Célèbre ↠ a.i & m.c ✔️

Part 17

Nora POV

"Ben je niet goed snik of zo." Sis ik naar Michael. Michael haalt zijn schouders op. "Noor en Al, als jullie nou hier buiten blijven staan voor alle veiligheid dan gaan Luke, Ash en ik naar binnen." Stelt Michael voor. "Dat vind ik geen goed idee," Bemoeit Luke zich met Michael. "Straks komen die mensen weer en dan moeten hun echt weg, en ja.." "Oké, dan gaan jullie mee." Zucht Michael. Hij glimlacht even kleintjes. Ashton buigt zich langzaam voor over en kijkt naar binnen. "De kust is veilig." Grijnst hij. "Serieus Ash?" Luke rolt even met zijn ogen. "Ja." Mompelt Ashton. 

Niet veel later komen we in de zaal, althans, ik denk dat het gister avond de feestzaal was. "Jezus, wat is het hier een zooi," Moppert Ashton. "Ieuw! Die grond plakt helemaal!" "Dat komt vast door bier of zo wat iemand heeft laten vallen." Zegt Alice tegen hem. "het is smerig." Ashton trekt even een vies gezicht. "Ash, dude, let niet zo op die zooi, we komen hier voor Calum, weet je nog?" Ashton zucht even en loopt een andere kant op. Ineens horen we wat stemmen ergens vanuit een ander deel van de zaal komen. "Shit." Sist Alice terwijl ze paniekerig om zich heen kijkt. Ashton loopt snel naar haar toe en pakt haar arm vast en trekt haar achter een gordijn. Ondertussen is Luke ook al verdwenen. Mijn voeten blijven aan de grond genaaid. Als ik hier zo blijf staan, en ze zien me, dan hebben we een heel groot probleem.  Ik bijt even in de binnenkant van m'n wang terwijl de stemmen alleen nog maar dichter bij komen. Ineens voel ik iemand van achter me vast pakken en die gene loopt langzaam met me achteruit. Als Luke dat nu is, dan ga ik hem zo hard slaan zodat ie sowieso een week niet meer kan lopen. In hemelsnaam, waarom denk je dit Nora?! Dat durf je niet eens! Kom op! Ik voel dat die gene langzaam stopt met lopen waardoor ik ook automatisch stop. Ook voel ik een zachte adem in m'n nek, waarnaar ik al gelijk kippenvel krijg. Howee als dit Luke is.. Als ik om me heen kijk zie ik dat ik achter een of andere houten plank sta. Langzaam voel ik de greep om m'n middel verslappen en uit eindelijk laat die gene die me vast heeft me los. Als ik me om draai kijk ik direct in de twee wel bekende ogen van Michael. Ik haal even opgelucht adem. Mikey is dan nog wel steeds ziek, wat je ook nog wel kunt zien, maar toch lijkt hij al meer energie te hebben als vanmorgen. "Thanks." Fluister ik. Michael maakt met zijn hand een beweging van dat het oké is. Dan trekt hij mij zich zachtjes naast zich, nou beter gezegd: tegen zich aan. Ik voel een rilling over m'n rug lopen. Nu voelt het niet verkeerd, met Luke vannacht wel. Als de stemmen weg zijn gedept kijkt Michael me aan. "Blijf jij nog maar even hier staan, ik wil niet dat je wat overkomt." En met die woorden gaat hij achter de houten plank vandaan. "Nora." Hoor ik niet veel later. "Je kunt weer komen." Ik zucht even opgelucht en kom ook achter de houten plank vandaan. Alice, Ashton en Luke staan in het middel van de zaal. "Weet jij niet hoe bang ik het niet was Noor, als Mike je niet heel snel mee had genomen waren we er bij geweest, oh god." Sist Alice. "Wat kon ik er nou aan doen?" Vraag ik iets geërgerd. "Jij stond serieus hier," Ashton gaat op de plaatst staan waar ik net stond. "En die gasten stonden hier." Ashton doet een paar grote stappen naar achter en gaat op de plaats staan waar waarschijnlijk die mensen van der net stonden. Even voel ik zachtjes een klein klopje op m'n rug. Als ik me opzij draai kijk ik weer naar Michael zijn gezicht. "Ben je me nu dankbaar, of ben je me dankbaar?" "Ik ben je heel erg dankbaar." Grinnik ik en haal een hand door Michael zijn haar heen. 

