တေးသူမခေါ်ဆောင်ရာနောက်လိုက်သွားရာတွင်တိုက်ပုလေး၏နောက်ဆုံးအခန်းသို့ရောက်သွားသည်။ဟင်းချက်ရန်ဒယ်အိုး ထမင်းအိုး ကြောင်အိမ် ပလပ်ပေါက်ပန်းကန်စင် ဘေစင် ငရုတ်ဆုံ ဇွန်းခရင်း ဓား ကပ်ကြေးအစုံပလုံရှိသည့်အခန်းလေးဖြစ်ပြီး လေလာအောင်တံခါးပေါက်လေးများဖွင့်ထားသည်။ညမှောင်ရီပျိုးနေပြီဖြစ်၍ ဆောင်းရာသီမှာနေ့တာတိုသဖြင့် အအေးဓာတ်ကစ၀င်လာသည်။သို့သော်အပေါ်၀တ် ဟူဒီလေးတေး၀တ်လာ၍တော်သေးသည်။
သူမမှာမီးဖိုခန်းထဲတွင်ထမင်းဟင်းနှစ်ယောက်စာကိုခူးခပ်၍ စားပွဲပေါ်တွင်လက်ဆေးရေမှအစ ဇွန်းခရင်းလက်သုပ်ပဝါအဆုံးပြင်ဆင်ပေးသည်။ထို့နောက်သောက်ရေအဖြစ် ရေခဲသေတ္တာထဲမှရေသန့်ဘူးပါယူထားပေးလေသည်။တေးညစာကိုကြည့်လိုက်လျှင် ငပိကြော် မန်ကျည်းသီးစိမ်းချက် ၀က်သားချက်နှင့် အရည်သောက်အဖြစ် ပဲကြာဆံဟင်းချိုလေးတောင်ပါသေးသည်။တေးမကြိုက်သည့်ဟင်းမပါသည့်အပြင်ချက်ထားသည်ကလည်း အနံ့နှင့်တင်တေးအားဆွဲဆောင်နေပါတော့သည်။တေးကထမင်းဝိုင်းကိုဈာန်၀င်ပြီးကြည့်နေစဉ် သူမက -
"ထမင်းကသိုဏ်းရှု့နေသလား"
"စား "
"ဟုတ်ကဲ့တီချယ်"
"လက်နဲ့စားချင်ရင်စား မစားတတ်ရင်ဇွန်းခရင်းနဲ့စား"
"တီချယ်ဘာနဲ့စားမှာလဲ"
"လက်နဲ့"
"ဟင်..."
"အံ့သွားသလား"
"ဟုတ် နည်းနည်း တီချယ်က APဆိုတော့"
"ဪ ခက်ပြီတေးလိပ်ပြာရယ် တို့ကAPမို့ထမင်းစားရင်ဇွန်းခရင်းကြီးနဲ့စားရမှာလား အလှုမင်္ဂဆောင်ဆိုတစ်မျိုးပေါ့"
"ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်တော့လက်နဲ့ပဲစားတယ်တော် ဘယ်သူမြင်သလဲကိုယ်ပဲမြင်တယ်"
"စကားမပေါနဲ့တော့ စား"
"ဟို တီချယ်..."
"ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ ပြော ဟင်းမကြိုက်လို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူးတီချယ် တစ်ခုလောက်အကူအညီတောင်းလို့ရမလား"
(တေးမျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ဆိုသည်)
