16.Bölüm

64 2 0
                                    

"O gece Tuna'yla ben..."telefonum çaldı. Tuna arıyordu. Tuna beni neden arıyordu ki şimdi.
"Kim arıyor Birsu ?"
"Tuna"
"Neden arıyor ki seni ? "
"Erdinç o gece Tuna'yla ben öpüşmüşüz."
Söylerken bile utanıyordum. Erdinç donmus bi şekilde yüzüme bakıyordu.
"Ö-öpüştünüz öyle mi ?" Onu ilk kez böyle görüyordum. Hem sinirli hem üzgün. Ses tonu o kadar kötü hissettirdi ki. O an yerin dibine girmek istedim. Ağlamaklı ses tonuyla "Erdinç ben... özür dilerim" dedim ama elini kaldırarak "Sus,ben gitsem iyi olucak." Dedi ve gitti. O gider gitmez ağlamaya başladım. "Kahretsin ! Kendimden nefret ediyorum!" Yine herseyi mahveden ben olmuştum. Tekrar telefonum çaldı. "Ne var !"
"Sakin ol,konuşmamız lazım. Sen ağlıyor musun ? Birsu konuşmalıyız nerdesin?"
"Cehennemin dibindeyim pislik! Hemde senin yüzünden!" Telefonu kapattım. İçim açıyordu. Yüzüme vuran yağmur damlaları gözyaşlarımı siliyordu.
Hava kararmıştı. Ben hala olduğum yerdeyim. Ne yapacağımı bilmiyordum. Arkamda biri varmış gibi hissettim. Döndüğümde Tuna'yla göz göze geldim. Ne yapmaya çalışıyor bu. Kızgın gözlerle ona bakarken yanıma gelip oturdu.
"Neden geldin ?"
"Benim yüzümden mi ağlıyorsun sen ?"
"Seninle bi ilgisi yok."
"Yalan söylüyorsun."
Kafamı çevirip derin bi nefes aldım.
"Neden geldin ?"
"Birsu o gece olanların hepsi gerçekti. Ben seni öptügümde sende bişeyler hissettin biliyorum."
"Kes sesini !"
Ayağa kalktım. Söylediklerinde haklı olamazdı. Ben Erdinç'i seviyorum.
"Bak bi hata olmuş nasıl oldu bilmiyorum. Benim sevgilim var. Onu seviyorum tamam mı ? Bir daha seni görmek istemiyorum. O gece için özür dilerim. Hiç gelmemeliydim. "
Neden bilmiyorum ama yüzüne bakarken içimin daha çok acıdığını hissettim. Arkamı dönüp gittim.

Eve girdiğimde annem kapıda karşıladı. Telaşlandığı gözlerinden okunuyordu.
"Birsu nerdesin sen ? Telefonunu neden açmadın? " Anneme sarıldım "Yalnız kalmak istiyorum anne, lütfen"dedim ve odama kapandım. Bi süre gözlerimi dikmiş boş boş tavana baktım. Bir şeyler yapmam gerekiyor ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. Telefonu elime aldım ve Alara'ya mesaj attım. "Sana ihtiyacım var..."

Yarım saat sonra kapı çaldı. "Yalnız kalmak istiyorum diye haykırırken Alara içeri girdi. Onu görünce hemen boynuna atladım. "Tamam canım hersey yoluna giricek" dedi. Gerçekten hersey yoluna giricek miydi ?

Kendimi Erdinç'e nasıl affetirebilirim sorusuna cevap aramaya başladık. Kafamı başka hiç birşeyle kurcalamamaya sadece ona odaklanmaya karar verdim. Erdinç'i aradım bir kaç kez ama cevap vermedi. Saat geç olduğu için Alara bizde kaldı. Ama benim gözüme uyku girmiyordu. Erdinç uyuyabiliyor muydu acaba ?

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 28, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

HİSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin