Imagine with Harry Potter ❄️

this side of paradise

Erkek kardeşinin omzuna yaslandın.

- Ya orada bizi sevmezlerse ?

- Severler Y/N, yani herkes olmasa da illa ki sevenler olur dimi?

- Öyle mi dersin?

- Kimse sevmezse bile biz birbirimizi seviyoruz, hep böyle olmadı mı zaten?

- Sanırım haklısın. Sadece... Senin de arkadaşların olacak ve ben yalnız kal ( sözünü kesti)

- Yalnız kalmayacaksın! Gerekirse arkadaş edinmem, düşünme bunları.

Sarıldın. O da saçlarını okşuyordu.

- Benim için sürekli kendi hayatını harcaman hoşuma gitmiyor.

- Sonuçta senin abinim. Sen doğduğunda ben dünyanın karanlık yüzüyle tanışmıştım bile.

- Draco, aramızda bir saniye var.

- Sonuçta etraf karanlıktı değil mi?

Gülümseyerek göz devirdin.

- Y/N, ben senin için bir şeylerden vazgeçmiyorum. Böyle düşünme olur mu? Sen benim ailemsin.

- Susacak mısın, ağlayayım mı?

- Sulugöz, diyerek göz devirdi

Gülümsedin.

Aileniz sizi biraz yalnız bırakarak büyütmüştü. Sizse birbirinize sarılmıştınız. Yaşıtlarınla aranı iyi tutmak senin için hep fazla zor olmuştu.

İnsanlar soyadını duyduğunda ya senden kaçar ya da seni dışlardı. Bu abin için de geçerliydi ama o her seferinde başa çıkmayı bir şekilde başarırdı.

----------------------------------------------------------------------------

Seçmen şapka başına yerleşti

- Aslında seçmek biraz zor. Hmm, tamam tamam.
Gryffindor !

Draco ile göz göze geldiniz. Oysa Slytherin olacağından emindiniz.

- Nasıl olur, diye fısıldadın.

- Hırsının önüne geçen birçok şeyin var. Cesaret ve hırsı göz önüne aldığımızda cesaret gayet ön planda kalıyor, sen kesinlikle bir Gryffindorsun.

Gryffindor masasına ilerledin. Oturduğun an yanındaki iki kişinin kayıp aranızda biraz mesafe bıraktığını gördün. Yutkunup etrafa bakındın.

Harry, Draco'nun elini sıkmamıştı. Açıktı ki onunla arkadaş olmak istemiyordu. Basit bir mantıkla seninle arkadaş olmak için ise hiçbir nedeni olmadığını anlıyordun.

Ron, Harry'e doğru eğilip fısıldadı. Konuştuklarını duymadığını falan mı zannediyorlardı?

- Bir Malfoy, hem de Gryffindor masasında. Aklım el vermiyor.

- Abisinden farksız değildir sonuçta, belki de bir hata olmuştur.

- Kimsenin onunla arkadaş olmak isteyeceğine inanmıyorum açıkçası.

İkisi de sana bakmayı sürdürdüler. Başını onlara çevirdin. Ron anında önüne dönüp başını eğerken Harry bekledi. Bir süre seni aklının süzgecinden geçirir gibi inceledi.

Gözlerini kaçıran sen olmuştun, bu fazlasıyla gericiydi. Zaten sonrasında herkes kendi binasına ve odasına yönlendirildi.

Eşyalarını yerleştirdikten sonra hava almak için dışarı çıktın. Oda arkadaşların da onlarla olduğun için pek mutlu görünmüyordu. Ama en azından sessiz kalıyorlardı.