"ခရီးအျပန္ခံစားခ်က္ေလးေျပာစမ္းပါဦးကြ"
"ဘာလဲကြ"
"ခရီးသြားဝာကခရီးသြားတာေပါ့ ဘာမွအေထြအထူးမရိွပါဘူး"
"ၾကာညိုမင္းကေလးနဲ႔မင္းသြားတာ ဘယ္ထူးျခားမႈမရိွရမွာလဲ"
"မႏၲေလးအိမ္ကိုမင္းကေတာ္ရံုအလည္ေခၚလို႔လား တို႔ေတာင္ျဖတ္သြားျဖတ္လာျမင္ဖူးတာ မင္းျပလို႔"
"မင္းကလည္း အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္လို႔ပါ မင္းကတို႔ရဲ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပဲ ေနာက္ခါလိုက္ခဲ့ပါ"
"ေလာကြတ္ေတြပါၾကာညိုရယ္"
"ပါေမာကၡေရ ရွင့္လည္းက်ဳပ္မႏိုင္ဘူး"
"ဟိုကေလးကိုေတာင္ တစ္ေန့တစ္ေန့ေျပာရဆိုရခက္ေနရတဲ့အထဲ"
"တို႔လည္းႀကီးမွ၀က္သတ္ေပါက္သလိုျဖစ္ေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းရင္ေမာေနရတယ္"
"မင္းသိတယ္မလား"
"ဒီႏွစ္ First yearေတြရဲ့သင္ရိုးမွာပါတဲ့ ေညာင္ရမ္းေခတ္စာဆိုရဲ့ကဗ်ာေလ"
"ဪ ရွင္ၿငိမ္းမယ္ရဲ့ႀကံဳရမယ့္ဗ်ာပါလား"
"ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ အဲ့တာတို႔အျဖစ္ပဲရည္မြန္ေရ"
"တို႔မွာကေလးအေဖနဲ႔အသိုင္းအဝိုင္းကကန႔္ကြက္တဲ့အခါ တို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေတြးရတာ အဲ့ဒီကဗ်ာထဲကလိုျဖစ္ေနတယ္"
"ေလွကားခံုမွာ၊ဂဠုန္ေမာင့္ေၾကာင့္ေစာင့္ေတာ့တယ္
ေလွကားဦးမွာ၊ဘီလူးေမာင့္ေၾကာင့္ေစာင့္ေတာ့တယ္
ေလွကားေျခမွာ၊ဆူးေလေမာင့္ေၾကာင့္ႀကဲေတာ့တယ္
အိမ္တိုင္တိုင္းမွာ၊ႏြားရိုင္းေမာင့္ေၾကာင့္ခ်ည္ေတာ့တယ္
ထရံၾကားမွာ၊ဓားသြားေမာင့္ေၾကာင့္စီေတာ့တယ္
အိမ္ၾကမ္းၾကားမွာ၊အပ္သြားေမာင့္ေၾကာင့္စီေတာ့တယ္
ေမာင္လည္းဘယ္ကတတ္ပါ့မယ္၊မယ္လည္းဘယ္ကဆင္းရမယ္"
"အဲ့ဒီကဗ်ာစာပိုဒ္ေလးသတိရမိတယ္ကြာ"
"ဟုတ္ပ ေသခ်ာစဉ္းစားၾကၫ့္မွ မင္းနဲ႔ေတးအျဖစ္ကလည္း ကန႔္ကြက္လာတဲ့ ေတးအေဖနဲ႔အသိုင္းအဝိုင္းေတြက ဘီလူးေတြ ဂဠုန္ေတြလို သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမွာပဲ"
