Célèbre ↠ a.i & m.c ✔️

Part 44

Alice POV

"Nathan!" Roep ik half. Ik maak me voorzichtig los uit Ashton zijn greep en loop naar Nathan toe om hem vervolgens te omhelzen. Ik voel dat Nathan langzaam zijn armen ook om me heen slaag. Na een paar seconde laten we elkaar langzaam los. Ik kijk even achter me en zie Nora knuffelend met Michael staan. Michael maakte zich echt heel erg veel zorgen, wij allemaal eigenlijk. Maar gelukkig is het nu allemaal voorbei. Althans.. We hebben geen idee hoe het nu allemaal precies met Calum zit. Hij zag er der net echt niet oké uit namelijk. "Wat is er nou precies gebeurt?" Zeg vraag ik zachtjes aan Nathan. Nathan bijt even kort op z'n lip. "Toen jij met Ash mee was, toen gingen wij de loods in. We kwamen allemaal bij caravans en auto's uit en ineens hoorden we stemmen en probeerden we allemaal als een gek ons ergens te verstoppen. Maar toen vonden ze mij, want ik wachtte te lang. En toen bleven ze me vast houden. Luke wou me toen proberen te redden en toen kwam Nora ook tevoorschijn. Nora pakten ze ook vast. Toen een andere man Luke wou vast pakken gaf Luke hem een klap tegen zijn slaap waardoor de man ineen zakte en toen is Luke hem gesmeerd," Nathan stopt even met praten en kijkt me aan. Snel gebaar ik dat hij moet doorvertellen. "Nora en ik werden in een busje geduwd en aan de andere kant van LA gedropt, we hadden de hoop bijna opgegeven maar toen kwam de politie." Ik kijk Nathan met grote ogen aan. "Wow." Weet ik alleen maar uit te brengen. Dan kijk ik weer naar Nora. "Nath.." Begin ik zachtjes. "Ja?" Nathan kijkt me aan. "Ashton en ik zijn samen." Een klein lachje kan ik niet onderdrukken. Nathan zijn ogen sperren zich wijd open. "Dat meen je niet!" Roept hij half. Een grijs siert rond zijn lippen. "Gefeliciteerd!" Ik rol even met m'n ogen. "Ik ga even naar die twee tortelduifjes daaro, ben zo terug." Glimlach ik. Vervolgens begin ik richting Nora en Michael te lopen. Waneer ik daar aan kom ziet Michael waarschijnlijk dat ik bij hun sta want hij laat Nora gelijk los. Waneer ik zie dat Nora rode ogen van het huilen heeft knuffel ik haar direct. "Noor, gaat alles goed?" Fluister ik zachtjes en aai over haar rug heen. Nora antwoord niet terug waardoor ik al genoeg weet. Niet veel later laten ik haar ook weer los. "Het was zo eng Al." Fluistert Nora zachtjes terwijl ze in haar ogen wrijft. "Dat snap ik," Zeg ik zachtjes terug en leg een hand op Nora haar arm. "Ik heb alles van Nath gehoord." Ik zie Nora even kort knikken. "Hoe is het met Calum?" Zegt ze dan zachtjes. Ik haal m'n schouders even op. "Hij is naar het ziekenhuis, geen van ons mocht mee." Nora haar ogen worden groot. "Waarom dat nou weer niet?" Ik zucht even en haal dan weer m'n schouders op. "Ik heb geen idee." "Waarom gaan we eigenlijk niet naar het ziekenhuis?" Mengt Michael zich met het gesprek. "Ik weet niet of dat mag." Zeg ik en kijk Michael aan. "Tuurlijk, wij zijn toch zijn vrienden?" "Mike," zucht ik. "Zag je net hoe hij eruit zag?" Michael bijt even op z'n lip en knikt vervolgens langzaam met zijn hoofd. "Eigenlijk," begint Nora dan. "Ik wil met Stacy praten." Michael kijkt Nora mer grote ogen aan. "Gaat alles wel goed met jou Noor? Stacy wou ons dood hebben." "Er moet toch een rede zijn waarom ze dit ons heeft aangedaan?" Nora kijkt Michael en mij aan. Aan een kant heeft Nora toch wel gelijk, er komt een rede zijn waarom Stacy dit allemaal ons heeft aangedaan. We hadden het namelijk nooit verwacht dat het Stacy was. We kennen haar al sinds we beroemd zijn en we hebben haar altijd in vertrouwen genomen. Maar waarom doet ze dit dan nu? "Anders," Michael kijkt van Nora naar mij. "Gaan de jongens en ik naar het ziekenhuis, naar Calum en gaan jullie naar het politiebureau?" Ik kijk Nora even aan. "Dat is goed." Zegt Nora dan. 

