Waves Trilogy 1: Waves of Smile

Phase 21

Phase 21

Suspicion

Napadpad kami sa isang magandang lugar. It's a nice place where all I can see is green— trees, plants and even hills. But one thing is ruining it.. the still shocked doctor sitting under the tree.

"Hey" tawag ko sa kaniya at hinagis ang dalawang biscuit na kinuha ko sa kotse. Mabuti naman at sinalo niya ito.

"T-Thanks" sabi niya.

"At last I heard you speak." sabi ko at inirapan siya.

"Sorry. I.. I was thinking," he then sighed.

"What were you thinking, then?" tanong ko.

"The shooting incident earlier"

"What about it?"

"Why don't we report it to the police? And I should treat those who have been shot" sabi niya at tumingin sakin ng seryoso.

"Why would you do that?" tanong ko pa.

"Because I'm a doctor? And I don't want them to die?" napakurap-kurap naman ako sa sagot niyang patanong.

I was the one who ordered Love to kill them and here's Sean— wants to treat them. How ridiculous is that.

"You were oblivious of what they have done to you" I spoke in German so he won't understand.

I glanced at my watch and it's half past five in the afternoon.

"Let's go" sabi ko habang nakatingin sa hindi kalayuang burol.

Napangisi ako nang bahagyang napatalon ito sa gulat at saka nagtago. Bumaling naman ako kay Sean. Binilisan ko ang lakad ko palapit ng kotse saka ito binuksan. Hinintay ko muna siyang makapasok saka ako nagsalita.

"Stay here" sabi ko at ni-lock ang kotse. Tumakbo naman ako papunta sa burol kung saan ko nakita kanina ang lalaki. Huminto ako sa biglaang naramdaman.

"Scheisse" bulong ko nang makitang natamaan ako ng bala sa tagiliran.

Wala akong dalang baril at kahit ang espada ko ay hindi ko dala. Bumaling ako sa kaliwa ko at nakita ang lalaking nakatutok pa rin ang baril sa akin. Humakbang ako palapit sa kaniya para matakpan kami ng burol. Isang sulyap kay Sean at nakahinga nang hindi siya nakatingin.

"Wag kang lalapit" nanginginig na sabi ng lalaki.

Lumapit pa lalo ako kaya pinaputukan niya ako sa kanang balikat. Wala akong pinakitang kahit anong emosyon kahit ramdam ko ang sakit. Nanlaki naman ang mata niya nang tuluyan na akong nakalapit.

"Who sent you?" I asked with my dangerous tone.

Hindi ko na siya hinayaan pang makasagot. Agad kong inagaw ang baril niya at binaril siya sa tagiliran at sa balikat. Pagkatapos ko siyang barilin ay hinampas ko siya ng baril sa ulo kaya nawalan siya ng malay.

I shook my head. "You should have shot my head earlier" I said.

Kinuha ko naman ang phone ko at tinawagan si Love.

"They're dead." bungad niya kahit hindi pa naman ako nakapagtanong.

"Good. And my team?"