HİS

8.Bölüm

Gözlerimi açtığımda etrafımda bizim okulun öğrencilerini gördüm Salih abi yere çökmüş ağlıyordu. Abim başımdaydı. Adımı sayıklıyordu. Ve ambulansın kapılarını kapattılar. Abime baktım. "Ben iyiyim" dedim. Başımdaki hemşire cam parçalarını temizlemeye çalışıyordu. Ne olduğunu anlamadım. Sersem gibiydim. Hastaneye geldiğimizde abime neler olduğunu sordum. Salih abinin bize çarptığını anlattı. Benim önemli birşeyim yoktu. Doktor ani şokla bayıldığımı ve cam parçalarını çıkarttıklarını söylediler. Yine de her ihtimale karşı bu gece burda kalmam gerektiğini söylediler. Başıma bir bu gelmemişti. Hayatın bi anda alt üst olması bu olmalı. "Annemlere haber vermedim telaşlanmasınlar diye ama istersen söyleyebilirim " dedi.
"Hayır hayır hiç gerek yok zaten önemli bişeyimde yok". O sırada telefonum çaldı. Buse arıyordu. Telefonumu açmamla kızların sesleri sanki beynimde yankılanıyordu. Telefonu Alara aldı " Neler olmuş sana öyle hangi hastanedesin söyle ? Dur önce önemli bişeyin var mı onu söyle ? İyi misin ? Neyin varmış ?" "Canım bi susucak mısın zaten kafam yerinde değil şu an. İyiyim bişeyim yokmuş". "Hangi hastane hemen geliyoruz" dedi. "Hiç gerek yok hem iyiyim zaten"
"Birsu !" Hastanenin adını söyledim ve telefonu kapattım.
"Çok şanslısın canım bak seni merak eden arkadaşların var. Ben hep yanındayım. Ailen her zaman yanında bundan daha güzel bişey var mı ya. Hem de yakışıklı bi abin duruyo başında asma suratını lütfen. Yoksa ben kendimi suçlu hissederim". Gülümsedim çünkü her zaman araya kendini sokuyordu. Ve de onun hiç bi suçu yoktu."Saçmalama lütfen senin hiç bir suçun yok. Seni çok seviyorum abiciğiiim" dedim ve kapı tıklatıldı. Kızlar gelmişti." Canım çok merak ettik seni " dedi Buse. Alara "Nasılsın hayatım, duyunca hepimiz çok üzüldük " arkadan Erva geldi " Canım çok geçmiş olsun " hepsinin gözleri kıpkırmızıydı. Yanımda olmaları beni mutlu etmişti.
"Kızlar geldiğiniz için çok teşekkür ederim ama ben iyiyim. Bi sorun yok. Sadece ani şokla bayılmışım o kadar". "Yüzün yara içinde canım" Alara her zamanki gibi endişeli bakışlarıyla beni inceliyordu. "Size kim söyledi ? " dedim.
Buse " Servistekiler söyledi canım onlarda çok endişeliydi".
"Anlaşılan biraz abartılmış"dedim. "Evet canım hayatın söz konusu ve sen abartılmış diyorsun" dedi Buse. Ya nedense konu ben olunca özelliklede uzatmayı hiç sevmiyorum. "Kızlar çok geç oldu artık gitseniz iyi olur" dedim. "Tamam canım ama bir şey olursa haber veriyorsun. Annenlerin haberi yok mu onlar nerdeler ?" dedi Erva.
"Hayır hayır haberleri yok olmasında" dedim.
"Birsu'ya iyi bak Can abi" dediler. "Bundan şüpheniz olmasın kızlar"dedi. Ve öpücükler yollayarak odadan çıktılar.

Hastane odasında yatıyordum. Abim başucumdaki rahatsız koltukta oturmuş gözlerimin içine bakıyordu. Saçları dağılmış ve yüzü solgun görünüyordu. Aslında bi bakımdan beni gerçekten ne kadar çok sevdiğinin göstergesiydi. Hep derslerden kurtulmak için bahanelerim olsun isterdim. Hatta sınav günleri servisteyken kaza olsada gidemesek diye düşündüğüm zamanlar bile olmuştur. Ama şimdi düşünüyorumda ben hayata daha başlamamışım bile tek önemsediğim sınavlarımmış. En önemli kararım seçtiğim okulmuş. En mutlu günlerim ise doğum günlerimmiş. Sevdiğim herkesin yanımda olduğu ve bir sürü hediyelerin benim olduğu gün. En kötü günümden bahsetmek bile istemiyorum ki üstünden az bi zaman geçti. Ben bunları düşünürken saatin geç olduğu ve annemlere hâlâ birşey söylemediğimiz aklıma geldi. "Abi bir şey unutmadık mı" dedim. "Neyi canım? ". "Annemlere hâlâ bir şey söylemedik. Gerçi ne söyleyeceğimizi de bilmiyoruz" dedim. Abim düşünceli gözlerle baktı. Aradan zaman geçti. Biz hâlâ ne söyleyeceğimizi düşünüyorduk. Abim kafasını koltuğa yaslamış , pencereden dışarıya bakıyordu. O sırada telefonu çaldı. Arayan annemdi. Bir kaç kere çaldıktan sonra telefonu açtı. "Efendim dünyalar tatlısı" diye açtı telefonu. Abimin konuşması insanın içini ısıtıyordu. "Ah özür dilerim haber vermeyi unuttum ama o kadar merak ettiysen arardın öyle değil mi... Evet haklısın... Biz... Sevgi teyzelerde kalacağız aslında Selim ve Irmak'la buluştuk sonra onları eve bırakalım derken Sevgi teyze ısrar etti yani kısacası burda kalıyoruz anne"dedi. Güzel uydurmuş doğrusu. 2 dakikada neler salladı kim bilir bize neler söylüyor. Telefonu kapattı. "İyi iş çıkardın abi ama bu kadar dil dökmene gerek yoktu sanki". "İnandırıcı olsun diye " . "Yanında ben varım abi ne söylesen inanırdı" dedim. Uykum gelmeye başlamıştı. "Işığı kapatsana uykum geldi"dedim. "Bu günleride görmüş oldum ya. Uykum geldi kelimesini ilk kez duyuyorum senden" dedi, gülümsedim. Işığı kapattı ve "İyi uykular" dedi. Gözlerimi kapattım. Derin bir uykuya daldım.