"အခ်စ္ဟာအခ်စ္ပါပဲ" ဟု ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားၾကား တကယ့္လက္ေတြ့မွာ အေျပာလြယ္သေလာက္အလုပ္ခက္ေနသည္သာ။စိတ္၏ေစစားရာကိုလိုက္ခဲ့သၫ့္ဆရာမတစ္ေယာက္မွာ ကေလးငယ္၏လက္ကိုဆြဲကာသံသရာအဆံုးထိေျပးပုန္းရင္း ႏွစ္ေယာက္တည္းျဖင့္တစ္ကမ႓ာတည္လိုက္ခ်င္ပါသည္။လူမ်ား၏ကဲ့ရဲ့ေဝဖန္သံမ်ားေဝးရာကိုထြက္ေျပးခ်င္ပါသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကေလးငယ္ကိုခ်စ္လိုလြန္း၍ ဆႏၵလိုက္ေနာက္ခဲ့ေသာ္လည္း မိမိႏွစ္ရွည္လမ်ားတည္ေဆာက္ထားခဲ့ရေသာ ဆရာမဟူေသာဘ၀ကို တစ္ေန့ေန့ထိခိုက္လာမည္ကိုလည္း ေတြးတိုင္းေသြးပ်က္ေနသည္။အျမတ္ႏိုးဆံုးအလုပ္ႏွင့္အျမတ္ႏိုးဆံုးလူၾကား ခုခ်ိန္ထိေၾကာက္ရြံေနတုန္းပင္။ေတးသိေအာင္မေျပာခဲ့ေသာ္လည္း သူမစိုးရိမ္စိတ္တို႔မွာျမင့္မားေနခဲ့၏။
သို႔ေသာ္လည္းေတးအေပၚသူမအခ်စ္ေလ်ာ့သြားမည္မဟုတ္ေပ။အသက္အရြယ္ကြာဟမႈေၾကာင့္ ၅၂၈ႏွင့္၁၅၀၀ပါေပါင္းခ်စ္ရသၫ့္ ကေလးကို သူမအဆံုးရႈံးခံႏိုင္မည္ဟု ေယာင္လို႔ပင္မေတြးပါ။စာသင္ႏွစ္မွာအျမန္ဆံုးၿပီးဆံုးသြားလ်ွင္ ေတးႏွင့္သူမအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာရိွလာႏိုင္သည္။သို႔မဟုတ္ အေနအထိုင္အလြန္သတိထားရသၫ့္ဘ၀မွကြၽတ္လြတ္လာႏိုင္သည္။ခိုးခ်စ္ရသည္မွာလည္း ႏွစ္ဦးလံုးအတြက္ဂုဏ္သိကၡာအရ ယာယီစီစဉ္ထားခဲ့ေသာအေျခအေနသာျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိန္တြင္ ေတးသည္မိမိအတြက္အားကိုးေဖာ္ေလးျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖံုးကြယ္ထားရန္မလိုေတာ့သၫ့္အတြက္ လြတ္လပ္ေသာခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္ အခ်စ္ကမ႓ာဆီသို႔ႏွစ္ေယာက္တူတူေလ်ွာက္လွမ္းႏိုင္ၿပီ။ၾကားထဲကာလ၌သာ ဤဆက္ဆံေရးသည္လ်ိဳ႕ဝွက္သိပ္သည္းစြာရိွေနေစခ်င္သည္။
သူမရင္တြင္း ထိုစိတ္တို႔ျဖင့္ဗေလာင္ဆူေနေသာ္လည္းေတးကိုအရင္ကထက္ပင္ပိုခ်စ္ေပးခဲ့သည္။ေတးလိုအပ္သည္မ်ား၀ယ္ေပးတတ္ျခင္း၊ေန့လည္ခင္းထမင္းစားခ်ိန္ကအစ အတူတူေခၚစားျခင္း၊အိပ္ရာ၀င္သၫ့္အခါလည္း ကေလးသဖြယ္ဖုန္းထဲမွေခ်ာ့သိပ္တတ္ျခင္း၊ႏြဲ႔ဆိုးဆိုးသၫ့္အခါတြင္လည္း စိတ္ရွည္စြာေခ်ာ့ေမာ့ေျပာတတ္ျခင္းတို႔မွာ သူမေပးႏိုင္ေသာခ်စ္ျခင္းတရားပံုစံပင္။ေတးကိုယ္တိုင္လည္း ထိုခ်စ္ျခင္းအေပၚသံသယတစ္စိုးတစိမ်ွမရိွ။မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ေနရသည္ျဖစ္ေစ အနားတြင္ၾကင္နာသူရိွလ်ွင္ၿပီးျပၫ့္စံုသည္ဟုယူဆထား၏။
