Anonim || Hyunlix

15

"Günaydın."

"Günaydın abla." 

Sabahın erken saatlerinde çocuklar tek tek sınıfa gelip yerleşmişti. Tüm gece mesajlaşmamışlar gibi hiç ara vermeden konuşmaya devam ediyorlardı. Hyunjin içeri adım atınca Jisung ona el sallamıştı.

"Hyunjin! Gel kardeşim gel. Ben bu keratayı özlüyorum ya. Sadece okulda görüyorum."

"Herkes öyle değil mi?"

"Yoo. Biz hep buluşuyoz. Annemden çok bunları görüyorum. Bıktım yemin ederim."

"Toplanalım diyen sensin gerizekalı!"

Chan elindeki defteri dürüp kafasına vurmak için kaldırınca kollarını siper etmişti.

"Siz beni hiç sevmiyorsunuz ya!"

"Günaydın canım."

"Sen sevme zaten!" Changbin'e dil çıkarıp karnına yumruk atmıştı.

Sınıf içinde koşturmaya başladıklarında Hyunjin de bir sandalyeye oturmuştu.

"Bugün almaya gideceğim telefonu. Biriktirdim sonunda yeteri kadar."

"Harbi mi?"

"Harbi. Gerçi ne almam gerektiğini bilmiyorum ama."

"Ya!" Jisung sıranın üstünden atlayıp çocuğun yanına gelmişti. "Ayıp ediyorsun kardeşim. Birlikte gideriz ne alman gerektiğini söyleriz. Gidip saçma bi şey alırsın sen. Var o potansiyel sende."

"Sağ ol ya. Destekçimsin." Omuzunun pat patlanmasıyla gülümsemişti.

"Oh be! Sonunda gruba alabiliriz seni. Geceleri söyleyeceğim şeyleri unutmamak için içimden otuz kere tekrar ediyorum."

"Notlara falan yazsana mal?"

"Üşendim. "

"Beyinsiz."

"Çıkışta gidiyoruz o zaman. Ben de eve geçmek istemiyordum."

"Senin direkt eve geçtiğin mi var?"

"Evde napıcam olum ya?"

"Ders falan çalışırsın arada hyung. Yani yine sonuncu olmak istersen ayrı tabii."

"Sus lan eşek! Senin gördüklerinle aynı şeyler mi?"

"Geçen yıl da derslerin iyi değildi ki..."

Changbin yandaki kalemi Jeongin' e fırlatacakken Chan çocuğu arkasına almıştı.

"Dokunma lan çocuğa! "

"Saygılı olsun bana!"

"Başka istekleriniz var mı Chanbin hazretleri, gerçekleştirelim hemen?" Changbin öne atılıp vurmaya çalışınca yine kaçmıştı Jisung.

......

"Bak son kararın mı?"

"Evvet. Alıcam Jisung."

"Sonra beğenmeyince benden bilme. Açıkladım bak."

"Ya ben teknoloji özürlüsü müyüm Jisung?"

"Estağfurullah, az kalır."

Çıkışta konuşa konuşa telefon almak için dükkana gelmişlerdi. Uzun uğraşlar sonucunda hangisini alacaklarına karar vermişlerdi. Buraya gelirken onları okuldaki çocukların takip ettiğini fark etmemişlerdi.

"Yemek de yicez di mi? Acıktım ben."

"Yeriz ya, eve kadar duramam."

"Ne yiyoruz?"