Nora POV

Niet veel later komen Alice en ik aan bij het politiebureau door een aparte auto die ons daarheen heeft gebracht. De jongens zijn naar het ziekenhuis om Calum daar op te zoeken. Alice en ik stappen de auto uit en bedanken de man die ons hier heeft toegebracht. Ik haal even diep adem. Ik vind het aan een kant echt niet leuk om Stacy te zien, maar Alice en ik zijn beide wel heel nieuwsgierig. Ze moet dit niet zomaar gedaan hebben. "Laten we gaan." Zegt Alice zachtjes en kijkt me even kort aan. 

Even later staan we voor de receptie van het politiebureau. Normaal zou je hier komen om een aangifte te doen, maar dit is anders. Eigenlijk ben ik ook nog nooit in m'n hele leven in een politiebureau geweest, dit is eigenlijk de eerste keer. "Hallo?" Hoor ik Alice vragen aan de man die achter de balie zit. Direct kijkt hij op en gaat recht zitten. "Hallo, wat kan ik voor jullie betekenen?" "Ehm.." Begint Alice maar al snel onderbreek ik haar. "We komen hier voor Stacy Vince, we willen met haar praten." De man zijn ogen worden groter alsof ie wilt zeggen dat we echt gek geworden zijn. Maar misschien zijn we dat op dit moment ook wel een beetje. "Jullie willen met haar praten? Zijn jullie vrienden?" Vraagt hij verbaasd. "Nee, wij zijn Nora en Alice Finley." Zegt Alice. De man knikt even als teken dat hij weet wie we zijn. "Maar waarom willen jullie praten met haar? Ze zit vast." "Wij willen heel wat weten." Alice trekt haar wenkbrauwen omhoog. De man zucht even en staat vervolgens op van zijn stoel. "Het is goed, volg mij maar." 

Waneer we een paar gangen zijn doorgelopen komen we bij een aantal ruimtes aan die lijken zoals ik in films heb gezien op verhoorkamers of zo iets. De man doet een van de deur open en wenkt dat we naar binnen moeten gaan. "Wij zullen mevrouw Vince halen, een collega van mij zal er bij zijn waneer de vragen gesteld zullen worden, voor alle veiligheid." Ik knik even. Vervolgens gaan we de ruimte binnen waar drie stoelen staan. Alice en ik gaan langzaam op een stoel zitten. Even kijken we elkaar kort aan. Het is nu, of nooit. 

"Mevrouw Vince is er." Zegt de man na een tijdje. Hij loopt de ruimte uit en vervolgens komt er een andere man binnen met naast zich niemand minder als Stacy. Mijn ogen worden langzaam groot. Ze zag er niet uit zoals wij haar kenden. Ze zag er niet verzorgd uit en van haar gezicht loopt de irritatie. "Stacy." Breng ik langzaam uit. Stacy begint te grijzen. Vervolgens word ze door de agent op de andere stoel geduwd. Dan merk ik dat ze handboeien om heeft. Mijn ogen worden langzaam groot. Ik had nooit gedacht dat we haar zo zouden zien, hier in een politiebureau. "Stacy waarom deed je dit?" Alice haar stem klinkt schor. "Jouw team heeft mijn vriendje bijna vermoord, je hebt een van onze vrienden van ons afgenomen en je hebt Luke en Michael bijna vermoord!" Ik zie een traan uit Alice haar ooghoek lopen. Ik hoor een sarcastische lach van Stacy afkomen. "Jullie zijn beide echt dom. Wat dacht je waar ik al die tijd achter aan zat voordat ik jullie leerde kennen? Waarom zou ik aangeboden hebben om jullie stylist te zijn? Om het geld Alice!" Alice haar mond zakt langzaam open. "En daarvoor ontvoer je Calum?" Vraag ik in schok. "Hoe moest ik het anders doen." Stacy begint nog wat breder te grijzen. "Maar helaas waren jullie mij voor, en nu zit ik hier. Allemaal jullie schuld." "Je hoort hier." Fluistert Alice. "Nora, ik weer genoeg? Jij ook?" Ik knik even. "Wij zijn weg. En Stacy. Jou hoef ik nooit meer te zien." Sist Alice. 

——-

hierna nog maar 2 hoofstukjesss! ): maar dan komt mijn nieuwe boek wel online! Yeahh

vote?

comment?

follow? 💘