Célèbre ↠ a.i & m.c ✔️

Part 28

Alice POV

"Ashton?" vraag ik na een tijdje weer. "Mhm?" hoor ik hem zachtjes mompelen. "Ik hoorde weer wat." Zeg ik. "Alice kom op nou, ga alsjeblieft slapen." Zegt Ashton. Je kan horen dat hij nu een beetje geïrriteerd raakt. "Waar is Luke?" "Wat?" vraagt Ashton verbaast. "Waar is Luke?" herhaal ik mezelf. Ashton gaat rechtop zitten en kijkt de kamer in. Het is eigenlijk te donker om iets te zien. Ashton knipt het lampje aan en een paar seconden later is de kamer verlicht. Je kan zien dat Luke niet meer in zijn bed ligt. Ik kijk Ashton geschrokken aan. "Misschien is hij gewoon naar de badkamer of zo." Probeert Ashton. "Ash... Er is niemand in de badkamer." Zeg ik zachtjes. Ik raak een beetje in paniek. "Straks is hij ook ontvoert..." zeg ik. "Nee, tuurlijk niet." Zegt Ashton. Hij probeert zo zelfverzekerd mogelijk over te komen, maar dat lukt niet helemaal. "We gaan gewoon wel even op de gang kijken, misschien is ie verdwaald of zo." zegt Ashton. Ik knik. We staan op uit het bed en lopen richting de deur. Ik pak de deurklink vast en probeer de deur open te maken, maar dat lukt niet. Ik kijk even verbaast Ashton aan. "Heb jij de deur op slot gedaan?" vraag ik verbaast. Ashton schudt zijn hoofd. "H-hij gaat niet open" zeg ik. Ashton probeert ook een paar keer de deur open te krijgen, maar niks werkt. "Kijk en om deze reden wou ik niet in een motel slapen." Zeg ik. Ik ga weer op het bed zitten. "Straks komen we hier nooit meer uit." Zucht ik. "Natuurlijk wel, al moet ik die deur openbreken" zucht Ashton. "Zullen we anders Nora en Michael proberen te bellen, dan kunnen ze ons redden." Stelt Ashton voor. Ik knik en pak mijn mobiel van het nachtkastje af. Het blijft even stil. "We hebben geen bereik hier binnen." Zucht ik. Ik laat me achterover op het bed vallen. "Dan wordt het maar wachten." Zucht ik.

"Goed, laten we dan maar een zinnig gesprek voeren" zegt Ashton en gaat weer op het bed zitten. "Vertel eens over jezelf en over je familie" Ik begin te lachen. "Serieus?" zeg ik lachend. Ashton knikt. "Euh- goed. Nora en ik zijn geboren in Sydney. Ik ben 5 minuten ouder dan haar. We zijn vernoemd naar onze oma's. Nora Lillian Finley en ik Allison Samantha Finley." Zeg ik. "Is Allison je volledige naam?" vraagt Ashton. Ik knik en kijk naar de grond. "Maar ik vind Alice mooier" zeg ik. Ashton knikt. "Ga verder." Zegt hij. Ik knik. "We hebben eigenlijk ons hele leven in Sydney gewoond en samen met onze broer en onze ouders. Toen we 16 werden hebben we voor het eerst onze covers op YouTube gezet, en toen begon het eigenlijk allemaal." Zeg ik. Ashton glimlacht even.

Nadat Ashton ook een beetje over zijn leven en familie heeft verteld liggen we maar een beetje op het bed. Ineens horen we dat iemand aan het slot rammelen. Mijn ogen worden groot en ik pak Ashton zijn arm vast. "Dit is niet goed, we worden zo vermoord" zeg ik zachtjes. Ik pak even mijn flesje water van mijn nachtkastje en wacht tot de deur open gaat. Als de persoon de kamer in loopt gooi ik het flesje. Het is nog raak ook. "Waar is dat voor nodig?" hoor ik een bekende stem zeggen. Nu pas zie ik dat het luke is. "Ben je helemaal gek geworden? We dachten dat je ontvoerd was!" roep ik. Luke begint te lachen. "Nee doe normaal, dachten jullie dat echt. Ik was alleen even met Eva praten, we hebben hierbinnen geen bereik." Zegt Luke. "Goh" mompelt Ashton sarcastisch.

Luke POV

Na nog even gepraat te hebben ben ik weer helemaal gerust gesteld door Eva. Op een of andere manier stelt ze me echt altijd gerust. Ik kan haar altijd bellen al is het midden in de nacht. Een keer tijdens een tour nog met One Direction kon ik een nacht niet slapen en toen heb ik 3 uur met Eva gebeld. Ze staat altijd voor me klaar en dat is zo fijn aan haar. Ik had nooit verwacht dat ik zo iemand zoals Eva zou leren kennen. Ik kan echt niet meer zonder haar. 

