shades of cool.

bölüm 2 | berkcan.

- BERKCAN.

sessiz geçen araba yolculuğundan sonra adoni kapıyı açarak arabadan indi. vecihi geldikleri yeri açıklamak adına "burası karargahımız." dedi.

adoni adama bakarak "karargah mı?" dedi. "ben sizi dernek falan gibi bir şey sanıyordum."

vecihi, ciddi bir şekilde "yok, dernek değiliz." dedi. "keşke olsaydık."

son cümlesini o kadar kısık bir sesle söylemişti ki adoni ne dediğini anlayamamıştı. büyük beyaz evden içeri girdiklerinde vecihi merdivenleri işaret ederek üst kattaki boş odalardan herhangi birinde kalabileceğini söyledi. "merdivenlerden çıktığında soldaki 2. odada berkcan diye bir çocuk kalıyor. atlas'ın kardeşi. ona söylersen sana kuru kıyafetler verecektir."

adoni'nin öğrendiği yeni bilgi kendisini çok kötü hissetmesine sebep oldu. atlas'a karşı tanımlayamadığı duygular içerisinde olsa da onun bir kardeşi olduğunu bile yeni öğrenmesi aralarındaki mesafeyi gözleri önüne sermişti.

"bana ihtiyacın olursa şu odadayım." diyerek eliyle işaret ettiği kahverengi kapıdan içeri girdi vecihi.

adoni ise yavaş adımlarla merdivenlerden yukarı çıkarak adamın tarif ettiği odanın kapısını tıklattı. atlas'la aynı saç ve göz rengine sahip, adoni'den daha kısa ve yaşça küçük olan bir oğlan tarafından açılmıştı. "ne istemiştiniz?" dedi berkcan.

berkcan'ın adoni'nin siyah saçlarına zıt olan parlak sarı saçları dağılmış, mavi gözleri kızarmış ve göz altları da mordu. moralinin bozuk olduğu bu gece de karşısındakini ne kadar terslemek isterse istesin kaldığı karargahtaki üyelerin hepsini tanımıyordu. karşısındaki oğlan topluluğunun rütbeli bir üyesi de olabilirdi.

"vecihi... abi." dedi adoni. yaşından dolayı abi kelimesini ekleme gereği duymuştu. "beni o gönderdi. kıyafet verecekmişsin sanırım."

berkcan karşısındaki kişinin kıyafetlerinin ıpıslak olduğunu yeni fark etmişti. kafasını sallayıp ona uyacağını düşündü kıyafeti siyah saçlı oğlana uzattı.

adoni ufak teşekkürüyle berkcan'ın karşısındaki boş odaya girdi. odanın sağındaki kapıyı araladığında banyoyla karşılaştı. az önce konuştuğu oğlanın odasında da böyle bir kapı vardı. eğer her odada banyo varsa -ki koridorda o kadar oda vardı ki adoni bu villa denilebilecek evde kaç oda olduğunu tahmin edemiyordu- bu topluluğun çok zengin olduğunu düşündü.

normalde olsa bu zenginliğe ve atlas ile bağlarına kafa yorabilirdi ama adoni'nin başı o kadar ağrıyordu ki düşünme kısmını es geçip banyoda üzerini değiştirdi. çıkardığı ıslak kıyafetlerini yatağın yanındaki kaloriferin üzerine sererek yatağın içine girdi.

yaklaşık on dakika gözleri kapalı şekilde uyumaya çalışsa da nafileydi. evet, yorgundu ama içinde duyduğu merak onu uyutmayacak kadar diriydi.

ayağa kalkarak berkcan'ın odasına gitti. burada kaldığına göre ondan kesinlikle daha bilgili olamalıydı.

berkcan kapıyı açtığında adoni hızlıca "kusura bakma." dedi. "biraz konuşmak ister misin?"

"konuşmak mı?" berkcan birinin ona böyle bir soru yöneltmesine şaşırmıştı. her bunalıp sıkıldığında bu karargaha gelir, odasında saklanırdı. şimdiye kadar kimse ona böyle bir soru sormamıştı.

adoni başını salladı. "yanlış anlama ama kötü gözüküyorsun." kendi göz altlarını işaret etti. "gördüğün gibi ben de kötüyüm. belki sohbet edebiliriz."

sar saçlı oğlan hafifçe gülümseyerek kapıyı ardına kadar açtı. "buyur, geç."

adoni içeri geçip dağını yatağın üzerindeki tişörtlerden birini iterek kendine oturacak yer açtı. onunla aynı şeyi yapan berkcan sırtını yatak başlığına yaslayarak bağdaş kurdu.