Dumbledore, yerinden kalktı ve kristal bardağa yavaş hareketlerle vurarak dikkatleri üzerine çekti. Ortam sessizleştiğinde gülümseyerek öğrencilerine döndü. "Bu yılın yarısını bitirirken eminim ki hepinizin hayatlarında çokça değişiklik olmuştur. Ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•|Regulus Arcturus Black|•
Profesör Dumbledore, içindeki paniğe engel olamadan hastane kanadına gelmişti. Ailesi tarafından reddedilen çocukların dışında bütün öğrencilerine karşı ilgiliydi. Ancak şüphesiz ki Black ve Blackthorn ailesi için özel bir ilgisi vardı. 28'in içindeki önemli ailelerden ikisinin Gryffindor çıkması her yeri sarsmıştı.
Dumbledore ise, bunun her şeyi değiştireceğini biliyordu.
Black ve Blackthorn ailesi akrabaydı. Yüzyıllar önceden iki kardeşin birbirine düşman olmasıyla iki farklı soy isimle yollarına devam etmişlerdi. Ve yüzyıllar sonra bile bitmemiş bir düşmanlık vardı.
İçeriye girdiğinde Madam Pomfrey de çoktan yanına gelmiş ve durumunu anlatmaya başlamıştı. "Onu bir grup Slytherin öğrencisi bulmuş. Şamarcı Söğüt'e yakın, derin bir çukurdan çıkartmışlar. Durumu iyi görünüyor ama şu an uyuduğu için bir şey demeyeceğim."
"Teşekkürler," Mırıltısı kendisine bile zor ulaştı. Yavaş adımlarla yataktaki kıza doğru ilerledi. Sandalyede uyuya kalmış olan oğlanlara ufak bir bakış attı. Neden burada olduklarını elbette ki biliyordu. Aster uyandığında da burada olmaları güzel olabilirdi. Kötü bir geceyi iyi bitirmeyi kimse ona çok göremezdi. Huzursuz bir uykuda olduğunu belli eden yüz ifadesine derin bir iç çekti.
"Kötü günler, iyi günlerin gölgesidir." Yanından gelen sesle çocuğa döndü. Gözleri yataktaki kıza bakıyordu. "Okulun ilk günü böyle demiştiniz. Ona."
"Buna ihtiyacı vardı. Bay Black güçlü kalabildi çünkü yalnız değildi. Ancak Bayan Blackthorn için bu durum söz konusu değil."
"Blackthorn ailesi için birkaç dedikodu var." Dedi. "Doğru mu?"
Dumbledore'un bakışlarında oluşan keskinliği fark ettiğinde içindeki merak kabardı. "Bu konu, hiçbir öğrencimi ilgilendirmez, Bay Snape." Dedi. Severus bakışlarını Aster'den çekti, başıyla onayladı. Kabul etmekten başka şansı olamazdı.
"Birisi benim ağzımdan ona bir mektup göndermiş. Binamızda bundan bahsediliyordu. Son günlerde onunla daha çok denk geldiğimiz için onu hedef seçmişlerdir."
Dumbledore, gülümsememek için kendisini tuttu. Asıl nedeni elbette ki biliyordu ama bilip söylememek gibi oldukça bilinen bir huya sahipti. Şimdilik susmak en iyisiydi. Aster bunu kendisi halledebilirdi. "Bunu bilemeyeceğim, Bay Snape."
Regulus, huysuzca oturduğu yerde kıpırdandı ancak sandalyede olduğunu unutmuş olmalı ki oldukça gürültülü bir şekilde yere düştü. Acıyla inledi ancak yerden kalkmak için bir hamle yapmadı. Dumbledore kısıkça gülerken Severus bıkkın bir nefes aldı.
Birkaç saniye sonra ikisi de kısıkça gülüyordu.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
