သိမ္ေမြ့တို႔တစ္စု၏အရပ္ကူပါလူဝိုင္းပါအစီအစဉ္အား ေန့လည္ထမင္းစားခ်ိန္ၿပီးေနာက္စၾကေလသည္။ျမတ္ႏိုးေပးသၫ့္အႀကံမွာ ေဒၚၾကာညိုႏွင့္ေဒၚရည္မြန္မွာအရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾက၍ ဆရာမခ်င္းေျပာလ်ွင္ပို၍သင့္ေတာ္မည္ဟုထင္သည္။သို႔ျဖစ္၍ ေန့လည္ထမင္းစားတက္ခ်ိန္ ေဒၚရည္မြန္စာသင္ခ်ိန္၀င္ၿပီးေနာက္ စာသင္ခ်ိန္ေစ့၍ျပန္အထြက္တြင္ သိမ္ေမြ့သံုးေယာက္သားအခန္းျပင္ကိုအမွီလိုက္ၿပီး ေဒၚရည္မြန္ကိုအေဆာင္ေနာက္ေက်ာလူကြယ္ရာကိုေခၚသြားၾကေလသည္။ေဒၚရည္မြန္ကတပၫ့္မမ်ား၏ထူးဆန္းလွသၫ့္အျပဳအမူတို႔ေၾကာင့္ နားလည္ရခက္ေနဟန္ျဖင့္ -
"သမီးတို႔ဘာျဖစ္တာလဲ တီခ်ယ့္ကိုဒီေခၚလာတာ"
(ေဒၚရည္မြန္)
"ေျပာရရင္ေတးကိစၥပါတီခ်ယ္ရည္မြန္"
(ေနေန)
"ေဟာေတာ္ ေတးဘာျဖစ္လို႔လဲေနေန"
(ေဒၚရည္မြန္စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္)
ေနေနသက္ျပင္းရွည္ရွည္တစ္ခ်က္ခ်ကာ ေတးႏွင့္ေဒၚၾကာညိုဆင္၀င္တြင္ စကားမ်ားၾကရင္း ေဒၚၾကာညိုမွလက္ပါသည္အထိျဖစ္ကုန္ေၾကာင္း၊ေအာက္ထပ္တြင္ Second yearတစ္ခန္းသာရိွၿပီး ရိွသၫ့္လူမွာလည္းမိမိတို႔ႏွင့္အျခားေလးငါးေယာက္သာရိွေနေၾကာင္း၊က်န္အခန္းမ်ားမွာလူမရိွ၍သာလူသိပ္မသိသြား၍ ေတာ္ေသးေၾကာင္းေနေနက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုေျပာျပေနသည္။ေဒၚရည္မြန္ကလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွင့္တပၫ့္မအေၾကာင္းနားေထာင္ရင္း ရင္ေလးဟန္ျဖင့္ -
"ေအး သမီးတို႔ေရေျပာျပတာေက်းဇူးတင္တယ္"
(ေဒၚရည္မြန္)
"ၾကာညိုကစိတ္ျမန္စိတ္ႀကီးသလိုေတးကလည္းစိတ္ဆတ္ေတာ့ ဒီလိုအေျခအေနထိျဖစ္ကုန္တာေပါ့"
(ေဒၚရည္မြန္ေခါင္းကိုေျဖးညင္းစြာခါရမ္းလိုက္ၿပီး)
"သမီးတို႔လည္းတီခ်ယ္ေဒၚၾကာညိုကိုေၾကာက္ေတာ့ သြားေတာင္းပန္လို႔မရဘူးတီခ်ယ္ရယ္"
(သိမ္ေမြ့)
"ေတးကလည္းမာနကခပ္ႀကီးႀကီးေျပာရမယ္မထင္လို႔ တီခ်ယ့္ကိုေျပာျပတာ"
(သိမ္ေမြ့)
"တီခ်ယ္ ၾကာညိုကိုေသခ်ာေျဖာင္းျဖပါ့မယ္သမီးတို႔ရယ္ သူကစိတ္ျမန္တာရယ္ စိတ္ႀကီးတာရယ္ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့မေကာင္းတဲ့စိတ္မရိွပါဘူး"
(ေဒၚရည္မြန္)
