HEAVEN BE WITH YOU

HBWY 44

REVELATION❗

My throat dries when I gain my sanity. I tried to move my body, but I can't. I tied up tightly in the chair. A gag on my mouth hindered me to utter words. I am blindfolded, too. Total darkness is all I can see. Paano ako napunta sa ganito sitwasyon? Then, I remembered someone kidnapped me in the parking lot. Where am I? How long had I been here?

A distant thud of shoes echoed across the cold, hard floor. Someone was coming.

"Oh, finally gising na ang prinsesa," I heard someone speak.

Naramdaman ko lumapit siya sa akin. Tinanggal niya ang blindfold sa akin. It was Nay Sylva.

"Kalagan niyo 'to sa upuan," utos niya sa dalawa lalaki na nakatayo sa gilid ng pintuan. Mabilis na man sumunod 'to.

"Saan niyo ako dadalhin?"

Marahas ako itinayo ni Nay Slyva sa upuan. Mahigpit niya ako hinawakan sa aking braso. Hindi ko maigalaw ang aking mga kamay, dahil nakatali ito sa aking likuran. Patuloy lamang sa pagkaladkad sa akin si Nay Sylva, sa hindi ko malaman direksyon kung saan kami pupunta. Luminga ako sa paligid, nasa isang abandonado bahay kami.

"'Wag ka mabahala. Panigurado matutuwa ka," ngisi nito sa akin. "Pupunta tayo sa kanila, para sa mini reunion ng pamilya mo."

"Ano ibig mo sabihin?" kunot-noo usisa ko. Pamilya? Sino pamilya?

Malakas ako napasalampak sa sahig nang itulak ako sa pinasukan underground ni Nay Sylva. Napaangat ang aking tingin sa tatlo upuan na nasa harapan ko. Nakatali ang tatlo tao sa bawat upuan.

"Mrs. Monroe? Zane? Eva?" mahina sambit ko.

Binuhusan ni Nay Sylva ang tatlo nang malamig na tubig. "Gising!" malakas na sigaw niya.

"Nay bakit pati ako nakatali." Nanlaki ang mga mata ni Eva nang mapagtanto nakatali siya, pagmulat niya ng kaniyang mga mata. "Nagawa ko na man nang maayos ang iniutos mo."

"Manahimik ka nga, Eva," bulyaw ni Nay Sylva. "Alam mo ilang taon na ako naririndi sa 'yo. Kaya pati ikaw patatahimikin ko na din kasama ng mga bwisit na 'to."

"Hindi kita maintindihan, Nay," naguguluhan ani Eva.

"Hindi kita anak, Eva." Hinawakan ni Nay Sylva ang panga ni Eva, marahas din niya binitawan pagkatapos. "Anak ka ni Wilbert sa una asawa niya."

Itinayo ako ng isang lalaki upang i-upo sa bakante upuan na katabi ng tatlo.

"Ha? Akala ko ba anak mo ako kay Tatay. Atsaka sina Kuya Lyric ay anak ni Tatay sa ibang babae."

"Pareho kayo ng mga magulang. Buo kayo magkapatid. Wala ako anak, dahil wala ako kakayahan magbuntis. Kabit ako ng Tatay mo. Nang magdesisyon ang tatay mo na iwan ang una asawa niya at magsama na kami," salaysay ni Nay Sylva. "Dinala niya kayo dalawa ni Soraya. Pinalitan ko mga pangalan niyo para sa pamilya pangarap ng Tatay mo kasama ako. Lumayo kami at ipinalabas na ako nag-anak sa inyo. Pero ang totoo ay hindi."

Soraya?! Ako ba ang tinutukoy niya?

"Hindi niyo ako totoo anak," Eva screamed in anger. She tried to remove the tie on her hand. Nanlilisik ang mga mata niya na nakatingin kay Nay Sylva. "Hindi ikaw ang totoo ko nanay."

"Buong buhay ko pinaniwala mo ako." Eva suddenly cried out. "Buong buhay ko kayo ang aking sinusunod."

"Kahit mahirap, kahit mali na, ginagawa ko pa rin ang mga utos mo para sa inyo, para sa paghahangad ng p*tangina pagmamahal mula sa 'yo." Biglaan na man siya sumisigaw. Paiba-iba ang ekspresyon niya habang nanunumbat kay Nanay. "Para na man kahit isang beses ako na man magaling. Puro kasi kayo Soraya, si Soraya matalino, si Soraya mabait, si Soraya magaling sa lahat."