ ၿမိဳ႔ထဲေရာက္လာသည္။ေဆးခန္းေရာက္သၫ့္အခါ ဆရာ၀န္ကနဖူးကိုေဆးအံုေပးလိုက္ၿပီး -
