Anonim || Hyunlix

11

"Anasını siktiklerim!"

"Kanka sakin ol artık?"

"Nası  olayım kanka , orospu çocuklarına bak!"  Felix parmaklarını sinirle saçları arasından geçirip dizini sertçe Jisung'a vurunca Jisung konuştuğuna pişman olmuştu.

"Lan tamam!" Changbin, gözüyle Hyunjin'in annesini gösterince Felix kadına dönmüştü.

"Pardon efendim ya. Ben bir an sinirlenince.."

"İyi misiniz hepiniz? Yaralanmışsınız hep!"

"İyiyiz hepimiz bir şey olmadı hiçbirimize. Asıl siz iyi misiniz?!"

"Nası olmadı ya? Ji Min Teyzem elim çizilmiş bak sen bakmazsan ölecekmişim!"

"Eşek sıpası ne ölümü deme öyle şeyler!" Jisung'un kafasına sert olmayacak şekilde vurmuştu. Hemen peşine elini avuçları içine alıp incelemeye başladı.

"Çok mu acıyor ha? Çarptın mı bir yere doktora gidelim! Başka birine bi şey oldu mu?"

"Ya Jisung sikt-" derin nefes alıp sakin kalmaya çalışarak cümlesine devam etti  Felix.

"Of! Bir şeyi yok onun efendim. Abartmayı sever kendisi. İyisin di mi  Jisung?! Çok iyi çok iyi."

"Bir şeyi de bozmasan ölürsün!"

"Kesiyor musun sesini?" Jisun'un kulağına eğildi ve devam etti. "Yoksa keseyim mi?"

"Aa, sen de! Çok agresifsin canım arkadaşım toprağa basmanı öneririm."

"Sabır."

"Yarın okulunuz var. Hadi bakalım evlere!"

"Önce buraları toplayalım sonra gideriz."

"Olmaz öyle hadi kış kış gidip güzelce uykunuzu alın. Sonra derste uyursunuz."

"Jisung'un uyumadığı ders mi var sanki." Changbin'in kısık sesle söylediği şeye karşılık Jisung dirseğini karnına geçirmişti.

"Pis!"

"Ya bu Jisung'un kapama tuşu yok mu?"

"Tamam yeter. Oyalanmayın da toplamaya başlayın."

"Aa, siz beni dinlemeyecek misiniz?"

"Çocuklar cidden, teşekkürler. Annemle beraber toplarız siz geç kalmayın eve. Okul var yarın daha eve gideceksiniz."

"Boşuna mı yaptım ben bu kasları? Göstermem lazım. Sandalye masa falan verin bana, üst üste koyun hepsini. Merak etme, Changbin abin burda koçum!" Hyunjin'in omuzunu pat patlayıp devrilmiş sandalyelere doğru ilerlemişti.

Sonuç olarak hiçbiri gitmemiş, kalıp dükkanın toplanmasına yardım etmişti. Gece geç bir saat olmuştu.

"Haber verin! Eve gidince yazın Hyunjin'e! Aklım kalır!"

"Veririzzz. Merak etmeyin." Jisung hazır ol pozisyonuna geçip eliyle asker selamı vermişti.

"Sol ayak sağ ayağın yanına konur geri zekalı. Yıllardır beden dersinde öğrenemedin mi?"

"İyi akşamlar tekrardan."

Hyunjin aklına gelen durumla mimiksiz bir şekilde yerinde kalmıştı. Ardından hareketlenip annesinin önüne geçti. 

"Anne, ben de gideyim onlarla. Aklın kalmaz hem."

"Saçmalama ne gerek var."

"Gideyim işte."

"Çok geç olur sen nası döneceksin?"

"Bir şey olmaz annem dönerim işte."

"Tamam dönüş yolunda ara beni."