Lolita | taekook

7

Medya/ Naul - Memory of the wind (Türkçe altyzılı)

//

Jungkook, Taehyung'un kapısını iki kez tıklattıktan sonra ses gelmeyince endişelendi. Daha yeni panik atağı olduğunu öğrendiği için ve şu an panik atak yaşadığı için yanına gelmek istedi. Bir yanı Taehyung'a güvenmiyordu, belki oyun oynuyor panik atağı yok diye düşünmedi değil ama bu riski göze alamadı. Yalan söylemiyorda olabilirdi.

"Taehyung?" Jungkook tekrar kapıyı tıklatıp seslendi. Cevap gelmeyince daha endişelenen Jungkook dayanamayıp içeri girdi.

Gördüğü manzarayla birazda olsa rahatladı Jungkook. Taehyung renkli ve tüylü yastıklarını yatakta daire şeklinde dizmiş ve içine girip oturuyordu. Kulağına taktığı kulaklıla gözleri kapalıydı. O yüzden kapıyı duymuyordu.

Jungkook yanına gidip kulaklığı çıkarınca Taehyung hemen gözlerini açıp karşısındaki adama baktı. "Hani panik atak geçiriyordun, yalancı"

Taehyung, Jungkook'un sözlerinden dolayı üzüldü. Dudaklarını büzüp diğer kulaklığıda çıkarıp aşağıdan baktı Jungkook'a.

"Yalan söylemiyorum gerçekten iyi değildim o yüzden de telefonda annemin benim için söylediği şarkıyı dinleyip sakinleşiyordum"

Jungkook, Taehyung'un durgunluğundan ve sakinliğinden dolayı yalan söylemediğini anladı. Yatağa yanına oturup sordu; "Anlatsana şarkı olayını merak ettim, yani eğer anlatmak istersen"

Taehyung hiç düşünmeden lafa girdi. "Annem ben çocukken bana şarkı söylerdi bende o şarkıyı kaydettim. Her korktuğumda, panik atak geçirdiğimde, kendimi yalnız hissettiğimde, üzüldüğümde sürekli dinlerim. Şu an olduğu gibi"

"Şu an olduğu gibi.. panik atak geçiyordun ve annenin sesi seni sakinleştirdi?"

Taehyung yavaşça başını salladı. Jungkook ilk defa esmer adamı bu sakin ve neşeli Taehyung'tan uzak görüyordu. Bu sakin ve üzgün Taehyung'u hiç sevmemişti. Eski Taehyung'a alışmıştı. Sürekli gülen, soğuk veya eğlenceli espiriler yapan ve sürekli kendisiyle didişen Taehyung'u seviyordu. Sadece arkadaşça sevmek.

"Bende dinleyebilir miyim? Hangi şarkı ki?"

"Eski bir şarkı, Naul/ Memory of the wind. Biliyor musun bu şarkıyı" Taehyung telefonuna bağladığı kulaklığı çıkarıp tekrar aştı şarkıyı.

'Ne zaman rüzgar esse ve kalbimi titretse, geçmiş zamanları düşünüyorum ve gözlerimi kapatıyorum'

"Sessizlik beni ürpertip geçip gitse de, küçücük bir ses kulağıma çalınıyor" Jungkook şarkıya eşlik edip gülümsedi. "Biliyorum bu şarkıyı, sevdiğim bir şarkı"

Taehyung, Jungkook'un bu yakınlık davranışlarından dolayı şaşkındı. İlk defa Jungkook'u böyle görüyordu. "Ayrıca annenin sesi çok güzelmiş"

"Teşekkür ederim Jungkook"

"Ne için?"

"Yanımda olduğun ve kendimi iyi hissettirdiğin için"

"Ne demek arkadaşlar bugünler içindir" Taehyung, Jungkook'un bu sözlerinden dolayı kalbinin kırıldığını hissetti. Jungkook asla duygusal olarak sevmemeyecek beni diye düşündü. Sadece arkadaşça.

"Biraz da iyi misin, yani artık panik atak yok değil mi?"

"Yok iyiyim, gidebilirsin artık"

Jungkook başını sallayıp ayağa kalktı. Taehyung'un odasına tekrar baktığında bu sefer oda gözüne güzel geldi nedense. Önceden Taehyung'u hiç sevmezdi ve sürekli odasıyla dalga geçerdi. Şimdi ise düşüncelerinde değişiklik vardı.