HEAVEN BE WITH YOU

HBWY 28

I almost cried in the sink where I was repeatedly vomiting. I opened the faucet and washed my mouth when I feel somehow better. I wipe my mouth with a clean cloth. Then, I went to the door when I heard a knock on it. Bumungad sa akin ang landlady sa inuupahan ko bahay.

"Maganda umaga po, Aling Bebang" tipid na ngiti bati ko sa kaniya. Isang seryoso tingin lamang ang ibinati niya sa akin.

"Wala maganda sa umaga, Soraya. Hangga't hindi mo pa naiibigay ang kalahati deposito sa bahay na 'to, ngayon ang usapan natin"

I bit my lower lip. Muntik ko na makalimutan na kailangan ko na pala magbayad sa kulang ko, kalahati pang-upa rito. At ngayon araw ay dapat buo na ang aking ibinayad para sa buwan ito. But, I don't have the money yet. Kakasimula ko lang sa trabaho no'n una linggo sa buwan 'to, sa katapusan pa ang aking pa-una sweldo.

"Pasensiya na po, Aling Bebang. Wala pa po kasi ako pera. Sa susunod na linggo pa ang aking sweldo. Baka po pwede bigyan niyo pa ako ng palugit. Magbabayad na man po ako"

"Uupa wala na man pera" reklamo niya. Napayuko na lamang ako sa aking ulo dahil sa kahihiyan. Kung ipagpipilitan niya na magbayad ako ngayon, baka mapaalis ako d'to. Saan na man ako pupunta kung mangyari nga 'yon? Paano na kami ng baby ko? Sa lansangan ba ang bagsak namin.

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga. Mahirap talaga ang isang kapos sa palad. Mahirap 'pag walang-wala ka na, at hindi mo alam kung saan ka kakapit.

"Sige sa susunod na linggo kita ulit sisingilin, siguraduhin mo lang na makakabayad ka na. Kasi kung hindi alam mo na ang gagawin mo"

Nabuhayan ako ng aking loob sa sinabi ng landlady. "Salamat po"

"Pinagbigyan lang kita dahil bago ka pa lang at buntis ka pa, at mukha ka na man mabait. 'Wag mo lang sagarin ang aking pasensiya ko. Nagkakaintindihan ba tayo?"

Tumango ako, at ngumiti muli ng saglit. "Marami salamat po, Aling Bebang"

Isinara ko na'ng pintuan nang tuluyan makaalis ang landlady. Napahawak ako sa aking tiyan nang maramdaman ang bahagya pagkulo rito.

"Gutom ka na baby," kausap ko sa aking tiyan, at bahagya hinaplos ito.

Pumunta muli ako sa kusina. Binuksan ko ang lagayan ng aking grocery. I heaved a sigh. Tangi isang sardinas na lamang ang natira, ubos na rin ang aking bigas. Sumulyap ako sa aking tiyan at inilagay ang aking palad r'to.

Baby, 'to lang muna ang kakainin natin. Hayaan mo 'pag nakuha ko na ang aking sweldo, kakain tayo ng masarap na pagkain kahit isang beses lang, tiis muna tayo sa ganito, 'to lang ang mayro'n si mama, eh.

I opened the can of sardines. Atsaka sinandok ang kanin lamig mula kagabi pa. Tinimpla ko na rin ang naiwan isang kutsara kape, kahit wala na asukal.

Patuloy sa pag-agos ang aking luha sa pisngi habang ako'y patuloy sa pagsubo ng pagkain. Alam ko hindi healthy ang aking kinakain ko para sa baby, pero wala na man ako magawa. Ito lang ang mayro'n ako. Wala ako kakayahan bumili ng prutas o masustansiya pagkain. Iyong tipo ang dami mo gusto kainin kaso walang-wala ka. Pati nga vitamins na ni-reseta sa akin sa clinic, hindi ko nabibili pa. Mabuti na lamang iyon clinic na pinuntahan ko ay may libre check-up.

Pagkatapos kumain ay hinugasan ko ang aking pinagkainan. Naligo at nagbihis ako bago tumungo sa pinagtratrabahuan ko restawrant.

"Sir, andito na po si Soraya" narinig ko imporma ng kapwa ko waitress nang makapasok ako sa restawrant.

Nakita ko lumabas si Sir Shan mula sa kitchen.

Binati ko siya. "Good morning, Sir"

"Morning" ngiti niya. "What are you doing?" Sir Shan asked and furrowed his forehead as he looked at me. I was about to wear my waitress uniform to start my day.