Alice POV

"Zijn we klaar met het kleffe gedoe?" zucht ik. Ik krijg twee boze blikken mijn kant op toegeworpen. Ik rol even met mijn ogen en loop dan kort de zaal rond. Ondertussen schop ik een paar bekertjes en wat rotzooi aan de kant. "Als ik Calum was waar zou ik dan uithangen?" mompel ik. "Laten we maar gewoon het gebouw even rondlopen. Het is misschien handiger als we opsplitsen." zegt Luke. Ik knik "Ja, ik ga wel met jou mee."zeg ik. "Ik ook" zegt Ashton. En we lopen achter hem aan. Nadat we de hal hebben onderzocht, waar uiteindelijk niemand te vinden was, komen we aan bij de wc's. We gaan eerste de mannen wc's in. "Goed, hier is dus ook niks..." zucht ik. "Wacht" zegt Luke. Hij loopt naar de achterkant van de wc's en bukt zich. Hij raapt iets op en loopt terug naar Ashton en mij. Nu pas kan ik goed zien wat hij in zijn handen heeft. Calum's pet. "W-wat? Maar dat is..." haper ik. "Calum's pet" hoor ik Ashton zachtjes mijn zin afmaken. "Oh god, oh god, oh god" zeg ik zachtjes. Ik raak een beetje in paniek. "Straks is er echt wat met hem aan de hand." "Alice rustig" zegt Luke. "Hij is misschien gewoon zijn pet veloren. Dat kan niet anders." "Dat hoop ik maar" zeg ik. "Laten we maar weer terug naar de anderen gaan" zegt Ashton.

We komen weer terug in de zaal en we zien daar Michael en Nora staan. Ze hebben allebei een bleek gezicht. "W-wat is er?" vraag ik zachtjes. "We eh- we hebben zijn mobiel gevonden" zegt Michael en houdt de zwarte iPhone 5 omhoog. De telefoon is duidelijk van Calum, te zien aan het hoesje. Ik pak de telefoon even over. En kijk naar het toegangsscherm. "Zie je wel, twee gemiste oproepen van Luke." Zeg ik. "Wie weet zijn code?" vraag ik en kijk de jongens aan. Ashton pakt de telefoon over en typt een code in. De telefoon ontgrendeld zich en we komen op het beginscherm. "Kijk wie hij voor het laatst gebeld heeft" zegt Nora. We kijken naar Ashton die een paar keer op het scherm typt. "Zijn zus, en dat was 3 dagen geleden" zegt hij. "En ge-sms't?" vraagt Michael. Ashton kijkt weer op de telefoon en ineens worden zijn ogen groot. "Wat?" vraag ik aan hem en kom naast hem staan. Mijn ogen worden ook groot. "Wat is er aan de hand?" vraagt Nora. "Calum zijn inbox staat vol met dreigberichten." Zeg ik zachtjes. Voordat de anderen kunnen reageren horen we een zware mannenstem achter ons. Een bekende zware mannenstem. "Ik zei toch dat jullie weg moesten wezen? Oprotten!" zegt dezelfde man die ons net ook al aansprak. We lopen langs hem heen de nachtclub uit en lopen terug naar het hotel. Niemand zegt een woord.

We zitten met z'n alle op de jongens hun kamer. "Oke, we moeten even een plan hebben. Wat gaan we met die berichten doen? Zullen we wat terugsturen?" stel ik voor. Het blijft stil. "Dat is echt geen goed idee. Je weet niet wie die berichten stuurt" zucht Nora. Ik kijk even naar de grond.