Niet veel later loop ik weer over de gang heen. Dit keer loop ik er iets gemakkelijker door, waarschijnlijk omdat ik nu niet meer zo bang ben als der net. Het is nog altijd wel eng, maar ik vond het d'r straks nog enger omdat ik er toen nog een nachtmerrie bij had. Waneer ik bij de deur van de motel kamer aankom steek ik de sleutel in het sleutelgat en draai de krakende deur open. Waneer ik de hal binnen stap doe ik m'n schoenen uit en loop ik de de kamer in. Daar word ik verrast door iets wat m'n buik raakt. Waneer ik opzij kijk zie dat Alice en Ashton op het bed zitten. Alice zit helemaal tegen Ashton aan en kijkt me bang aan. "Waar is dat voor nodig?" Vraag ik verward. "Ben je helemaal gek geworden? We dachten dat je ontvoerd was!" Roept Alice. Ik begin zachtjes te lachen. "Nee doe normaal, dachten jullie dat echt. Ik was alleen even met Eva praten, we hebben hierbinnen geen bereik." Zeg ik. "Goh." Mompelt Ashton sarcastisch. "Kon je niet even zeggen dat je weg ging, we waren doods bang." Piept Alice en bijt even op haar lip. "Jij was bang Allison, ik niet." Grinnikt Ashton. Alice kijkt Ashton met grote ogen aan. "Pleas, noem me geen Allison." Kreunt ze. "Allison?" Vraag ik vragend. "Dat is m'n volledige naam." Alice haalt een hand door haar haar en zucht even. "Maar waarom noem je jezelf dan Alice?" "Waarom noem jij jezelf Luke terwijl jou hele naam Lucas is?" Alice kijkt me even uitdagend aan. Oké, hier heeft ze wel een punt. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen maar sluit die dan weer. "Ik ga slapen." Zeg ik dan uiteindelijk. Ik klim in het eenpersoonsbed en trek de dekens over me heen. "Welterusten." 

Nora POV

Ik open mijn ogen voorzichtig, maar ik word gelijk al verblind door het felle licht van buiten. Ik zucht even en nestel me iets dichter tegen Michael aan die nog altijd slaapt. Ik doe m'n ogen dicht om weer te proberen om in slaap te vallen maar dat lukt niet. Ik ga een klein beetje recht zitten en buig me iets over Michael heen om op de wekker te kijken die op het nachtkastje staat. Het is half 10. "Nora?" Hoor ik ineens iemand zachtjes vragen. Ik laat me langzaam zakken op het matras en kijk al gauw in de twee groene ogen van Mikey. "Heb ik je wakker gemaakt?" Vraag ik zachtjes. "Ja, eigenlijk wel." Murmelt Michael. "Oh, sorry." Ik sla m'n ogen even neer. "Het is niet erg, het is toch al half 10." Michael glimlacht even kleintjes. "Gelukkig." Ik zucht even opgelucht. Het is even stil. "Zullen we ons maar even gaan klaarmaken? Dan zal ik daarna naar Alice, Ash en Luke bellen of die ook al klaar zijn en dan kunnen we gaan eten." Michael wrijft even in zijn ogen. "Lijkt me een goed idee." Stem ik er mee in. Michael slaat de dekens van ons af en klimt dan het bed uit. Ik klim ook het bed uit en kijk Michael dan aan. "Ik ben in de badkamer oké?" "Is goed." Glimlacht Michael. Hij legt zijn armen even om mijn middel heen en drukt een kus op m'n lippen. Ik glimlach even en laat mijn hoofd tegen de zijne rusten. Zo staan we eventjes. Dan maak ik me voorzichtig los uit Michael zijn armen en loop naar m'n koffer toe. Ik vis er snel een shirtje uit en een joggingbroek. Waarschijnlijk zitten we  vandaag toch weer de hele dag in de auto, waarom zou ik dan een jeans aan doen? Waneer ik m'n spulletjes heb gepakt loop ik naar de badkamer. Ik kleed me om en ga onder de douche staan die ik ondertussen al aan heb gezet. Waneer ik de stralen over me heen voel loopt er gelijk een rilling over m'n rug. Dit is niet heel erg lekker warm water om zo maar te zeggen. Maar goed, het is een motel dan kun je zulk soort dingen verwachten. 

Als ik klaar ben met douchen, me omgekleed heb en m'n make heb gedaan loop ik de badkamer uit. Ik begin te lachen waneer ik Michael zie zitten op het bed met zijn handen in zijn haar. Volgens mij probeert ie zijn haar goed te doen of zo iets. "Zal ik helpen?" Vraag ik. Michael kijkt me even zuchtend aan. "Alsjeblieft, het lukt niet. Ik heb bad hair day vandaag of zo iets." Ik ga naast Michael op het bed zitten en haal mijn handen door zijn haar heen totdat ik vind dat het mooi zit. "Klaar." Glimlach ik. Michael pakt zijn telefoon en zet zijn selfie camera aan. "Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?" Vraagt Michael verbaasd waneer hij z'n haar ziet. Ik haal m'n schouders even omhoog. "Ik heb vroeger wat lessen over haar gehad, ik denk dat ik er iets van heb opgestoken." Michael lacht even. "Het is goed, zal ik de andere bellen?" "Ja, is goed." Dan zie ik Michael ineens op z'n lip bijten. "Wat is er?" Ik kijk mee op het scherm. 

Onbekend: niet zo slim van jullie vriendinnetje dat ze niks verteld, toch? 

"Wat is dit..?" Fluister ik. 

——

oehh dit word wel spooky ehh 😏

vote?

comment?

Follow?

Xoxooxox